อันที่จริง ถ้าลี่จุนถิงไม่ได้บอกเธอก่อน ลี่จุนซินอาจจะยืมโทรศัพท์ของลี่หยูนห่วน แต่ว่าสุดท้ายก็คงจะเป็นเหมือนกัน โดยไม่สามารถเอาอำนาจในการโยกย้ายทรัพย์สินต่างประเทศไปให้พวกเขาให้
ดังนั้น ไม่ว่าลี่หยูนห่วนจะโทรหรือไม่ ก็มีผลเหมือนกัน ตอนนี้มันยิ่งทำให้ลี่หยูนห่วนอารมณ์เสียมากกว่าเดิม
หลังจากที่วางสายของลี่หยูนห่วนไป เธอเกรงว่าพวกลี่จุนถิงจะยังไม่ตื่น เลยส่งข้อความไปหาลี่จุนถิง แล้วบอกเรื่องนี้กับเขา
เพิ่งจะส่งข้อความไป ลี่จุนถิงก็ตอบกลับมาแล้ว ลี่จุนซินตกใจเป็นอย่างมาก
“จุนถิง ทำไมคุณตื่นเช้าขนาดนี้ล่ะ”
“เพื่อให้หยุนเอ๋อนอนให้นานกว่านี้หน่อย ตื่นขึ้นมาเปลี่ยนผ้าอ้อมให้กุ่นกุ่นแล้วก็ป้อนนม”
“อั้ยหยา ตอนนี้จุนถิงกลายเป็นพ่อนมแล้ว ใช้ได้เลยนะ” ลี่จุนซินหยอก
พี่น้องทั้งสองคุยเรื่องของบริษัทอีกครั้ง ก่อนจะวางสายไป เพราะว่าตอนนี้ลี่จุนซินกำลังจะออกไปเที่ยวกับเวียร์แล้ว
ในประเทศ ลี่หุยเห็นว่าลี่หยูนห่วนไม่ยอมเอาทรัพย์สินส่วนตัวของตัวเองออกมาสักที เลยเร่งเขาสักหน่อย
“หยูนห่วน ฉันเองก็เรียกคุณว่าพี่ชาย พี่ชายคุณดูตำแหน่งของพวกเราสองคนในบริษัทลี่ซื่อสิ จะถูกคนอื่นดึงลงไปได้เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หลังจากที่โปรเจคพวกนี้เสร็จ ก็ไม่มีใครสามารถทำอะไรพวกเราได้แล้ว”
“นอกจากนี้หลายๆ บริษัทนี้ อยากจะร่วมงานกันมากมาย ครั้งนี้พวกเขามาหาพวกเราด้วยตัวเอง ก็หมายความว่าบริษัทลี่ซื่อของพวกเรามีระดับในสายตาของพวกเขา นอกจากนี้หลังจากที่หลายๆ โปรเจคทำเสร็จแล้ว ยังได้กำไรอีกหลายพันล้านด้วย”
“นอกจากนี้ ตอนที่ได้กำไรกลับมาแล้ว คุณก็สามารถเอาของเหล่านั้นกลับมาได้แล้ว แต่ถ้าไม่ชอบ พวกเราก็สามารถเปลี่ยนกับได้ คุณว่าอย่างไรล่ะ”
ลี่หยูนห่วนยิ่งได้ฟังก็ยิ่งใจเต้น เขาฟังลี่หุยพูดถึงกำไรหลายพันล้านขึ้นมาอย่างแน่วแน่ เขาก็คิดว่ามันน่าสนใจมาก เขากัดฟัน ก่อนจะตอบตกลงทันที
“อั้ยหยา พี่ชาย คุณตอบตกลงแล้วนะ ถ้าคุณตอบตกลงเร็วกว่านี้ พวกเราก็สามารถไปกู้ธนาคารได้เร็วหน่อย ตอนนี้ธนาคารปิดแล้ว พวกเราไปพรุ่งนี้ก็แล้วกัน เห้อ สายไปเพียงไม่นานก็เสียเงินไปเยอะแล้ว”
“โอเคๆ หยุดเสียดสีฉันได้แล้ว พรุ่งนี้เราไปธนาคารตั้งแต่มันเปิดเลยละกัน ดีไหม”
ลี่หยูนห่วนทนไม่ได้ หลังจากที่พูดจบ ก็กลับบ้านไป เมื่อกลับไปที่บ้านสิ่งแรกที่ทำก็คือเอาทรัพย์สินส่วนตัวกางออกมาทั้งหมด ก่อนจะเริ่มเลือกว่าจะเอาอันไหนไปค้ำประกัน
เช้าวันที่สอง ลี่หยูนห่วนก็ไปธนาคาร แต่ว่าธนาคารบอกเขา ว่าตอนนี้สถานการณ์ของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปจะเอาทรัพย์สินส่วนตัวมาใช้ไม่ได้ ตอนนี้อยากจะกู้ ต้องใช้หุ้นของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปมาค้ำประกัน
ลี่หยูนห่วนตกใจเป็นอย่างมาก “แต่เพื่อนของฉันบอกฉันว่าใช้ทรัพย์สินส่วนตัวมาค้ำประกันไม่ได้”
“เพื่อนของคุณอาจจะไม่ได้ประเมินสถานการณ์ของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปในปัจจุบัน พวกเราประเมินแล้วผลที่ออกมาคือตอนนี้ใช้ได้เพียงหุ้นของบริษัทในการค้ำประกันเท่านั้น”
อันที่จริง ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ลี่จุนถิงจัดการเอาไว้ เขาแอบคุยกับธนาคารเอาไว้แล้ว สถานการณ์ของบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปในตอนนี้นั้นไม่ได้ใหญ่โตมากมาย การจะกู้แบบปกติก็ถือว่าทำได้ไม่ยาก
แต่ว่าเพื่อให้ลี่หุยพวกเขาติดกับ ลี่จุนถิงเลยกำชับซู่จี้งยี้ ให้เขาบอกกับคนของตัวเองในแผนกการเงิน เพื่อให้สร้างภาพปลอมๆ ขึ้นมา
นอกจากนี้ โปรเจคที่ลี่หุยนั้นก่อเอาไว้ ถึงจะผิดสัญญา แต่ก็ไม่ได้กระทบกับบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปมากเท่าไหร่ บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปใหญ่ขนาดนั้น จะกลับมาไม่ได้เพราะการเสียโปรเจคไปได้อย่างไรกัน อีกอย่าง ลี่จุนถิงยังเคยร่วมงานกับคนเหล่านั้นด้วยตัวเอง ก่อนจะดึงพวกเขากลับมา
หลังจากที่ลี่หยูนห่วนรู้ข่าวนั้น ตัวเองก็ไม่แน่ใจ ก่อนจะรีบโทรหาลี่หุย เพื่อให้เขามาที่ธนาคารสักหน่อย
หลังจากที่ลี่หุยมา ก็ได้ยินลี่หยูนห่วนอธิบาย แล้วก็ลังเล
ทั้งสองคนลังเลอยู่ ผู้ช่วยก็โทรหาลี่หุยพอดี
“ประธานลี่ ไม่ดีแล้ว ตอนนี้บริษัทมากมายเริ่มทำการแล้ว พวกเขาเองก็อยากจะแย่งโครงงานของพวกเบอร์เทอร์เสมานเหมือนกัน”
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฉันให้คุณปิดข่าวนี้เอาไว้ไม่ใช่เหรอ？ทำไมมันยังแพร่ออกไปอีก？” ลี่หุยโกรธขึ้นมาทันที
ผู้ช่วยเองก็พูดตะกุกตะกัก จนพูดอะไรไม่ออกเลย
ลี่หุยยิ่งโกรธแล้ว หลังจากที่วางสายไป ก็บอกเรื่องนี้กับลี่หยูนห่วน
ลี่หยูนห่วนเองก็ร้อนใจ “เป็นแบบนี้ได้อย่างไร？ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรอย่างไรกันดี”
ทั้งสองคนนั้นร้อนใจเป็นอย่างมาก สุดท้ายเลยปรึกษากัน แล้วตัดสินใจว่าทั้งสองคนจะใช้หุ้นรวมกันทั้งหมดห้าเปอร์เซ็นต์ในการค้ำประกัน สองเปอร์เซ็นต์จากลี่หยูนห่วน และสามเปอร์เซ็นต์จากลี่หุย
หลังจากที่พวกเขาทำสัญญากันเรียบร้อยแล้ว ทางธนาคารก็บอกลี่จุนถิง
ลี่จุนถิงหัวเราะอย่างเยือกเย็น พลางคิดว่าพวกเขาสองคนติดกับเข้าให้แล้ว ต่อจากนี้ ก็ดูว่าพวกเขาจะจัดการอย่างไร
ตอนนี้เขาเพียงแค่เล่นกับลูก อยู่กับภรรยา แล้วก็รอดูผลก็พอแล้ว
ลี่จุนถิงหันหลังเดินเข้าไปในห้อง จากนั้นก็บอกข่าวกับเจียงหยุนเอ๋อ เจียงหยุนเอ๋อเองก็ดีใจ
“จริงเหรอ？จุนถิง วิธีของคุณดีจริงๆ เลย ฉันนับถือคุณมากเลยล่ะ”
“นั่นสิ คุณไม่รู้เลยเหรอว่าสามีของคุณเป็นใคร” วันนี้ลี่จุนถิงอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก เลยเย้าแหย่เจียงหยุนเอ๋อสักหน่อย
หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อพูดจบ ลี่จุนถิงก็บอกข่าวดีให้กับลี่จุนซินฟัง
ตอนที่ลี่จุนซินรู้ข่าวนี้ กำลังเดินเข้าอยู่กับเวียร์พอดี
ทางที่ไต่ขึ้นไปนั้นมันสูงชัน ลี่จุนซินหายใจหอบเล็กน้อย ก่อนจะหยุดพักสักนิด เวียร์ลงไปนั่งยองลงทางด้านหน้าเล็กน้อย เธอมองหลังของเขา ก่อนจะอดไม่ได้ที่จะลูบและโน้มตัวลงไป
“สู้ๆ นะ เวียร์ที่รัก” เสียงของลี่จุนซินนั้นหวานเป็นอย่างมาก เวียร์คิดว่าเท้าที่เดินนั้นมันเบาสบายมากขึ้นเหลือเกิน
อากาศบนเขานั้นออกจะเย็นเล็กน้อย เวียร์เอาเสื้อคลุมบางๆ คลุมให้เธอ ลี่จุนซินหลับตาสูดอากาศท่ามกลางธรรมชาติ ด้วยอกผายไหล่ผึ่ง
ในที่สุดพระอาทิตย์ก็โผล่ออกมาจากเมฆ หมอกท่ามกลางป่าเขาค่อยๆ หายไป ความอบอุ่นก็เริ่มเข้ามา
ลมเย็นพัดเสื้อผ้าของลี่จุนซินปลิวไสว เธอหันตัวไป ก่อนจะเข้าไปใกล้ๆ เขา “เวียร์”
เขามองใบหน้าที่สวยงามและละเอียดของเธอ ทั้งสวยงามและดูจริงจัง เขาดูหนักใจเล็กน้อย เธอจ้องตาเขา ก่อนจะขยับปากชมพูสวย： “เวียร์ ฉันชอบคุณจริงๆ นะ”
เวียร์ยื่นมือออกไป ก่อนจะกอดเธอเอาไว้ในอ้อมกอด “ฉันเองก็ชอบคุณเหมือนกัน ตอนนี้ฉันอยากพาคุณกลับบ้านมากเลยล่ะ”
ลี่จุนซินโอบคอของเขา ก่อนจะยิ้มด้วยความสุข： “ดังนั้น คุณเวียร์ คุณยินดีจะรักฉันไปตลอดชีวิตไหม？”
เวียร์กอดเธอแน่น ก่อนจะซุกไซร้กับเธอ พลางพูดเสียงที่ทุ้มต่ำและอ่อนโยน： “ฉันยินดี จุนซิน อย่าไปไหนจากฉันทั้งชีวิตเลยได้ไหม？”
“โอเค ไม่มีทางแยกจากคุณแน่นอน” ลี่จุนซินดึงเขาเบาๆ ก่อนจะมองไปที่ริมฝีปากบางของเขา แล้วโอบคอ จากนั้นจึงประทับริมฝีปากของตัวเองลงไป
เวียร์ก้มหน้าลงมาจูบ ก่อนจะเอามือรัดแน่น พลางประคองท้ายทอยของเธอ จากนั้นก็จูบกันอย่างดูดดื่ม เหมือนกับว่ากำลังหลอมรวมเข้าไปในสายเลือดเลยทีเดียว