เจียงหยุนเอ๋อเห็นสีหน้าที่เป็นห่วงของพวกเขาแล้ว โดยเฉพาะคำพูดที่อบอุ่นของถวนจื่อขนาดนั้น เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกซึ่งใจมาก
เธอรู้สึกว่าความยากลำบากที่ตัวเองประสบก่อนหน้านี้นับอะไรไม่ได้เลย ขอแค่คนในครอบครัวสามารถอยู่ด้วยกัน เธอก็พอใจมากแล้ว เธอหวังว่าต่อจากน้ำไม่ต้องเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นอีก คนในครอบครัวเป็นแบบนี้ตลอดไปก็ดีมากแล้ว
ในตอนที่ซูม่านลีเร่งให้เจียงหยุนเอ๋อไปพักผ่อน ลี่จุนถิงก็ตามลี่จุนซินไปที่ห้องรับแขก ลี่จุนซินได้รายงานข่าวเกี่ยวกับสถานการณ์ของบริษัทภายในประเทศให้กับลี่จุนถิง
ถึงแม้ว่าลี่จุนซินจะไม่อยู่ในประเทศ แต่ว่าสำหรับเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวกับบริษัท ก็ยังรู้เรื่องทั้งหมด ลี่หุยคิดว่าพวกวิธีการลับหลังต่างๆ ที่ตัวเองใช้ก่อนหน้านี้ จะทำให้ลี่จุนซินล้มได้จริงๆ แต่จริงๆ แล้วเธอกำลังแสดงละครอยู่ ในบริษัทยังมีคนอีกมากมายที่เป็นคนของพวกเขา อีกอย่างซู่จี้งยี้ก็ยังอยู่ในบริษัทอยู่เลย
“ตอนนี้ลี่หุยอยู่ในบริษัทเร่ร่อนไปมาเก่งมาก คิดว่าตัวเองเป็นใหญ่แล้วจริงๆ ก็ไม่ลองส่องกระจกดู ลองส่งดูว่าตัวเองอยู่ชั้นไหน มักจะรู้สึกอยู่ตลอดว่าเป็นเหมือนนาย เก่งมาก แต่จริงๆ แล้วก็คือไก่กากๆ ตัวหนึ่ง”
“สองวันก่อน ซู่จี้งยี้โทรหาฉันบอกว่า โปรเจกต์งานก่อนหน้านี้ที่ทำงานร่วมงานด้วยได้ยากของนาย ตั้งแต่วันที่ฉันไป ก็หยุดการร่วมมือแล้ว ประธานว่านบอกต้องมีนายอยู่ จึงจะร่วมมือกับบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป ลี่หุยไปหาเขาหลายรอบมากแต่ก็ถูกแกล้งทุกรอบ สุดท้ายจึงหาพวกลี่หยูนห่วนมาออกหน้า แต่ว่าตอนนี้ไม่รู้ว่าผลเป็นยังไง”
“แต่ว่า ฉันเดาว่าพวกเขาคงไม่ได้รับผลตอบรับอะไรดีๆ หรอก เขาลี่หุยคิดว่านั่งอยู่บนตำแหน่งของท่านประธานแล้วบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปก็เป็นของเขาแล้ว ทั้งโง่และทั้งใสซื่อจริงๆ ถึงตอนนี้แล้วยังไม่รู้เลยว่าต้องสงสารเขาหรือว่าเกลียดชังเขา”
“ส่วนผู้อาวุโสที่บ้านนั้น ตั้งแต่ที่รู้ว่าฉันออกมาแล้ว ยังโทรหาฉันอีก ทำเป็นเสแสร้งถามนู่นถามนี่กับฉัน ก็แค่เพราะอยากมาโอ้อวดกับฉันไงล่ะ เฮอะ ปัญหาอ่อนจริงๆ”
เวียร์ยื่นน้ำไว้ลี่จุนซินหนึ่งแก้ว ให้เธอดื่มแล้วค่อยพูด
“แล้วก็นะ ยัยลี่หุยนี้หน้าด้านมาก ใช้โอกาสที่พวกเราไม่อยู่ ครอบครองธุรกิจของพวกเราไปเยอะมาก แต่ว่าพวกเราไม่ได้เซนต์สัญญาการโอนย้ายให้ แต่ความจริงแล้วสิ่งของก็ยังเป็นของพวกเราอยู่ แต่ว่าเงินส่วนใหญ่ก็ถูกพวกเขาขุดไปแล้ว”
“เขายังคิดอยากจะเข้าร่วมบริษัทสาขาแยกที่อยู่ต่างประเทศของนายอีกด้วย จะยัดคนของตัวเองเข้าไป แต่ว่าก็ไม่สำเร็จมาโดยตลอด ในประเทศให้เขาเล่นก็ช่างเถอะ ยังคิดอยากจะมานอกประเทศด้วย ไม่กลัวว่าจะติดคอตายเขาเลยจริงๆ”
บริษัทที่อยู่ต่างประเทศคือบริษัทที่ลี่จุนถิงสร้างขึ้นมากับมือเองหลังจากที่บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปเจริญก้าวหน้าแล้ว ความจริงแล้วไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป บริษัทสาขาที่แยกออกมาเป็นของลี่จุนถิงคนเดียวทั้งหมด ไม่เหมือนกับหุ้นส่วนของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปที่ถูกแบ่งออกไป
อีกอย่างทีมงานที่อยู่ต่างประเทศทุกคนต่างก็ทำงานเนี้ยบและปกปิดความลับได้ดีมาก อำนาจของลี่จุนถิงวางอยู่ที่นั่น ไม่มีใครกล้าทำเรื่องอะไรเลย ถึงแม้ว่าตอนนี้สถานการณ์ภายในประเทศไม่ได้ดีมาก แต่ว่าคนที่เข้าใจต่างก็มองออกว่านี่เป็นเรื่องอะไร ดังนั้นจะมีผลกระทบต่อบริษัทแยกสาขาที่ต่างประเทศ แต่ว่าไม่ได้ใหญ่มาก
ลี่จุนซินได้พูดอะไรบางอย่างกับลี่จุนถิงอีก ทุกอย่างทุกการกระทำที่ลี่หุยทำในบริษัทในช่วงเวลานี้ หลังจากที่พูดจบแล้ว ปากของลี่จุนซินก็แห้งไปเลย ถึงแม้ว่าในระหว่างนั้นเวียร์จะให้เธอดื่มน้ำไปเยอะมาก
แต่ว่าพอลี่จุนซินพูดแล้ว ตัวเองก็โมโหขึ้นมาด้วย รีบดื่มน้ำไปหลายแก้วมากจึงจะสงบสติอารมณ์ลง
หลังจากที่ลี่จุนถิงฟังจบแล้ว ก็ยิ้มอย่างเย็นชา “ให้เขาเร่ร่อนไปเถอะ เขาก็แค่ใช้โอกาสที่ฉันไม่อยู่ทำอะไรพวกนี้ไป รอฉันกลับแล้วดูสิว่าจะเก็บเขายังไง”
“ไม่ว่ายังไงแล้ว หุ้นส่วนของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปก็เป็นฉันที่ควบคุม หุ้นส่วนพวกนั้นของเขาก็แค่นำมากดทับฉัน อยากจะผลักฉันล้ม เฮอะๆ ฝันไปเถอะ เป็นเหมือนคนบ้าที่พูดถึงความฝันเลย ใช้โอกาสที่ฉันไม่อยู่ ให้พวกเขาใช้อำนาจอย่างมีความสุขช่วงเวลาหนึ่งเถอะ”
“ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาไปสนใจเขา รอให้หยุนเอ๋อผ่านช่วงหลังการคลอดแล้ว จากนั้นร่างกายของน้องค่อยๆ พักฟื้นดีขึ้นแล้ว พวกเราค่อยกลับไป”
“อยู่ที่นี่สงบใจขนาดไหนเนี่ย ไม่ต้องทำงานในทุกๆ วัน ยังสามารถอยู่กับหยุนเอ๋อและพวกเด็กๆ ถือว่าฉันลางานหยุดยาวละกัน”
ลี่จุนซินเห็นลี่จุนถิงไม่กังวลเลย ก็โล่งอก “มีนายอยู่ ทำให้รู้สึกสบายใจมากจริงๆ ฉันก็ไม่ต้องไปกังวลเรื่องของบริษัทในทุกๆ วันแล้ว”
“ใช้โอกาสที่หยุนเอ๋อพักผ่อนร่างกายที่นี่ นายก็พักผ่อนหน่อยเถอะ ตลอดหลายปีมานี้ นายก็ไม่เคยให้ตัวเองหยุดงานเลย เหนื่อยมากๆ แล้ว”
“ไม่เหนื่อยเลย พี่นั่นแหละเหนื่อยมากแล้ว พี่ต้องดูแลทางแม่ ยังต้องดูแลบริษัทอีก อีกอย่างตอนนี้ที่บริษัทยังสร้างความลำบากใจให้พี่อีกด้วย ทางบริษัทพี่ก็ไม่ต้องห่วงแล้ว ไม่ว่ายังไงแล้วที่บริษัทก็มีซู่จี้งยี้มองอยู่ อีกอย่างมีเรื่องอะไรเดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“ช่วงเวลานี้พี่ก็พักผ่อนดีๆ เถอะ ใช้โอกาสในช่วงเวลานี้ ออกไปเที่ยวกับเวียร์สักรอบ จากนั้นก็ค่อยๆ พัฒนาความสัมพันธ์กับเขา มีเวลาว่างก็สามารถกลับบ้านกับเวียร์ได้ ลองไปดูว่าที่บ้านมีใครบ้าง”
ลี่จุนถิงพูดจบ ก็หันไปส่งสายตาให้เวียร์ เวียร์ยิ้มกลับด้วยความเข้าใจ
“ไปเจอคนที่บ้านอะไร ยังอีกไกลเลย ฉันยังไม่อยากแต่งงาน ไม่ต้องพูดเรื่องพวกนี้ได้ไหม” ลี่จุนซินจ้องลี่จุนถิงไปหนึ่งที บ่นไปประโยคหนึ่ง
“ไม่ว่ายังไงแล้วต่อจากนี้ที่บริษัทมีนายดูแล ฉันก็ไม่ยุ่งแล้ว ฉันจะออกไปผ่อนคลายดีๆ สักหน่อย ช่วงเวลานี้ทำเอาจิตใจของฉันอ่อนแอมาก จุนถิง นายเคยไปสถานที่มามากมาย มีที่ไหนอยากจะแนะนำให้ฉันไหม”
ลี่จุนซินเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาพร้อมใบหน้าที่แดง
ลี่จุนซินยิ้มไปหนึ่งที มองเวียร์แล้วพูดว่า “ฉันรู้สึกว่าบ้านเวียร์ก็ไม่เลวนะ”
เวียร์จับคางแล้วส่งเสียง “อืม” มาประโยคหนึ่ง “ฉันก็คิดว่าแบบนั้นเหมือนกัน”
ลี่จุนซินเห็นว่าหัวข้อการสนทนากลับมาทางตัวเองอีกแล้ว ก็ลุกขึ้นถีบทั้งสองไปคนละหนึ่งที จากนั้นก็วิ่งขึ้นห้องไป ลี่จุนถิงสบตากับเวียร์ไปหนึ่งที แล้วหัวเราะกันใหญ่ขึ้นมา
ลี่จุนถิงไม่ได้ผ่อนคลายแบบนี้มานานมากแล้ว ภรรยาและลูกๆ ต่างก็อยู่ข้างกาย ครอบครัวที่สนิทสนมที่สุดและเพื่อนๆ ต่างก็อยู่ เขารู้สึกพอใจมากจริงๆ
ลี่จุนซินบอกว่าจะออกไปเที่ยว วันที่สองเวียร์ก็พาเธอไปแล้ว
พริบตาเดียว ครึ่งเดือนผ่านไปแล้ว เด็กน้อยอยู่ในกล่องออกซิเจนหนึ่งเดือนแล้ว ร่างกายก็ดีขึ้นแล้ว สามารถอุ้มออกมาได้แล้ว
พอถึงวันนั้น ดังนั้นทุกคนต่างก็แย่งชิงกันที่จะอุ้มคนแรก แต่ว่าคุณหมอบอกว่า คนแรกที่อุ้มออกมาควรจะเป็นคุณพ่อที่อุ้ม เพราะว่าแขนของคุณพ่อมีแรงกำลังพอ สามารถให้ความรู้สึกปลอดภัยกับลูกได้
ลี่จุนถิงมองไปทางเจียงหยุนเอ๋อด้วยความได้ใจ ทำเอาเจียงหยุนเอ๋อโมโหจนเหยียบเขาไปหนึ่งที แต่ว่าเจียงหยุนเอ๋อแรงเบามาก เหยียบลงบนเท้าของลี่จุนถิงก็เหมือนไปเกาเท้าให้เขาเลย
ลี่จุนถิงเปิดกล่องออกซิเจนออก อุ้มเด็กน้อยออกมาด้วยความระมัดระวัง ตัวเล็กๆ นอนอยู่ในอ้อมกอดของลี่จุนถิง ดูน่าเอ็นดูมาก
และในเวลานี้ เด็กน้อยยังคงตื่นอยู่ ดวงตาที่กลมๆ จ้องลี่จุนถิงไว้โดยไม่กะพริบตา ดวงตาสวยงามมาก ดูมีไหวพริบด้วย
มืออันเล็กๆ ของเธอยังยื่นออกมาอีกด้วย จะพยายามอยากจะจับคางของลี่จุนถิง ลี่จุนถิงถูกเธอจ้องจนใจจะละลายแล้ว