ลี่จุนถิงตัดสินใจจะกลับประเทศเลย ก่อนกลับประเทศเขายังโทรหาลี่จุนซิน
“พี่ คุณเที่ยวเล่นจนพอหรือยัง ควรจะกลับได้แล้วล่ะ พรุ่งนี้ฉันจะกลับประเทศก่อน แล้วคุณกลับมาที่นี่เถอะ เดี๋ยวพวกหยุนเอ๋อกลับประเทศมาพร้อมกัน รอให้เรื่องทุกอย่างจบลง เรื่องของคุณกับเวียร์เองก็สามารถเปิดเผยได้”
“ฉันว่าเวียร์คงรอไม่ไหวแล้วล่ะ”
“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว มันยากมากเลยที่เขาจะได้เจอคนที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ เลยไม่อยากจะปล่อยฉันไป”
ลี่จุนซินที่อยู่ปลายสาย กวนประสาทไม่เบา
ลี่จุนถิงเห็นว่าเธอไม่ปิดเรื่องนี้แล้ว เลยรู้ว่าเธออาจจะไปเจอพ่อแม่ของเวียร์แล้ว แล้วก็น่าจะสำเร็จด้วย
ทั้งสองคนคุยเรื่องบริษัทเล็กน้อย ก่อนจะวางสาย แล้วต่างคนต่างเก็บกระเป๋า
อยู่ข้างนอกมาตั้งนาน ลี่จุนซินไปเที่ยวกับเวียร์มากมาย มีชีวิตที่ดีเป็นอย่างมาก
อันที่จริงการไปเจอครอบครัวนั้นเป็นเรื่องบังเอิญ ลี่จุนซินกับเวียร์ไปที่ควีนส์ทาวน์ของนิวซีแลนด์แล้ว เลยได้เจอกับพ่อแม่ของเวียร์ ขนาดเวียร์เองยังไม่รู้ว่าเลยว่าพ่อแม่ของตัวเองมาที่นี่ด้วย
วันนี้ ทั้งสองคนลงมาจากการกระโดดร่ม เวียร์ก็ได้ยินคนเรียกเขา หลังจากที่ได้ยินก็รู้สึกว่าเสียงคุ้นมาก เลยหันไปมองรอบๆ
จากนั้นก็เห็นว่าด้านหลังของตัวเองเป็นพ่อแม่ ก็แปลกใจเป็นอย่างมาก หลังจากที่มองลี่จุนซิน ก็พาเธอเดินไปอยู่ต่อหน้าพวกเขา
“หม่ามี้ แด๊ดดี้ ทำไมพวกคุณอยู่ที่นี่ด้วย？”
“คุณมันเด็กบ้า คุณออกมาเที่ยวได้ แต่พวกเราเที่ยวไม่ได้เหรอ？” พ่อแม่ของเวียร์ยกกำปั้นให้เวียร์ หยอกล้อกับเขา
แม่เวียร์สังเกตเห็นลี่จุนซินก่อน เลยมองเล็กน้อย และพอใจมาก เลยยิ้มออกมามากกว่าเดิม
“เวียร์ นี่คือผู้หญิงที่คุณบอกพวกเราใช่ไหม”
เมื่อได้ฟังแม่พูดถึงลี่จุนซิน ก็รีบแนะนำให้พวกเขา แต่ว่ากลับถูกลี่จุนซินแย่งพูดไปก่อน
“ลุง ป้า สวัสดี ฉันชื่อลี่จุนซิน เป็นแฟนสาวของเวียร์”
เวียร์คิดไม่ถึง ว่าจะได้เจอพ่อแม่ของเขา แล้วลี่จุนซินจะเป็นตัวเองขนาดนี้ เมื่อเห็นเธอแนะนำตัวเอง ก็ดีใจเป็นอย่างมาก หลังจากที่พ่อแม่ของเวียร์ได้ฟังดังนั้น ก็อารมณ์ดีกว่าเดิม
ทั้งสี่คนมากินข้าวด้วยกันตอนกลางคืน แม่ของเวียร์คุยกับลี่จุนซินสนุกเป็นอย่างมาก เวียร์เห็นดังนั้นก็ดีใจเป็นอย่างมาก
ตกดึกในวันนั้น เวียร์ก็ได้รับสายบอกว่าบริษัทมีเรื่องด่วนให้เขากลับไปจัดการ เขาพูดกับพ่อแม่ของเขาเล็กน้อย เช้าวันที่สอง ก็พาลี่จุนซินกลับอังกฤษไป
พ่อแม่ของเวียร์อยู่ที่นิวซีแลนด์เพื่อเที่ยวต่อ ตอนที่ลี่จุนซินไปกับเวียร์ แม่ของเวียร์ก็เสียดายเป็นอย่างมาก ก่อนจะนัดกับลี่จุนซินเพื่อไปเจอกันที่จีนอีกครั้ง
หลังจากที่เวียร์พาลี่จุนซินกลับไปที่อังกฤษแล้ว ก็พาเธอไปอยู่ที่ที่พักที่ตัวเองจัดเอาไว้ จากนั้นก็ไปจัดการงานที่บริษัท
ลี่จุนซินอยู่ในที่พักคนเดียว ก็รู้สึกเบื่อเป็นอย่างมาก นอกจากออกกำลังกายกินข้าวแล้วก็นอน พอดีว่าช่วงนี้ได้ออกไปเที่ยวตลอด เลยใช้เวลานี้ในการพักผ่อนได้ บางทีก็ออกไปเที่ยวเล่นบ้าง
วันนี้ หลังจากที่กินข้าวเที่ยงแล้ว ลี่จุนซินก็นอนต่อ
ตอนบ่ายสองครึ่ง ลี่จุนซินลืมตาขึ้นมาดูเวลา อือ ยังเช้าอยู่ เลยคิดจะนอนต่อ เธอเพิ่งจะหลับตาก็ได้ยินเสียงดังขึ้น จากนั้นก็เห็นเวียร์เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเหนื่อยอ่อนพลางดึงเนกไทตัวเอง
เธอหลับตาลงอีกครั้ง ก่อนจะถามอย่างขี้เกียจ “คุณกลับมาแล้วเหรอ？”
เวียร์ตอบ “อือ” ด้วยเสียงทุ้มต่ำ ก่อนจะโยนเสื้อผ้าไปข้างเตียง แล้วโน้มตัวเข้ามาจูบลี่จุนซิน
จูบไปจูบมา เวียร์ก็คุมตัวเองไม่อยู่ สุดท้ายก็ทำให้ลี่จุนซินตื่น
ในเมื่อตื่นดีแล้ว ลี่จุนซินก็ลุกขึ้น เธอเห็นใบหน้าที่เหนื่อยอ่อนของเวียร์ เลยไปเติมน้ำใส่อ่างให้เขา
ลี่จุนซินใส่น้ำจนเสร็จ เวียร์ก็เปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้ว ก่อนจะนอนใกล้หัวเตียง
สองมือก็กอดอกอยู่ จนชุดนอนยับยู่ยี่ ขาทั้งสองข้างพาดอยู่ตรงโซฟา หัวเอียงเล็กน้อย อาจจะไม่สบายเท่าไหร่ เพราะเขาขมวดคิ้วด้วย ถ้าคนอื่นทำท่านี้อาจทำให้คิดว่าเหนื่อยล้ามาก แต่ลี่จุนซินกลับคิดว่าคนที่นอนอยู่ตรงหน้ายังดูดีแม้จะอยู่ในท่านี้
ลี่จุนซินพบว่าสีหน้าเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ และก็ดูผอมลง สีหน้าที่ดูจริงจังยิ่งดูเข้มขึ้นไม่น้อย คางเองก็คมกริบ เธอเลยอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกมาลูบสักหน่อย เขาตื่นขึ้นมาอย่างงรวดเร็ว พลางมองเธอ แววตานั้นทั้งดำทั้งมีแวว
อาจจะเพราะว่าไม่ได้นอน แววตาของเขามัว จากนั้นลี่จุนซินก็พูดเสียงอ่อนโยน “ไปอาบน้ำก่อนค่อยนอนเถอะ”
เวียร์มองเธอเล็กน้อยก่อนจะหลับตา สักพักก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ ลี่จุนซินเองก็ลุกไปจัดเตียง
เขาเหมือนจะเหนื่อยมาก จากนั้นก็ใส่ชุดคลุมอาบน้ำก่อนจะเดินออกมา หัวถึงหมอนก็หลับแล้ว เขาหายใจยาวๆ คิ้วเบาสบาย โดยไม่สนใจเลยว่าต้องปิดผ้าม่านก่อนนอนหรือเปล่า
ลี่จุนซินยืนมองอยู่ข้างเตียงสักพัก ก็เดินไปปิดผ้าม่าน แล้วไปเทน้ำที่ห้องครัว แล้วก็อยู่ตรงหน้าต่างพลางจิบเบาๆ
ตั้งแต่รู้จักกันวันนั้น เวียร์ดีกับเธอมาตลอด อีกอย่างมีเรื่องอะไร เขาก็จะมาปรากฏตัวต่อหน้าเธอตลอด ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เวียร์ก็สนับสนุนเธอตลอด บางเรื่องเขาไม่เคยพูด เธอเองก็ไม่เคยพูด แต่ว่าเธอรู้
อาทิตย์นี้เขาน่าจะต้องทำงานจนดึก เมื่อคิดว่าช่วงนี้ตัวเองใช้ชีวิตเหมือนหมู ในใจของลี่จุนซินก็รู้สึกผิดขึ้นมา
เธอมองเวลา ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปที่ตลาด
เวียร์หิวเลยตื่นขึ้นมา เพราะได้กลิ่นหอมของอาหาร เมื่อมองเวลา เลยเห็นว่าเกือบหกโมงเย็นแล้ว
ตอนแรกโปรเจคที่คุยเสร็จแล้วนั้นมันเกิดปัญหา อีกฝ่ายเลยอยากจะมาถามหาความเห็นจากเขา เขาเลยต้องไปหาอย่างไม่มีทางเลือก ก่อนจะไปเขาโทรหาลี่จุนซินเพื่อบอกเธอ วันที่เหลือลี่จุนซินเองก็หาเวลาไปโทรหาเขาบ้าง ทุกๆ ครั้งกลัวว่าจะรบกวนเวลาทำงานของเขา เลยรีบวาง
สถานการณ์มันตึงเครียดกว่าที่เขาคิด เลยยุ่งทุกวันทุกคืน เมื่อสถานการณ์มันตึงเครียดมาก สุดท้ายเรื่องมันก็ถูกแก้ไขได้ เขาไม่ได้สนใจสายของเธอเลยในช่วงนี้ เธอเองก็โทรหาเขาไม่นานก็วางสายไป
อันที่จริงเวียร์หวังว่าลี่จุนซินจะคุยกับเขาให้มากหน่อย แต่ว่าลี่จุนซินไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของชายหญิง ตอนแรกเขาอยากจะงอนเธอ แต่ว่าทำได้เพียงครึ่งวันก็ไม่ไหวแล้ว สุดท้ายเลยปฏิเสธความหวังดีของอีกฝ่าย ก่อนจะขึ้นเครื่องบินกลับมาตอนเช้าในทันที
เมื่อกลับบ้านมาก็เห็นว่าเธอนอนหลับอยู่ เลยไม่รู้ว่าควรโกรธหรือหัวเราะดี
แต่ว่าเมื่อกลับมาที่บ้าน ก็เห็นเธอช่วยเขาใส่น้ำอาบแล้ว ในใจเลยรู้สึกผิดเล็กน้อยในใจ
ลี่จุนซินไม่อยากรบกวนเวลางานของเขาจริงๆ ด้วย เขายังบ่นว่าเธอไม่เข้าใจความสัมพันธ์ของชายหญิงอีก