หลังจากที่ลี่จุนถิงได้รับรายงานของซู่จี้งยี้ ก็รีบกลับประเทศมา และก็มาเจอผู้ถือหุ้นเป็นอันดับแรก
ผู้ถือหุ้นทุกคนที่ได้รับคำเชิญจากซู่จี้งยี้ ก็แปลกใจเป็นอย่างมาก
“ผู้ช่วยซู่ ทำไมเชิญพวกเรามาอีกล่ะ？”
ซู่จี้งยี้ยิ้มให้พวกเขา “ก็เพราะมีเรื่องเซอร์ไพรส์ทุกคนไงล่ะ”
ตกดึก ผู้ถือหุ้นทุกคนก็มารวมตัวที่ห้องรับรอง ซู่จี้งยี้ยังไม่มี พวกเขาก็สงสัยเป็นอย่างมาก
“ผู้ช่วยซู่ทำอะไรกันแน่นะ？นัดพวกเรามาที่นี่ แต่ตัวเองกลับไม่มา จริงๆ เลย ไม่สนใจพวกเราเลยหรือไง？”
“นั่นสิ ฉันตอบตกลงหลานชายของฉันแล้วว่าจะไปกินข้าวกับเขา สุดท้ายผู้ช่วยซู่นัดพวกเรามาที่นี่ แต่ตัวเองกลับไม่มา หลานฉันจะต้องไม่สนใจฉันแน่เลย”
“ฉันจะบอกพวกคุณให้นะ หลานชายของฉันน่ะ……”
มันเป็นแบบนี้ คำพูดต่างๆ ถูกผู้ถือหุ้นคนหนึ่งพูดไปต่างๆ นานา คนที่มีก็อวดหลานสาวหลานสาวไม่หยุด คนที่ไม่มีก็นั่งฟังพลางอิจฉากันไป พลางอยากเร่งให้ลูกสาวลูกชายแต่งงาน จากนั้นก็มีลูก
ซู่จี้งยี้ดูผู้ถือหุ้นเหล่านั้น พลางไม่รู้จะทำหน้าอย่างไร
ลี่จุนถิงรีบมาทันทีที่ลงจากเครื่องบิน ตอนที่ใกล้มาถึงหน้าประตูแล้ว ซู่จี้งยี้ก็รออยู่ที่หน้าประตูแล้ว
“ประธานลี่ พวกเขาอยู่ที่นี่กันหมดแล้ว”
ซู่จี้งยี้รับกระเป๋ามาจากลี่จุนถิง ก่อนจะเดินนำทางลี่จุนถิงไป เขาเคารพลี่จุนถิงมากจริงๆ ที่นั่งเครื่องบินมาตั้งหลายชั่วโมง แต่ยังมีชีวิตชีวาดี เมื่อเป็นแบบนี้ภรรยาเขาจะต้องมีความสุขมากแน่นอน
ผู้ถือหุ้นเหล่านั้นกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ซู่จี้งยี้เคาะประตู จากนั้นก็ผลักประตูเข้ามา
“ทุกคนคงรอนานแล้ว ประธานลี่ของพวกเรามาแล้ว”
เมื่อพูดถึงประธานลี่ พวกเขาคิดว่าเป็นลี่หุยตั้งแต่แรก ก่อนจะมีคนพูดเสียง “เหอะ” ออกมา ก่อนจะกลอกตาใส่ เพราะทุกคนคิดว่าเป็นลี่หุย ดังนั้นเลยไม่ได้ลุกขึ้นมา
สุดท้าย ลี่จุนถิงเดินเข้ามา พวกเขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก เลยรีบลุกขึ้นมาในทันที
“ประธานลี่！”
ลี่จุนถิงมองไปรอบๆ ก่อน จากนั้นก็ยิ้มให้พวกเขา “ลุงๆ ทุกคน ไม่ต้องเหนื่อยเลย นั่งลงก่อนเถอะ”
ผู้ถือหุ้นที่นั่งอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าจะนั่งหรือไม่นั่งดี เลยลังเลอยู่ตรงนั้น
ลี่จุนถิงเองก็เห็นว่าเขาทุกข์ใจ “ลุงหลี่ นั่งอยู่ที่ที่ใหญ่ที่สุด คุณเป็นเจ้าภาพเถอะ”
ประโยคนี้ ลี่จุนถิงพูดเพื่อทลายความอึดอัดของเขา หลังจากที่ผู้บริหารหลี่นั่งลง ก็พยักหน้าให้ลี่จุนถิงด้วยความยินดี ก่อนจะยิ้มให้
ลี่จุนถิงเองก็พยักหน้าให้เขาสักหน่อย
การปรากฏตัวของลี่จุนถิง ทำให้ผู้ถือหุ้นที่นั่งอยู่ก็ชอบเป็นอย่างมาก เพราะพวกเขาคิดว่าตัวช่วยของพวกเขากลับมาแล้ว ตอนนี้บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปถูกลูกนอกสมรสอย่างลี่หุย พวกเขาทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
ก่อนหน้านี้ ที่ลี่จุนถิงบริหาร พวกเขาคิดว่าลี่จุนถิงดูถูกพวกเขา ไม่สนใจพวกเขา ดังนั้นเลยไม่ชอบเขาเป็นอย่างมาก แต่ว่าอย่างน้อยความสามารถของลี่จุนถิงก็มีให้เห็น หลายปีขนาดนี้ บริษัทลี่ซื่อไม่เคยมีอะไรแบบนี้ปรากฏขึ้นมาเลย
หลังจากที่พวกเขาช่วยลี่หุยเอาบริษัทลี่ซื่อมาได้ ก็พบว่าลี่หุยนั้นดูถูกพวกเขา แต่ว่าความสามารถของลี่หุยนั้นกลับเทียบกับลี่จุนถิง อีกอย่าง รับตำแหน่งมาได้ไม่นาน ก็ทำให้บริษัทลี่ซื่อกลายเป็นแบบนี้แล้ว แถมยังผลักความรับผิดชอบ ไร้ประโยชน์จริงๆ เลย
เมื่อเป็นแบบนี้ พวกเขาก็หวังว่าลี่จุนถิงจะกลับมาบริหาร คนที่ก่อนหน้านี้ดูถูกลี่จุนถิง ตอนนี้กลับอยากมาพึ่งพาให้เขาพัฒนาต่อแล้ว
“จุนถิง คุณไปอยู่ที่ไหนมานานขนาด คุณดูสิว่าเวลาที่คุณไม่อยู่ บริษัทลี่ซื่อเปลี่ยนไปขนาดไหนแล้ว เพราะลี่หุยคนเดียว ทำอะไรก็ไม่เป็น แถมยังเอาแต่พูดไปเรื่อยด้วย”
มีคนหนึ่งพูดขึ้นมา คนอื่นๆ ก็เริ่มด่าว่าลี่หุยไปด้วย
ลี่จุนถิงยิ้มขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนจะตั้งใจฟังพวกเขา แต่ความคิดต่างๆ นานาในหัวนั้นหายไปหมดแล้ว
“ไม่รู้ว่าหยุนเอ๋อกำลังทำอะไรอยู่ คิดถึงฉันหรือเปล่านะ ตอนนี้น่าจะกำลังเล่นกับถวนจื่อกับกุ่นกุ่นอยู่น่ะสิ คิดถึงคุณจังเลย หยุนเอ๋อ”
ซู่จี้งยี้เห็นท่าทีของเจ้านายตัวเองแบบนั้นก็รู้ว่าเขานั้นไม่มีสติแล้ว เลยรีบให้เหล่าผู้ถือหุ้นหยุดพูไปเรื่อย
“ทุกๆ คน ลี่หุยทำอะไรไป ประธานลี่รู้ดี สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือจะแก้ไขปัญหาอย่างไร”
เมื่อซู่จี้งยี้เตือน พวกเขาเพิ่งจะรู้ว่าลี่จุนถิงเรียกพวกเขามาในวันนี้เพื่ออะไร
“ประธานลี่ ผู้ช่วยซู่ พวกคุณบอกหน่อยว่าตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไร”
“ลุงๆ ทุกท่าน ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดต้องเอาลี่หุยลงจากตำแหน่ง จากนั้นก็เอาตำแหน่งของฉันกลับมา พรุ่งนี้ที่จะจัดประชุมผู้ถือหุ้น ฉันจะต้องปรากฏตัว จะสามารถกอบกู้บริษัทได้ไหม ก็ต้องดูแล้วว่าทุกคนจะให้ความร่วมมือไหม”
“พวกคุณต้องรู้ ว่าตอนนี้คนที่จะแก้ปัญหาของบริษัทลี่ซื่อได้ มีแค่ฉัน”
ทุกคนตอบรับ จากนั้นก็รู้ว่าตัวเองควรทำอย่างไร
ลี่จุนถิงพอใจเป็นอย่างมาก
วันที่สองการประชุมผู้ถือหุ้นก็เริ่มขึ้น เหล่าผู้ถือหุ้นไม่ได้ทักทายลี่หุยก่อน แต่ทำตามที่ลี่จุนถิงตกลงเอาไว้ เลยถามเรื่องของลี่จุนซินขึ้นมาก่อน
“ประธานลี่ คุณกลับมาแล้ว คุณกลับมาเร็วขนาดนั้น น่าจะราบรื่นเป็นอย่างมาก งั้นคุณหนูลี่จุนซินอยู่ที่ไหนล่ะ รีบให้เธอออกมาเถอะ จากนั้นก็ค่อยคุยกันว่าพวกเราจะช่วยบริษัทลี่ซื่ออย่างไร”
ลี่หุยคิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะมา แล้วก็ถามเรื่องของลี่จุนซินเลย สีหน้าก็หนักใจไป แต่ว่าบนใบหน้าก็ยังยิ้มเหมือนเดิม
“ขอโทษด้วยนะ ผู้บริหารทุกคน คุณหนูลี่น่ะ ฉันยังไม่ได้พากลับมา แต่ ฉันจะพากลับมาก็เมื่อเสร็จการประชุมผู้ถือหุ้นแล้ว ทุกคนไม่ต้องกังวลไป”
“ตอนนี้พวกเรายังอยากจะคิดหาวิธีที่จะช่วยบริษัทนะ หรือจะรายงานมาว่าตอนนี้โปรเจคมันไปถึงไหนแล้วก็ได้”
“ประธานลี่ คุณนี่ลืมคุณคนอื่นจริงๆ เลย ตอนนี้โปรเจคมันต้องหยุดหมดแล้ว แล้วจะให้มีอะไรให้รายงานอีกล่ะ อีกอย่าง ในเมื่อคุณพาลี่จุนซินกลับมาไม่ได้ ทำไมคุณกลับมาคนเดียวล่ะ？คุณเอาเงินมาได้แล้วไม่ใช่เหรอ จากนั้นตัวเองก็อมเอาไว้”
“คุณพูดบ้าอะไร ผู้บริหารหลี่ เรื่องนี้จะมาพูดอะไรมั่วๆ ไม่ได้นะ ฉันไม่ได้เจอลี่จุนซินจริงๆ อีกอย่าง ฉันก็รีบกลับมาร่วมประชุมกับผู้ถือหุ้นแล้วไม่ใช่เหรอ”
ลี่หุยมองยิ้มแหะๆ แต่ว่าในใจนั้นเกลียดลี่จุนซินเป็นอย่างมาก
“โอเค ลี่หุยคุณอย่าเสแสร้งแล้ว คุณไม่มีทางพาคุณหนูลี่กลับมาได้หรอก คุณช่วยบริษัทลี่ซื่อเอาไว้ไม่ได้แล้ว ฉันว่าคุณสละตำแหน่งประธานเถอะ แล้วเอาตำแหน่งนั้นมาให้คนที่สามารถช่วยบริษัทลี่ซื่อได้ดีกว่า”
ลี่หุยได้ฟังดังนั้น พวกเขาอยากให้เขาลงมาจากประธาน ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ก่อนจะลุกขึ้นมาด่าคนคนนั้น