ตอนที่ 1363 สมบัติจ๋า เรามาแล้ว! (1) / ตอนที่ 1364 สมบัติจ๋า เรามาแล้ว! (2)
ตอนที่ 1363 สมบัติจ๋า เรามาแล้ว! (1)
เยี่ยซากับเยี่ยเม่ยแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก พวกเขาแกล้งทำหน้าเคร่งขรึมดุดันเตือนเยี่ยกูไม่ให้เล่นลูกไม้อะไร
ในใจเยี่ยกูยิ่งหดหู่มากขึ้น
ทำไมเจ้าสองคนนี้ทำตัวนอบน้อมต่อเด็กสาวคนนั้นขนาดนี้ เชื่อฟังมากเสียจนเขาเองก็แทบไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
พอพยายามทำความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างนายท่านของเขากับเด็กสาวคนนั้น ก็ทำให้เกิดเครื่องหมายคำถามตัวใหญ่ๆ ขึ้นบนหัวของเขา
ก็ถือว่าทุกคนได้เข้ามาในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิอย่างเป็นทางการแล้ว ประตูถูกเปิดออกทีละบาน เงินทองของมีค่าต่างๆ นับไม่ถ้วนกองเป็นภูเขา สมบัติที่กองในห้องหนึ่งห้องยังมากกว่าสมบัติในท้องพระคลังของประเทศอีก
สมบัติมหาศาลในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ ทำให้เฉียวฉู่น้ำลายหกไปตลอดทาง เขามองไปทุกที่ที่เหยียบย่างเข้าไป ทั้งสัมผัสและลูบคลำ ยังไม่ทันเห็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ เขาก็เกือบจะเสียสติไปแล้ว
“ไม่แปลกใจเลยที่พูดกันว่าเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิเคยปกครองทั่วทั้งสามโลกชั้นกลาง สมบัติมากมายขนาดนี้ ใช้ไปอีกหลายชาติก็ใช้ไม่หมด” เฉียวฉู่กลืนน้ำลายเสียงดัง ทำไมคนเราถึงได้แตกต่างกันขนาดนี้
เฟยเยียนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ก่อนที่พวกเขาจะพบจวินอู๋เสีย ชีวิตของพวกเขาแย่ยิ่งกว่าขอทาน ยกเว้นฟ่านจัวที่มีความเป็นอยู่ที่ดีกว่า แต่ก็ยังเทียบไม่ได้กับภูเขาเงินภูเขาทองที่อยู่ตรงหน้า
“ตอนที่เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดินำดินแดนเทพมารปกครองสามโลกชั้นกลาง พวกเราไม่มีโอกาสได้เห็น แต่สิ่งที่ฝังอยู่ในสุสานนี่ก็มากพอจะบอกได้แล้วว่าเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิมีอำนาจมากขนาดไหน ไม่อย่างนั้นจากนิสัยของพวกสิบสองตำหนัก ไม่มีทางที่จะยอมให้คนอื่นครอบครองทรัพย์สมบัติมากมายขนาดนี้หรอก” เฟยเยียนถอนหายใจ
ความแค้นที่พวกเขามีต่อสิบสองตำหนัก ทำให้พวกเขาถือว่าคนของสิบสองตำหนักคือศัตรูคู่อาฆาตของพวกเขา
ตรงกันข้ามกับดินแดนเทพมารกับเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิที่กลายเป็นไอดอลที่ทุกคนเคารพบูชา เนื่องจากเคยกำราบสิบสองตำหนัก ทำให้สิบสองตำหนักต้องก้มหัวให้พวกเขาอย่างไม่มีทางเลือก พวกเขาเคยได้ยินเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับดินแดนเทพมาร แต่ตอนที่พวกเขาเกิด ดินแดนเทพมารได้แยกตัวออกไปไม่ยุ่งเกี่ยวกับโลกภายนอก สิ่งที่พวกเขาได้ยินมาเกี่ยวกับเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิและดินแดนเทพมารล้วนมาจากเรื่องราวและตำนานต่างๆ เท่านั้น
แข็งแกร่ง ลึกลับ ไร้เทียมทาน
ในใจของผู้เยาว์ทุกคนเต็มไปด้วยความยกย่องชื่นชมและเคารพบูชา
การที่พวกเขาไม่มีโอกาสได้เห็นเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิรวบรวมสามโลกชั้นกลางให้เป็นหนึ่งเดียวและขึ้นปกครองนั้น เป็นเรื่องที่พวกเขารู้สึกเสียใจอย่างมาก
บางครั้งพวกเขาก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าดินแดนเทพมารยังคงอยู่ สิบสองตำหนักคงไม่สามารถทำเรื่องอุกอาจชั่วร้ายได้ถึงขนาดนี้
ตอนที่เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิยังอยู่ในสามโลกชั้นกลาง เขาห้ามทุกคนลงมาก่อเรื่องที่สามโลกเบื้องล่างอย่างเข้มงวด การมีอยู่ของเขาเป็นเหมือนเกราะป้องกันที่แยกสามโลกชั้นกลางออกจากสามโลกเบื้องล่าง ตัดการติดต่อทั้งหมดระหว่างสองสามโลก ซึ่งได้หยุดผู้คนจากสามโลกชั้นกลางจากการใช้ความสามารถพิเศษของตนไปสร้างความปั่นป่วนวุ่นวายที่ก่อให้เกิดอันตรายในสามโลกเบื้องล่าง
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร พวกของเฉียวฉู่ก็มีใจเอนเอียงไปทางดินแดนเทพมารแล้ว
ถ้าพวกเขามีทางเลือกอื่นละก็ พวกเขาก็ไม่อยากมารบกวนการพักผ่อนอันสงบสุขของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิหรอก แต่น่าเสียดาย นี่คือทางเลือกเดียวที่พวกเขามี
“เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิแข็งแกร่งมาก แล้วทำไมเขาถึงได้…” เฉียวฉู่ถามคำถามที่จู่ๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัว
เขานึกไม่ออกเลยว่า ใครในสามโลกชั้นกลางที่สามารถส่งเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิไปสู่ความตายได้
“ไม่มีใครรู้ ในบรรดาข่าวลือทั้งหมด การตายของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิยังคงเป็นคำถามมาตลอด ขนาดคนของดินแดนเทพมารก็ยังไม่เคยมีใครพูดถึงเหตุผลเลยสักครั้ง” ฟ่านจัวส่ายหัว
การตายของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิเป็นปริศนาที่ยังไขไม่ออกในสามโลกชั้นกลางมาโดยตลอด
ตอนที่ 1364 สมบัติจ๋า เรามาแล้ว! (2)
เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิตายได้อย่างไร ใครเป็นคนฆ่าเขา
ไม่มีใครมีคำตอบที่แน่ชัดให้กับคำถามพวกนั้น
ครั้งหนึ่งเคยมีข่าวลือในสามโลกชั้นกลางว่า กลุ่มอำนาจส่วนหนึ่งในสามโลกชั้นกลางไม่พอใจการปกครองของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ พวกเขาสมคบคิดกันใช้วิธีการที่ชั่วร้ายบางอย่างสังหารเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ
แต่ข่าวลือนั้นก็ไม่ได้รับการเชื่ออย่างกว้างขวาง
เพราะหากเป็นเช่นนั้นจริง ด้วยความจงรักภักดีที่กองทัพราตรีมีต่อเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะสืบไม่ได้ว่าใครคือคนร้าย ถ้ากลุ่มอำนาจในสามโลกชั้นกลางเป็นผู้สังหารเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิจริงๆ ไม่ใช่แค่กองทัพราตรีหรอก แต่ดินแดนเทพมารทั้งหมดก็จะไม่ปล่อยพวกเขาไว้แน่ และจะเกิดการแก้แค้นอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา
แต่หลังจากที่เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิตายไป ดินแดนเทพมารกลับแยกตัวออกมา และไม่ได้ทำการแก้แค้นใดๆ เลย
ยากที่ผู้คนจะจินตนาการว่า คนของดินแดนเทพมารจะสามารถทนต่อการกระทำดังกล่าวได้หากมันเป็นความจริง ขนาดตอนที่เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิตายไปแล้ว คนที่พูดไม่ดีเกี่ยวกับเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิยังถูกกำจัดจนสิ้นซากเลย นับประสาอะไรกับคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังการฆาตกรรม
การที่ดินแดนเทพมารไม่ได้ทำอะไรเลย ทำให้เรื่องทั้งหมดน่าสงสัยมากขึ้น
ภายในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ สามารถพบเห็นภาพจิตรกรรมฝาผนังได้ทั่วทุกหนแห่ง กลุ่มผู้เยาว์ที่เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิมามาก จึงอดไม่ได้ที่จะถูกภาพเหล่านั้นดึงดูดแบบที่ไม่อาจต้านทานได้ ราวกับพวกเขาจะสามารถมองเห็นบุรุษที่ยืนอยู่จุดสูงสุดของสามโลกชั้นกลางเมื่อนานแสนนานมาแล้ว
จวินอู๋เสียกับจวินอู๋เย่าเดินเคียงข้างกันไปในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ ประตูหินที่หนักจนเกินจินตนาการนั้นดูเหมือนเบาราวกับขนนกภายใต้มือของจวินอู๋เย่า
ดวงตาของจวินอู๋เย่าไม่ได้มองของตกแต่งในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิมากนัก แต่กลับมองจวินอู๋เสียแทบตลอดเวลา ราวกับว่าของแวววาวระยิบระยับที่อยู่รอบตัวเขานั้น ไม่ได้คู่ควรให้เขาสนใจเท่าเส้นผมเส้นเดียวของจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เย่าที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า นางคุ้นเคยกับใบหน้าที่หล่อเหลาไร้ที่ตินั้นมาก มีเขาอยู่ข้างๆ ทุกอย่างก็กลายเป็นเรื่องง่าย
“ที่นี่ใหญ่จัง” จู่ๆ จวินอู๋เสียก็พูดขึ้น
พวกเขาเดินอยู่ในสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิมาเกือบหนึ่งชั่วยามแล้ว แต่ยังไม่สามารถออกจากห้องโถงจำนวนมากที่เชื่อมต่อถึงกันได้ ทางเดินพวกนี้เชื่อมต่อถึงกันไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไร และห้องโถงทุกห้องที่เชื่อมต่อกับทางเดินล้วนเต็มไปด้วยทรัพย์สมบัติมากมายมหาศาล แววระยิบระยับจนตาพร่าไปหมด
ถ้าพวกเขาเลือกห้องโถงสักห้องจากห้องพวกนี้ และนำเอาสมบัติทุกอย่างในนั้นออกมา จะสามารถเปลี่ยนประเทศเล็กๆ ยากจนให้กลายเป็นประเทศที่มั่งคั่งได้ในพริบตา
แค่ส่วนปลายยอดภูเขาน้ำแข็งของสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ ก็มีสมบัติมากมายมหาศาลขนาดนี้แล้ว
ทำให้จินตนาการได้เลยว่า คุณค่าของสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิทั้งหมดนั้น น่ากลัวมากขนาดไหน
แม้ว่าจะไม่มีของวิเศษทั้งหลายมาล่อ แค่ความร่ำรวยอย่างเดียวก็มากพอจะปลุกปั่นผู้คนในสามโลกชั้นกลางได้แล้ว
ที่อยู่ที่นี่แทบจะเป็นสมบัติทั้งหมดของสามโลกชั้นกลางเลย การได้ครอบครองสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ ไม่เพียงแค่จะได้พลังอำนาจเท่านั้น แต่ยังได้ความร่ำรวยมั่งคั่งอย่างที่ไม่อาจเปรียบเทียบได้!
มากพอจะติดอาวุธชุดเกราะตั้งแต่หัวจรดเท้าให้กองทัพใหญ่ขนาดไหนก็ได้!
“ใช่” จวินอู๋เย่าหัวเราะเบาๆ และพยักหน้า
จวินอู๋เสียมองเขา แล้วก็เข้าใจว่าทุกอย่างที่นี่ไม่อาจหลุดรอดสายตาเขาไปได้
แต่พอคิดดูแล้ว พวกเขาผ่านห้องโถงมาเป็นร้อยห้อง และทุกห้องก็เต็มไปด้วยสมบัติกองเป็นภูเขา แต่ไม่เห็นของวิเศษที่สามารถเพิ่มพลังพวกเขาได้เลยสักชิ้นเดียว ห้องพวกนี้ แทนที่จะบอกว่าเป็นสิ่งของที่ถูกฝังในสุสานไปพร้อมกับเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ บอกว่าเป็นที่เก็บเงินทองทั้งหมดของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิหลังเขาตายไปจะถูกต้องกว่า
แม้ว่าจำนวนของมันจะน่าเหลือเชื่อ แต่มูลค่าของมันก็ยังจำกัดอยู่แค่เงินทองเท่านั้น