ตอนแรกเจียงหยุนเอ๋อรู้สึกคลุมเครือขึ้นมา แต่ว่าในจุดนี้ เธอหลับไปในทันที เพราะรู้สึกเหนื่อยเป็นอย่างมาก
มันไม่เพียงแค่ความเจ็บปวดตามร่างกาย แต่ว่ายังใช้พลังไปมากอีกด้วย
ในที่สุดลี่จุนถิงก็จัดแจงให้สะอาดจนเสร็จเพราะมันเป็นหน้าที่อยู่แล้ว ก่อนจะอุ้มเธอไปอาบน้ำ
เธอตัวอ่อนเป็นอย่างมาก ถึงจะหลับไปแล้ว แต่ก็ยังเกาะแกะเขาเล็กน้อย เขาจัดการสิ่งที่ตัวเองทิ้งเอาไว้ไปสัมผัสโดนจุดแดงของเธอ ก็รู้สึกได้ว่าเธอขยับเล็กน้อย และหดลง
ในห้องอาบน้ำมีเพียงเสียงน้ำที่ไหลอ่อนๆ เขากอดเธอ พลางรู้สึกว่าหน้าอกเติมเต็มเป็นอย่างมาก เลยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
หลังจากนี้ เขาจะต้องปกป้องเธอกับลูกๆ ให้ดี
ลี่จุนถิงกับเจียงหยุนเอ๋ออยู่ที่นี่ ด้วยความสุขในทุกๆ วัน เวลาว่างก็จะเอาลูกส่งให้แม่ทั้งสอง ตัวเองก็จะไปเที่ยวเล่นในประเทศรอบๆ
หรือบางทีลี่จุนถิงกำลังจัดการงานอยู่ เจียงหยุนเอ๋อก็จะอ่านหนังสือและดูภาพยนตร์อยู่ด้านหลัง ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เพราะเวลามากมายของลูกๆ นั้นเธอไม่ต้องเป็นคนดูแล
เด็กทั้งสองคนนั้นอยู่กับย่าและยายเป็นส่วนใหญ่ ทั้งสองคนนั้นเล่นอยู่กับพวกเขา ดังนั้นเวลาของทั้งสองคนที่จะได้อยู่ด้วยกันเลยมีมากขึ้น
ในประเทศ ในที่สุดลี่หุยก็ใช้หุ้นมาค้ำประกัน ก่อนจะกู้ธนาคารมาได้
พอดี ว่าบริษัทเบอร์เทอร์สมานกับอิงรังตะและอีกหลายๆ แห่งนั้น ได้เสนอแผนมาให้ลี่หุยแล้ว ลี่หุยก็เลยรับมา
หลายๆ บริษัทนั้นพอในใจท่าทีของเขามาก ก่อนจะจัดคนมาสัมภาษณ์ที่บริษัทลี่ซื่อด้วยตัวเอง แบบนี้ถ้ามีปัญหาอะไรก็สามารถแก้ไขปัญหาได้ทันเวลา
ลี่หุยดีใจเป็นอย่างมาก เพื่อบอกว่าพวกเขาต้อนรับมาเป็นอย่างดี แถมยังรับประกันได้ว่าจะต้อนรับและดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี
หลายๆ บริษัทนั้นจัดคนมาอย่างรวดเร็ว ลี่หุยกับลี่หยูนห่วนไปรับพวกเขาที่สนามบินด้วยตัวเอง ตอนแรกลี่หุยอยากจะจัดการให้พวกเขามาด้วยกัน แต่เพื่อไม่ให้เสียเงินมากมาย ลี่หยูนห่วนเลยขวางเขาเอาไว้
“คิดไม่ถึงว่าประธานลี่ที่ใจกว้างขนาดนี้ ตอนนี้จะมาต้องรับบริษัทคู่ค้าด้วยกัน เพื่อประหยัดเงินนั้น พูดไปก็มีแต่คนหัวเราะใส่”
“นอกจากนี้ อย่าเพิ่งพูดว่าจะเห็นด้วยหรือไม่ แต่อิงรังตะกับเวดิโนนั้นเป็นศัตรูตัวฉกาจกันมาตั้งนานแล้ว ก่อนหน้านี้ทั้งสองแห่งยังเกิดปัญหากันเพราะแย่งโปรเจคกัน ความสัมพันธ์ช่วงนี้เลยตึงเครียดไม่เบา”
“ที่สนามบิน คุณไม่เห็นท่าทีของทั้งสองฝ่ายเหรอ ยังดีที่ตอนนั้นเราสองคนไป เลยต้อนรับแต่ละคนได้ ถ้าเกิดว่าคุณไปเอง อาจจะเกิดอะไรไม่ดีกับทั้งสองทีมก็ได้”
“ทั้งสองทีมอาจจะต้องให้คุณเลือกอีก หรือบางทีทั้งสองทีมอาจจะไม่ร่วมงานกับเราเลยก็ได้”
“ถ้าคุณเอาทั้งหมดนั้นมารวมกัน สุดท้ายไม่ใช่ว่าจะประหยัดเงินไม่ได้ แต่อาจจะเสียโปรเจคไปเลยก็ได้ ดังนั้น จากนั้นก่อนที่ทั้งสองจะทำสัญญากัน ก็อย่าให้ได้รู้โปรเจคทั้งคู่ เมื่อทำสัญญาแล้ว พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว”
ถึงลี่หุยจะรู้ฐานะของบริษัททั้งหลายในโลกใบนี้ แต่ว่าก็ไม่ได้เข้าใจความสัมพันธ์ของหลายๆ บริษัทนั้นเท่าไหร่ ถึงอย่างไรเขาเองก็ไม่ค่อยได้ทำธุรกิจต่างประเทศสักเท่าไหร่
ลี่หยูนห่วนที่อย่างน้อยยังเรียนจบจากต่างประเทศที่มีชื่อเสียง ถึงคะแนนจะไม่ได้ดีมาก แต่ว่าก็จบมาได้ นอกจากนี้พอเรียนจบก็ได้ทำงานที่บริษัทลี่ซื่อเลย เลยเก่งกว่าลี่หุยเล็กน้อย โดยเฉพาะการร่วมงานและพูดคุย
ตอนแรกลี่หุยเรียนแค่มหาวิทยาลัยในประเทศ ตอนที่คุยกับทีมของอิงรังตะนั้น ต้องใช้การแปล เขาเองคุยได้เพียงประโยคง่ายๆ เท่านั้น
หลังจากที่ลี่หุยได้ยินลี่หยูนห่วนวิเคราะห์แล้ว ถึงจะรู้ความสัมพันธ์ของที่ต่างๆ ในตอนนั้นจะสนใจแค่เงินไม่ได้แล้ว เลยต้องไปต้อนรับแยกกัน
ลี่หุยกับลี่หยูนห่วนเหนื่อยมากในทุกๆ วัน ต้องเหนื่อยกับโปรเจคเหล่านี้ตลอด ลี่เจี้ยนหวาเองก็ดีใจเป็นอย่างมาก เพราะอยากจะเห็นความสามารถของลูกชายตัวเองที่ถึงจะไม่มีพรสวรรค์เท่ากับลี่จุนถิง แต่ว่าความสามารถก็ไม่ได้น้อยไปกว่าลี่จุนถิงเลย
ลี่เจี้ยนหวานั้นมองไม่ออกจริงๆ ถึงได้คิดว่าทั้งสองคนมีความสามารถไม่แพ้กัน เขาตาบอดไปแล้วจริงๆ
ลี่เจี้ยนหวาคิดไปพลาง ก็คิดขึ้นได้ว่าตอนนี้ลี่จุนถิงยังหาเจียงหยุนเอ๋ออยู่ที่ต่างประเทศ ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ทางนี้ไม่มีคนของเขา และก็ไม่มีใครสามารถบอกข่าวกับเขาได้เลย
เขาเคยถามคนที่พวกลี่หยูนห่วนเป็นคนจัดการว่าได้สืบเสาะเจออะไรบ้างไหม แต่ว่าลี่หยูนห่วนบอกพวกเขา ว่าคนที่มากับพวกเขานั้นหลงไปแล้ว หาคนมาตามหามากมาย ทำให้พวกเขาส่วนใหญ่กลับมาแล้ว ก่อนจะเหลือเอาไว้เพียงไม่กี่คนเพื่อให้เสาะหาต่อไป
เพียงแต่เมื่อมาถึงตอนนี้แล้วก็ยังไม่มีข่าวคราวอะไรอยู่ดี แน่นอนว่าคงจะไม่มีข่าวอะไรแล้ว คนที่ลี่หยูนห่วนเหลือเอาไว้นั้นถูกลี่จุนถิงจับได้ตั้งนานแล้ว เพียงแต่ให้พวกเขารายงานกับลี่หยูนห่วนในทุกวัน
ลี่เจี้ยนหวาเองก็ทำอะไรไม่ได้ และอยากโทรหาลี่จุนซินสักหน่อย แต่ว่าเขายังจำครั้งก่อนที่เธอทำกับเขาได้ เลยวางมาด อันที่จริงในใจเขายังจดจำลี่จุนถิงได้เป็นอย่างดี
ลี่หยูนห่วนเอาเรื่องที่ลี่เจี้ยนหวามาถามเขาเกี่ยวกับที่อยู่ของลี่จุนถิง ไปบอกลี่หุย หลังจากที่ลี่หุยรู้ ก็เสียดสีลี่เจี้ยนหวาเล็กน้อย หลังจากที่ลี่เจี้ยนหวาถูกเสียงสีแบบนั้น ก็นิ่งลงไม่น้อย
ลี่หุยกับลี่หยูนห่วนทำงานล่วงเวลาไปมาก บริษัทมากมายก็พอใจเป็นอย่างมาก สุดท้ายก็ทำสัญญากับพวกเขา
ตอนที่ลี่หุยเตรียมลงทุน จู่ๆ ก็มีบริษัทมากมายเข้ามา และอยากจะแย่งโปรเจคกับบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป เพื่อให้อิงรังตะกับเวดิโนรู้ว่ายังมีอีกฝ่ายอยู่ด้วย
บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปวุ่นวายไปหมด ลี่หุยกับลี่หยูนห่วนนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก ตัวเองขยันมาตั้งหลายวัน ก็ถูกบริษัทที่ไหนไม่รู้มาทำให้พังลง
นอกจากนี้ บริษัทนี้ยังใช้โอกาสนี้ในการเพิ่มราคาของโปรเจคเพื่อแย่งมา จากนั้นบริษัททั้งหลายก็ลังเล
ลี่หุยกับลี่หยูนห่วนยิ่งไม่สบอารมณ์เข้าไปใหญ่ นอกจากนี้อิงรังตะกับเวดิโนยังบังคับให้ลี่หุยเลือก ทั้งสองคนพยายามโน้มน้าวทั้งสองทีมมากมาย แต่ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรเลย
อันที่จริง ทั้งหมดนี้ลี่จุนถิงเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง บริษัทเหล่านั้นเป็นของลี่จุนถิง ขนาดอิงรังตะกับเวดิโนนั้นเขายังเป็นคนเลือกมาเองเลย
อิงรังตะกับเวดิโนนั้นเข้ากันไม่ได้เหมือนน้ำกับไฟ แต่อันที่จริงผู้ดูแลทั้งสองที่นี้เป็นเพื่อนสนิทกัน พวกเขากับลี่จุนถิง เป็นเพื่อนสมัยเรียนที่ผ่านมานานแล้ว
อันที่จริงทั้งสองที่นี้มีโปรเจคร่วมกันมากมาย แต่ว่าถ้าทั้งสองที่นี้ดูเข้ากันได้ดี จะมีบริษัทอื่นๆ ในแบบเดียวกันเข้ามาทำอะไรพวกเขาได้ เพื่อให้พัฒนาไปได้ดี ทั้งสองบริษัทเลยทำเป็นไม่ถูกกัน
นอกจากนี้ ก่อนที่ทีมของพวกเขาจะมา พวกเขากำชับลี่หุยเอาไว้แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้ลี่หุยจะจัดงานต้อนรับให้พวกเขา แต่นอกเหนือจากนี้ก็ไม่ได้จัดให้