ตอนที่ 730 เจรจาอย่างลึกซึ้ง

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

แม้​อวี​้​จิ​่น​จะ​ถูก​ฮองเฮา​รับ​ไว้​เป็น​โอรส​ ​แต่​เมื่อ​นึกได้​ว่า​เสด็จ​แม่​ของ​เยี​่​ยน​อ๋อง​ยังคง​มีชีวิต​อยู่​ ​อีกทั้ง​เป็น​ผิน​เฟย​ขั้นสูง​ ​ผู้คน​บาง​กลุ่ม​จึง​ทำได้​เพียง​ระงับ​ความเคลื่อนไหว​ของ​ตน​ ​แล้ว​ส่ง​ของกำนัล​เพื่อ​แสดงความยินดี​ไป​ให้​อย่าง​เงียบๆ​ ​ล้วน​ไม่กล้า​แสดงความยินดี​ออกหน้าออกตา

ผู้​ที่​รู้สึก​ทำตัว​ไม่​ถูกที่​สุด​นั้น​แน่นอน​ว่า​เป็น​จวน​อันกั​๋​วกง

หลังจากที่​อันกั​๋​วกง​ได้ยิน​เรื่อง​นี้​แล้ว​ ​ก็ได้​เดินทาง​เข้าไป​ใน​พระราชวัง​เพื่อ​เข้าเฝ้า​ฮ่องเต้​ทันที

“​ฝ่า​บาท​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​อันกั​๋​วกง​เดินทาง​มา​ขอ​เข้าเฝ้า​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ได้ยิน​ดังนั้น​ก็​รู้สึก​ปวด​พระเศียร​ ​ผ่าน​ไป​เนิ่นนาน​ก็​ไม่ได้​ตรัส​สิ่งใด​ออกมา

พาน​ไห่​ได้​แต่​แอบ​เบ้​ริมฝีปาก​เบา​ๆ​

แม้น​วันนี้​จะ​หลบ​พ้น​ ​สักวัน​ก็​ต้อง​เผชิญหน้า​กัน​อยู่ดี​ ​การ​ที่​ฮ่องเต้​ทรง​หลบหลีก​อยู่​เช่นนี้​ไม่ใช่​วิธีการ​ตัดสินใจ​ที่​ดี

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เอง​ก็​เข้าใจ​ดี​ถึง​ความจริง​ข้อนี​้​ ​เขา​ไตร่ตรอง​อยู่​ครู่หนึ่ง​ก่อน​จะ​รับสั่ง​ว่า​ ​“​ให้​อันกั​๋​วกง​เข้ามา​พบ​ข้า​”

ผ่าน​ไป​ไม่นาน​ ​อันกั​๋​วก​งก​็​ย่าง​กาย​เข้ามา​ใน​ห้อง​ทรงพระ​อักษร​ ​“​ถวายบังคม​ฝ่า​บาท​”

“​จัดแจง​เก้าอี้​ให้​อันกั​๋​วกง​นั่ง​”

พาน​ไห่​ยก​เก้าอี้​ตัว​หนึ่ง​มา​วาง​ไว้​แล้ว​เชิญ​อันกั​๋​วกง​นั่งลง

อันกั​๋​วกง​นั่งลง​พร้อมด้วย​สีหน้า​อัน​บูดบึ้ง

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ยิ้ม​ขึ้น​แล้ว​ตรัส​ว่า​ ​“​ที่นี่​ไม่ใช่​ใน​ราชสำนัก​ ​อันกั​๋​วก​งอย​่า​ได้​ทำตัว​เกร็ง​เสีย​จน​เกินไป​”

อันกั​๋​วกง​แทบจะ​กลอกตา​มอง​บน

เขา​มีท​่า​ทาง​เกร็ง​งั้น​หรือ​ ​เขา​เดินทาง​มา​เพื่อ​เอ่ย​ถาม​ความผิด​ต่างหาก​!

แน่นอน​ว่า​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​ฮ่องเต้​ ​ต่อให้​โมโห​สัก​เพียงไร​ก็​ไม่​สามารถ​เรียกร้อง​ความผิด​ของ​ฮ่องเต้​ได้​ ​ทว่า​ใน​บัดนี้​เขา​เอง​ก็​อด​ไม่ได้​ที่จะ​รู้สึก​เช่นนั้น

หลานชาย​ของ​เขา​ ​จู่ๆ​ ​กลับกลาย​ไป​เป็น​ของ​ผู้อื่น​?​ ​ที่​น่า​โมโห​ไป​กว่านั​้​นก​็​คือ​ ​เรื่อง​นี้​ไม่มี​ต้นสายปลายเหตุ​ ​เขา​ได้ยิน​เรื่อง​นี้​มาจาก​ปากขอ​งค​นอื​่น​เสียด​้วย​ซ้ำ

หลังจาก​สงบอารมณ์​ลง​แล้ว​ ​อันกั​๋​วกง​จึง​ได้​เอ่ยปาก​ขึ้น​ว่า​ ​“​กระหม่อม​ได้ยิน​มา​ว่า​ฮองเฮา​รับ​เยี​่​ยน​อ๋อง​เป็น​โอรส​…​”

“​อืม​”

อันกั​๋​วกง​พยายาม​อดทน​ไม่​ให้​ตน​ระเบิด​ความโมโห​ใน​ใจ​ออกมา​ ​ทว่า​น้ำเสียง​กลับกลาย​เป็น​หนักอึ้ง​โดยไม่รู้ตัว​ ​“​เรื่อง​ใน​ครอบครัว​ของ​ฝ่า​บาท​นั้น​กระหม่อม​มิ​อาจกล้า​เข้าไป​ข้องเกี่ยว​ ​เพียงแต่​ไม่ทราบ​ว่า​เสียน​เฟย​ว่า​เช่นไร​บ้าง​”

เสียน​เฟย​คือ​น้องสาว​ใน​สายเลือด​ของ​เขา​ ​แม้​สอง​พี่น้อง​จะ​มี​ความคิดเห็น​บางประการ​แตกต่าง​กัน​ ​แต่​ใน​เวลา​เช่นนี้​เขา​ก็​ไม่​สามารถ​นั่ง​นิ่งดูดาย​ได้

เมื่อ​ได้ยิน​อันกั​๋​วกง​เอ่ยถึง​เสียน​เฟย​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็​ยิ้ม​ขึ้น​ว่า​ ​“​อันกั​๋​วก​งอย​่า​ได้​กังวลใจ​ไป​ ​การ​ที่​ข้า​ทำ​เช่นนี้​ก็​เพราะ​คำนึงถึง​เสียน​เฟย​”

อันกั​๋​วกง​ได้​แต่​นิ่งเงียบ

ฝ่า​บาท​คำนึง​เช่นไร​กัน​ ​เหตุใด​จึง​ทำให้​น้องสาว​ของ​ตน​เสียบุ​ตร​ไป​เช่นนี้

“​คาด​ว่า​อันกั​๋​วก​งคง​ไม่รู้​ ​เจ้า​เจ็ด​นั่น​มัก​ทำให้​เสียน​เฟ​ยปวด​หัว​อยู่​หลาย​ครา​ ​อาการ​ปวดหัว​ของเสียน​เฟ​ยนั​้​นอาจ​เพราะ​เจ้า​นั่น​เป็นต้นเหตุ​ ​เสียน​เฟย​ใช้ชีวิต​ติดตาม​ข้ามา​ก็​นาน​ ​หาก​นาง​ล้ม​ป่วย​ลง​ข้า​เอง​ก็​ปวดใจ​ ​ข้า​ไตร่ตรอง​ดูแล​้ว​เห็น​ว่า​จะ​ปล่อย​ไว้​เช่นนี้​ต่อไป​อีก​ไม่ได้​ ​ที่สุด​แล้วจึง​เห็น​ว่า​สู้​ให้​ฮองเฮา​อบรมบ่มนิสัย​เจ้า​เด็ก​นั่น​เสียดี​กว่า​ ​เช่นนี้​คงจะ​ลงตัว​ทั้งสอง​ทาง​”

อันกั​๋​วกง​ ​“​…​”​ ​ลงตัว​บ้าบอ​นะ​สิ​ ​หาก​ต้องการ​ให้​บทเรียน​แก่​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​ควรจะเป็น​เช่น​หลู่​อ๋อง​ที่​ถูก​ลดตำแหน่ง​เหลือ​เพียงจ​วิ​้​นอ​๋​อง​ไม่ใช่​หรือ​ ​การ​ให้​ฮองเฮา​รับ​เป็น​บุตร​ ​นับว่า​เป็นการ​สั่งสอน​หรือ​อย่างไร

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เห็นท่า​ทางการ​แสดงออก​ของ​อันกั​๋​วก​งดัง​นั้น​ ​จึง​ได้​กระแอม​ออกมา​เบา​ๆ​ ​“​หากว่า​อันกั​๋​วกง​เป็นห่วง​เสียน​เฟ​ยละ​ก็​ ​ข้า​จะ​ให้​เจ้า​สอง​พี่น้อง​ได้​พบ​หน้า​กัน​ดี​หรือไม่​”

อันกั​๋​วกง​สะดุ้ง​เล็กน้อย​ ​ก่อน​รีบ​ทูล​ว่า​ ​“​ขอบ​พระทัย​พระ​ประสงค์​อัน​ดีงาม​ของ​ฝ่า​บาท​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​ทำ​เช่นนั้น​หรอก​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ต่อให้​เป็น​พี่น้อง​กัน​ใน​สายเลือด​ ​แต่​คน​หนึ่ง​คือ​พระสนม​ ​คน​หนึ่ง​คือ​ขุนนาง​ ​ไม่​ควรจะ​พบกัน​โดยไม่จำเป็น

หาก​จะ​ว่า​ไป​แล้ว​ ​อันกั​๋​วกง​เอง​ก็​ไม่ได้​พบ​กับ​เสียน​เฟ​ยมา​เป็นเวลา​หลาย​ปี​ ​เรื่องราว​ทั้งหลาย​เกี่ยวกับ​เสียน​เฟย​ ​เขา​ล้วน​ได้ยิน​มาจาก​ภรรยา

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เผยอ​ริมฝีปาก​ยิ้ม​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​ทรง​คิด​ใน​พระทัย​ว่า​อันกั​๋​วกง​นับว่า​รู้​มารยาท​พอควร

“​หากว่า​อันกั​๋​วกง​ไม่มี​ธุระ​อื่นใด​แล้วก็​จงกลับ​ไป​เถิด​ ​ก่อนหน้านี้​คน​จาก​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​มารา​ยงา​นว​่า​เสียน​เฟย​ไม่สบาย​เล็กน้อย​ ​ข้า​ตั้งใจ​จะ​เดินทาง​ไปหา​นาง​อยู่​พอดี​”

อันกั​๋​วก​งอ​้า​ปาก​ค้าง​ ​แต่​ที่สุด​ก็​ทำได้​เพียง​ตอบ​ว่า​ ​“​กระหม่อม​ขอก​ราบ​บังคม​ลา​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

หลังจากที่​อันกั​๋​วกง​เดินทาง​กลับ​ไป​แล้ว​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จึง​ได้​หยิบ​หนังสือ​นิยาย​เล่ม​หนึ่ง​ซึ่ง​ซ่อน​เอาไว้​ใน​หนังสือ​รายงาน​กอง​โต​ออกมา​เปิด​อ่าน

พาน​ไห่​ที่อยู่​ด้าน​ข้าง​ทูลถาม​ขึ้น​ว่า​ ​“​ฝ่า​บาท​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หยิบ​หนังสือ​ไว้​ใน​มือ​แล้ว​เหล่​ตาม​อง​เขา​ ​ก่อน​จะ​กล่าว​ถาม​ว่า​ ​“​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​มีเรื่อง​ใด​”

พาน​ไห่​ยกมือ​ขึ้น​ปิดปาก​ของ​ตน​ ​“​กระหม่อม​เอ่ย​มากความ​ไป​เอง​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ประโยค​ที่​ฮ่องเต้​ตรัส​เพื่อ​ไล่​อันกั​๋​วก​งก​ลับ​ไป​นั้น​ ​ตน​กลับ​เชื่อ​เสีย​สนิท

วัน​ต่อมา​ ​อวี​้​จิ​่น​และ​เจียง​ซื่อ​ได้​เดินทาง​เข้ามา​ใน​พระราชวัง​เพื่อน​้​อม​ทัก​ ​ถวาย​ความเคารพ​ต่อ​ฮองเฮา

ฮองเฮา​ได้​เตรียมการ​ไว้​ก่อนหน้า​แล้ว​ ​รอ​เมื่อ​ทั้งสอง​คน​เดินทาง​มา​ ​จึง​ได้​ยิ้ม​แล้ว​ตรัส​ว่า​ ​“​ข้า​คิด​ว่า​พวก​เจ้า​ทั้งสอง​คงจะ​เดินทาง​มา​ ​แต่​ไม่​คิด​ว่า​จะ​เช้า​เช่นนี้​ ​อยู่ร่วม​มื้อ​กลางวัน​ที่นี่​เถิด​ ​แม้น​วัตถุดิบ​ใน​ครัว​ของ​ตำหนัก​คุน​หนิง​จะ​ไม่​ครบครัน​เท่ากับ​ห้องเครื่อง​ ​แต่​ฝีมือ​ของ​พ่อครัว​หลวง​ก็​ไม่เลว​ ​ทำอาหาร​เลิศ​รส​ได้มา​กมาย​ทีเดียว​”

อวี​้​จิ​่น​ยิ้ม​แล้ว​ตอบ​ว่า​ ​“​ขอบ​พระทัย​เสด็จ​แม่​ ​ใน​วันนี้​ลูก​และ​อา​ซื่อ​ช่าง​โชคดี​ยิ่งนัก​”

ฮองเฮา​ชำเลือง​มอง​ไป​ทาง​นางใน

นางใน​ผู้​นั้น​นำ​กล่อง​เล็ก​ๆ​ ​แต่​ฝีมือ​ช่าง​ประณีต​มาม​อบ​ให้​แก่​เจียง​ซื่อ

ฮองเฮา​ตรัส​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ ​“​นี่​อาจ​ไม่ใช่​ของ​ที่​มี​ข้ามา​กมา​ยนัก​ ​เจ้า​รับ​ไว้​เถิด​”

“​ขอบ​พระทัย​เสด็จ​แม่​เพ​คะ​”​ ​เจียง​ซื่อ​ยื่นมือ​มารั​บก​ล่อง​นั้น​ไป​อย่างกระฉับกระเฉง

ฮองเฮา​พบ​ว่า​เจียง​ซื่อ​รับ​ไป​อย่าง​ไม่​อ้อมค้อม​ ​จึง​ได้​พยักหน้า​ชื่นชม​แล้ว​กล่าว​ด้วย​ความหนักแน่น​ว่า​ ​“​ใน​วัน​เสกสม​รส​ของ​พวก​เจ้า​ ​ข้า​ได้​มอบ​กำไล​ดอก​หลิง​เซียว​แก่​เจ้า​ ​ช่าง​มอบ​ได้​ถูก​คน​แล้ว​ ​เบื้องบน​กำหนดให้​เรา​มา​เป็น​ครอบครัว​เดียวกัน​”

ในขณะที่​กำลัง​สนทนา​กัน​อยู่​นั้น​ ​นางใน​ก็​เข้ามา​รายงาน​ว่าฝู​ชิง​และ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​เดินทาง​มา​เข้าพบ

“​ให้​พวก​นาง​เข้ามา​”

ต่อมา​ ​นางใน​สอง​คน​ได้​เดิน​ตรง​เข้ามา​โดย​มี​องค์​หญิงฝู​ชิง​เดินตาม​ ​และ​องค์​หญิง​สิบ​สี่​เดินตาม​ติด​อยู่​ข้างหลัง

“​ถวายบังคม​เสด็จ​แม่​ ​คารวะ​พี่​เจ็ด​”​ ​หลังจาก​ทักทาย​กับ​ฮองเฮา​และ​อวี​้​จิ​่น​แล้ว​ ​องค์​หญิงฝู​ชิง​ก็ได้​เข้ามา​โอบ​มือ​ของ​เจียง​ซื่อ​เอาไว้​ ​“​ใน​วันนี้​จะ​มีโอกาส​สนทนา​กับ​พี่สะใภ้​เจ็ด​สักที​”

ฮองเฮา​ได้ยิน​ดังนั้น​ก็​อมยิ้ม​แล้วจึง​ได้​เอ่ย​แนะนำ​ว่า​ ​“​บัดนี้​ยัง​เช้า​อยู่​ ​หาก​เจ้า​ต้องการ​จะ​สนทนา​กับ​พี่สะใภ้​เจ็ด​ของ​เจ้า​ ​สู้​พากัน​ไป​เดิน​ชมดอกไม้​ที่​สวน​ไม่ดี​กว่า​หรือ​ ​ได้ยิน​ว่า​บัดนี้​ดอก​ชา​เริ่ม​เบ่งบาน​แล้ว​”

องค์​หญิงฝู​ชิง​ยิ้ม​ขึ้น​ ​“​ดีจริง​เพ​คะ​เสด็จ​แม่​ ​พี่สะใภ้​เจ็ด​ ​เรา​ไป​ที่นั่น​กัน​ดี​หรือไม่​เพ​คะ​”

เจียง​ซื่อ​เหลือบมอง​ไป​ทาง​อวี​้​จิ​่น

อวี​้​จิ​่​นก​ล่า​วว​่า​ ​“​พวก​เจ้า​ไป​เถิด​ ​ข้า​จะ​อยู่​เป็นเพื่อน​เสด็จ​แม่​ที่นี่​”

เมื่อ​พบ​ว่า​ทั้ง​สาม​คน​เดินทางออก​ไป​แล้ว​ ​ฮองเฮา​จึง​ละสายตา​กลับมา​ยิ้ม​ให้​อวี​้​จิ​่น​ ​“​ใน​วันนั้น​ที่​ได้​พบ​เจ้า​และ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​ข้า​ก็ได้​แอบ​คิด​อยู่​ใน​ใจ​ว่า​ ​หาก​เจ้า​ทั้งสอง​ได้มา​เป็น​บุตร​และ​สะใภ้​ของ​ข้า​จะ​ดี​เพียงไร​ ​คาดไม่ถึง​ว่า​จะ​มี​วันนี้​”

อวี​้​จิ​่น​ตอบ​ว่า​ ​“​การ​ที่​ได้รับ​ความรัก​ความเมตตา​จาก​เสด็จ​แม่​ ​นับว่า​เป็นบุญ​ของ​พวก​ลูก​ยิ่งนัก​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ฮองเฮา​ส่งสัญญาณ​ให้​นางใน​ออก​ไป​ข้างนอก​ ​ทรง​นิ่งเงียบ​ไป​ชั่วครู่​ก่อน​จะ​กล่าวว่า​ ​“​คำพูด​ที่​ดู​ห่างเหิน​เหล่านั้น​อย่า​ได้​กล่าวถึง​มัน​อีก​เลย​ ​ในเมื่อ​บัดนี้​เจ้า​คือ​โอรส​ของ​ข้า​ ​นับแต่นี้ไป​ข้า​จะ​ปฏิบัติ​ต่อ​เจ้า​เฉกเช่น​ลูก​แท้ๆ​ ​ของ​ข้า​ ​เช่นเดียวกับ​ที่​ไท​เฮา​ปฏิบัติ​ต่อ​ฮ่องเต้​…​”

อวี​้​จิ​่น​ตกตะลึง​เล็กน้อย​ ​เขา​รู้สึก​ได้​ว่า​ฮองเฮา​กำลังจะ​กล่าว​บางอย่าง​ที่​ไม่ธรรมดา​ออกมา

ฮองเฮา​ยก​ถ้วย​น้ำชา​ขึ้น​จิบ​ ​จากนั้น​เอ่ย​ถาม​ด้วย​น้ำเสียง​ราบเรียบ​ว่า​ ​“​ไม่รู้​ว่า​ต่อจากนี้​เจ้า​วางแผน​เช่นไร​”

อวี​้​จิ​่น​สบตา​กับ​ฮองเฮา

สายตา​ของ​อีก​ฝ่าย​ช่าง​สงบนิ่ง​ราวกับ​น้ำ​ใน​สระ​ที่​เงียบสงัด​ไร้สาย​ลม​พัด​โชย

อวี​้​จิ​่น​เม้ม​ริมฝีปาก​ของ​ตน​แล้ว​ยิ้ม​ขึ้น​ด้วย​ความหมาย​อัน​ลึกซึ้ง​ ​“​ลูก​คง​ต้อง​ดู​ว่า​เสด็จ​แม่​คาดหวัง​กับ​ลูก​เช่นไร​”

ฮองเฮา​จงใจ​จะ​ให้​อา​ซื่อ​และ​องค์​หญิง​อีก​สอง​คน​ปลีกตัว​ออก​ไป​ ​แล้ว​สนทนา​กับ​เขา​เรื่อง​นี้​ ​หาก​เขา​จะ​แสร้ง​โง่​ต่อไป​อาจ​ถูก​คนดู​ถูก​เอา​ได้

ฮองเฮา​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​เล็กน้อย​แล้ว​คิด​อยู่​ใน​ใจ​ว่า​ ​เยี​่​ยน​อ๋อง​เป็น​คนที​่​ฉลาด​ไม่เบา​ ​นาง​ไม่ได้​มอง​คน​ผิด​ไป

องค์​ชาย​ผู้​ที่​ถูก​ส่งตัว​ออก​นอก​วัง​ไป​ตั้งแต่​ยัง​เยาว์วัย​ ​ใช้ชีวิต​อยู่​ทางใต้​ตามยถากรรม​จน​มีชื่อเสียง​โด่งดัง​ ​เมื่อ​กลับมา​ยัง​เมืองหลวง​ ​แม้​จะ​มีชื่อเสียง​ว่า​ขัดต่อ​พระ​ประสงค์​ของ​ฮ่องเต้​ ​ทว่า​ต่อมา​กลับเป็น​ที่​พอ​พระทัย​ของ​ฮ่องเต้​ ​มองดู​แล้ว​จะ​ธรรมดา​ได้​อย่างไร

นาง​ต้องการ​จะ​เลือก​โอรส​มาคน​หนึ่ง​เพื่อ​ปกป้องฝู​ชิง​ ​แน่นอน​ว่า​จะ​เลือก​ผู้​ที่​โง่เขลา​มา​ไม่ได้

ฮองเฮา​ดื่ม​น้ำชา​อย่าง​เงียบๆ​ ​จนกระทั่ง​น้ำชา​หมด​แล้วจึง​ยิ้ม​ขึ้น​กล่าวว่า​ ​“​แม่​คาดหวัง​ใน​ตัว​ลูก​ไม่เบา​”

เมื่อ​กล่าวถึง​ตรงนี้​ ​นาง​ก็ได้​หยุด​ลง​แล้ว​กระซิบ​เบา​ๆ​ ​“​การ​ที่​เห็น​ลูก​เติบใหญ่​เป็น​มังกร​ ​แน่นอน​ว่า​สิ่ง​นี้​คือ​สิ่ง​ที่​ผู้​เป็นมา​รดา​ล้วน​ปรารถนา​”

ในเมื่อ​นาง​เลือก​ที่จะ​เดิน​มา​เส้นทาง​นี้​ ​ก็​ไม่​อาจ​เดิน​ย้อนกลับ​หรือ​ร้องขอ​สิ่งใด​ได้​อีก

โอรส​ของ​ฮ่องเต้​ ​แน่นอน​ว่า​ต้องเติบ​ใหญ่​เป็น​เช่น​มังกร

อวี​้​จิ​่น​ยกมือ​ขึ้น​คารวะ​ ​“​ลูก​จะ​พยายาม​เต็มความสามารถ​เพื่อให้​เสด็จ​แม่​สมหวัง​ดังปรารถนา​”