ตอนที่ 733 หยุดชะงัก

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เมื่อ​ได้ยิน​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เอ่ย​ถาม​เช่นนั้น​ ​ไท​เฮา​ก็​หลับตา​ลง​ ​ผ่าน​ไป​เนิ่นนาน​ทีเดียว​จึง​ลืมตา​ขึ้น​ ​แสง​เย็นวาบ​เป็นประกาย​ออกจาก​ดวงตา​ของ​นาง​ ​“​ข้า​ได้ยิน​เรื่องราว​ของฝู​ชิง​แล้ว​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตกตะลึง​แล้ว​อด​ไม่ได้​ที่จะ​หันไป​มอง​ทาง​ฮองเฮา

ฮองเฮา​ส่ายหน้า​เล็กน้อย

แน่นอน​ว่านา​งคง​ไม่กล้า​เอ่ย​เรื่อง​ใด​กับ​ไท​เฮา​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ฮ่องเต้​เป็นกังวล​ไท​เฮา​ยิ่งนัก​ ​เขา​เอง​ก็​ไม่ได้​เอ่ย​ขึ้น​แม้แต่น้อย

ไท​เฮา​ถอนหายใจ​ ​“​เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้นกับฝู​ชิง​ใน​เทศกาลซั​่ง​หยวน​ใหญ่โต​ถึง​เพียงนี้​ ​พวก​เจ้า​กลับ​กล้า​ที่จะ​ปิดบัง​ข้า​ ​โชคดี​ที่​ข้า​ไป​ได้ยิน​มาจาก​องค์​หญิง​สิบ​สี่​ ​ไม่เช่นนั้น​ก็​ยังคง​ถูก​ปิดกั้น​อยู่​ใน​ความมืด​มิด​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​สีหน้า​มืดมน​ลง​เล็กน้อย​ ​“​เจ้า​สิบ​สี่​ช่าง​ปากมาก​ยิ่งนัก​”

ไท​เฮา​มอง​ไป​ทาง​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ ​“​จะ​โทษ​เจ้า​สิบ​สี่​ทำไม​กัน​ ​ข้า​เอง​ก็​ไม่ได้​แก​เสีย​จน​เลอะเลือน​ ​เกิดเรื่อง​ใหญ่​เช่นนี้​ขึ้น​พวก​เจ้า​กลับ​ไม่​บอก​ข้า​แม้แต่น้อย​ ​คิด​ว่า​ข้า​ตาย​ไป​แล้ว​งั้น​หรือ​”

ประโยค​นี้​ทำให้​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​พูดไม่ออก

ไท​เฮา​ถอนหายใจ​ออกมา​ ​“​ข้า​นึกถึง​ว่าฝู​ชิง​ต้อง​เผชิญ​เข้ากับ​เรื่องราว​เช่นนั้น​ ​วัน​ต่อมา​ก็​ยัง​เดินทาง​มาคา​รวะ​ข้า​ราวกับ​ไม่เคย​เกิดเรื่อง​ใด​ขึ้น​ ​คิด​แล้ว​ช่าง​ปวดใจ​ยิ่งนัก​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ทำได้​เพียง​ยอมรับผิด​ ​“​เป็นความ​ผิด​ของ​ลูก​เอง​ ​ลูก​ควรจะ​ทูล​ต่อ​เสด็จ​แม่​”

ไท​เฮา​ถอนหายใจ​ออกมา​อีกครั้ง​ ​“​ฝ่า​บาท​เอาใจใส่​ข้า​ ​ข้า​เอง​ก็​เข้าใจ​ดี​”

“​แล้ว​ผิง​กู​กู่​…​”

ไท​เฮา​มอง​ไป​ด้วย​สายตา​เยือกเย็น​ ​“​ข้า​ได้ยิน​มา​ว่า​ผู้​ที่​ทำร้ายฝู​ชิง​ก็​คือ​ชิง​ไต้นาง​ใน​ที่​คอย​รับใช้​อยู่​ข้าง​กาย​นาง​ ​ใน​ครานั้น​ก็​รู้สึก​ได้​ว่า​มีบา​งอย​่าง​ผิดปกติ​ไป​”

“​เสด็จ​แม่​รู้สึก​ถึง​ความผิดปกติ​ไป​หรือ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ไท​เฮา​มอง​ไป​ทาง​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​แล้ว​พยักหน้า​ ​“​ชิง​ไต้​อยู่​รับใช้ฝู​ชิง​มา​เป็นเวลา​หลาย​ปี​แล้ว​ ​นาง​จะ​เกิด​ความคิด​ชั่ว​ทำร้ายฝู​ชิง​ได้​อย่างไร​ ​การ​ที่นาง​สามารถ​ทำ​เรื่อง​เช่นนี้​ขึ้น​จึง​เป็นไปได้​ยิ่งนัก​ว่า​อาจ​เกี่ยวข้อง​กับ​ผู้​ที่​ใกล้ชิด​นาง​ ​เมื่อ​ข้า​ครุ่นคิด​ไปมา​ ​ท้ายที่สุด​แล้วจึง​รู้สึก​ว่า​ ​ผู้​ที่​ใกล้ชิด​กับ​นาง​หรือ​บ่าว​รับใช้​ต่ำต้อย​ผู้​นั้น​ ​ก็​คือ​ผิง​กู​กู่​ใน​ตำหนัก​ของ​ข้า​เอง​”

เมื่อ​กล่าวถึง​ตรงนี้​ ​สีหน้า​ของ​ไท​เฮา​ก็​ดู​ไม่น่า​มอง​ ​เผย​ให้​เห็น​ถึง​ความโมโห​เล็กน้อย​ ​“​เมื่อวาน​นี้​ข้า​ได้​เรียก​ให้​ผิง​กู​กู่​เข้ามา​และ​เอ่ย​ถาม​ลองเชิง​ดู​ ​แต่​ไม่​พบ​เบาะแส​ใดๆ​ ​ข้า​เอง​ก็​ไม่​อยาก​ตี​หญ้า​ให้​งู​ตื่น​ ​ตั้งใจ​ว่า​จะ​แอบ​สืบ​ดู​ภายหลัง​แต่​คิดไม่ถึง​ว่า​ใน​วันนี้​นาง​จะ​มา​แขวนคอ​ตาย​ใน​ห้อง​ฝั่ง​ตะวันออก​ตก​เสียก่อน​…​”

ไท​เฮา​หลับตา​ลง​ ​ริมฝีปาก​ของ​สั่นคลอน​เล็กน้อย​ ​“​นาง​ทาส​รับใช้​ผู้​นี้​จงใจ​จะ​ตาย​ให้​ข้า​เห็น​ ​คง​หวัง​จะ​บอก​ข้าว​่า​ ​ต่อให้​นาง​ตาย​ไป​ตกนรก​ ​ก็​จะ​ไม่​บอก​ความลับ​นั้น​ให้​แก่​ข้า​รู้​อย่างเด็ดขาด​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ใช้​มือ​ตบ​ลง​ไป​ที่​ขอบ​เตียง​ ​“​นาง​ทาส​ผู้​นี้​!​”

ไท​เฮา​คือ​ผู้​ที่​ถูก​เลี้ยงดู​และ​ปรนนิบัติ​รับใช้​มา​อย่างดี​ ​อีกทั้ง​บัดนี้​อายุ​มาก​โข​ ​จู่ๆ​ ​เมื่อ​เห็น​ศพ​แขวน​อยู่​บน​ขื่อ​เช่นนั้น​ ​หาก​ไม่​ตกใจ​จน​หมดสติ​ไป​คงจะ​แปลก

ส่วน​ทาง​ด้าน​ฮองเฮา​กลับ​ขมวดคิ้ว​ขึ้น​เล็กน้อย

เมื่อ​ผิง​กู​กู่​และ​ชิง​ไต้​มี​ความเชื่อม​โยง​กัน​ ​บัดนี้​ผิง​กู​กู่​สิ้นใจ​ลง​ ​นั่น​ก็​หมายความว่า​เบาะแส​ทั้งหมด​จะ​สิ้นสุดลง​เท่านี้​หรือ

นาง​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ชำเลือง​มอง​ไป​ทาง​อวี​้​จิ​่น

บัดนี้​สีหน้า​ของ​อวี​้​จิ​่น​ไม่ได้​เผย​ถึง​ความรู้สึก​ใดๆ​ ​มอง​ไป​ไม่​พบ​ความผิดปกติ​แม้แต่น้อย

ฮองเฮา​แอบ​ถอนหายใจ​ออกมา​เบา​ๆ​ ​จากนั้น​ ​ออกแรง​กุมมือฝู​ชิง​เอาไว้

“​เรื่อง​นี้​ทำให้​เสด็จ​แม่​ต้อง​ตก​พระทัย​ ​เป็น​เพราะ​ความผิด​ของ​ลูก​เอง​ ​หาก​ลูก​สืบ​พบ​เรื่อง​ของ​บ่าว​รับใช้​ทรยศ​ผู้​นี้​ก่อนหน้า​ ​ก็​คงจะ​ไม่​เกิดเรื่อง​ราว​ดังเช่น​ใน​วันนี้​ขึ้น​มา​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ได้​แต่​กล่าว​เอ่ย​โทษ​ตนเอง

ทาง​ด้าน​ของ​พาน​ไห่​ ​แม้​จะ​สืบ​พบ​ความผิดปกติ​ของ​ผิง​กู​กู่​ ​แต่​เห็นแก่​พระพักตร์​ของ​ไท​เฮา​ ​ประกอบกับ​ไม่​อยาก​ตี​พงหญ้า​ให้​บรรดา​งู​แตกตื่น​ ​จึง​ตั้งใจ​ว่า​จะ​แอบ​สืบ​อย่าง​ลับ​ๆ​ ​เช่นกัน​ ​ผู้ใด​จะ​รู้​เล่า​ว่า​ผิง​กู​กู่​เพียงแค่​ถูก​แอบ​สืบถาม​ข้อมูล​เล็กน้อย​ ​ก็ได้​ตัดสินใจ​จบชีวิต​ตน​ลง​…

ความรู้สึก​อึดอัด​คับข้องใจ​ปรากฏ​ขึ้น​ต่อ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้

ศัตรู​ช่าง​เจ้าเล่ห์​เหลือเกิน​ ​ทำให้​เขา​ลงมือ​ได้​ยาก​หนักหนา​ ​แม้​คิด​ว่าวาง​แผน​ได้ดี​แล้ว​ ​แต่​ก็​ยัง​ไม่ดี​พอ

เมื่อ​พบ​ว่า​พระพักตร์​ของ​ไท​เฮา​ดู​ย่ำแย่​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จึง​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​อัน​อ่อนโยน​ว่า

“​เสด็จ​แม่​โปรด​พักผ่อน​เถิด​ ​เรื่อง​ของ​ผิง​กู​กู่​ ​ลูก​จะ​จัดการ​ให้​อย่างเหมาะสม​”

ไท​เฮา​พยักหน้า​เล็กน้อย​ ​นาง​เอื้อมมือ​ไป​กุมมือ​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เอาไว้​ ​“​จะ​ต้องหา​สาเหตุ​ว่า​ผิง​กู​กู่​ทำร้ายฝู​ชิง​เพราะเหตุใด​ออกมา​ให้​ได้​ ​มิเช่นนั้น​แม่​คง​ไม่​สามารถ​วางใจ​”

“​เสด็จ​แม่​วางใจ​เถิด​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​ลูก​จะ​ต้อง​สืบหา​ข้อมูล​จน​พบ​อย่างแน่นอน​”

หลังจากที่​ปลอบโยน​ไท​เฮา​เรียบร้อย​แล้ว​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ก็ได้​ขยิบ​สายตา​ไป​ให้​ฮองเฮา​ ​ทั้งสอง​เดินทางออก​มาจาก​ห้อง​บรรทม​ของ​ไท​เฮา​ใน​เวลา​พร้อมเพรียงกัน

เหล่า​หมอ​หลวง​ที่​ยืน​รอ​อยู่​ด้านนอก​เห็น​ทั้งสอง​คน​เดิน​ออกมา​ก็ได้​รีบ​พากั​นคา​รวะ

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ยกมือ​ขึ้น​โบก​ด้วย​ท่าทาง​ไร้ค​วาม​อดทน​ ​“​อาการ​ของ​ไท​เฮา​เป็น​อย่างไรบ้าง​”

หมอ​หลวง​ก้มหน้า​ลง​แล้ว​ตอบ​ว่า​ ​“​ทูล​ฝ่า​บาท​ ​ไท​เฮา​เป็นลม​หมดสติ​ไป​เพราะ​ตกใจ​สุดขีด​…​กระหม่อม​ได้​ให้ยา​บำรุง​พระวรกาย​แล้ว​ ​เพียงแค่​ดื่ม​สัก​สอง​สาม​มื้อ​ก็​คงดี​ขึ้น​ ​เพียงแต่ว่า​…​”

“​เพียงแต่ว่า​อะไร​”​ ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​รีบ​เอ่ย​ถาม

“​เพียงแต่ว่า​ไท​เฮา​ทรง​มีพ​ระ​ชนม์​มายุ​มาก​แล้ว​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็นความ​ดีใจ​ ​เศร้าโศก​หรือ​ตื่นเต้น​โมโห​เกิน​ขีดจำกัด​ล้วน​เป็น​ข้อห้าม​ ​ทาง​ที่​ดี​ควรจะ​รักษา​จิตใจ​ให้​อยู่​ใน​ความสงบ​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​พยักหน้า​ช้าๆ​ ​“​ข้า​เข้าใจ​แล้ว​ ​หมอ​หลวง​ให้การ​รักษา​ไท​เฮา​อย่างดี​ที่สุด​เถอะ​”

“​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ฝ่า​บาท​”​ ​หมอ​หลวง​ยกมือ​ขึ้น​คารวะ​แล้ว​ถอย​ไป​อยู่​ด้าน​ข้าง

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​หันไป​พยักหน้า​ให้​กับ​ฮองเฮา​เล็กน้อย​ ​จากนั้น​ทั้งสอง​ก็​เดิน​ออกมา​จาก​ตำหนัก​ฉือ​หนิง

ขณะนั้น​เป็นเวลา​กลางวัน​พอดี​ ​แสงอาทิตย์​ใน​ฤดูใบไม้ผลิ​ยัง​ไม่​ร้อนแรง​เท่าไร​นัก​ ​สาดส่อง​มาบน​เรือนร่าง​ช่าง​อบอุ่น​ ​ทว่า​ความรู้สึก​ใน​ใจ​กลับ​ดู​หนักอึ้ง

“​ฝ่า​บาท​จะ​เสด็จ​กลับ​ไป​ที่​ตำหนัก​คุน​หนิง​เพื่อ​เสวย​อาหาร​ต่อ​หรือไม่​เพ​คะ​”​ ​ฮองเฮา​เอ่ย​ถาม​ขึ้น​ด้วย​ความเป็นห่วง

มื้อ​อาหาร​ที่​ครอบครัว​อยู่​กัน​พร้อมหน้าพร้อมตา​ครั้งนี้​ ​ยัง​ไม่ทัน​ได้​กิน​จน​เสร็จสิ้น

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ส่ายหน้า​ ​“​ไม่​ล่ะ​ ​ข้า​ขอก​ลับ​ไป​ที่​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​ก่อน​”

ขณะที่​กล่าว​ ​เขา​ได้​หันไป​เหลือบมอง​ดู​อวี​้​จิ​่น​และ​เจียง​ซื่อ​ ​ถอนหายใจ​ออกมา​ว่า​ ​“​พวก​เจ้า​ทั้งสอง​ก็​รีบ​กลับ​ไป​พักผ่อน​เถิด​”

ในเมื่อ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ตรัส​เช่นนั้น​แล้ว​ ​ทั้ง​อวี​้​จิ​่น​และ​เจียง​ซื่อ​จะ​กล้า​เดินทาง​กลับ​ไป​ยัง​ตำหนัก​คุน​หนิง​ของ​ฮองเฮา​ได้​อย่างไร​ ​แน่นอน​ว่า​ทั้งสอง​จะ​ต้อง​รีบ​เดินทางออก​จาก​พระราชวัง​แห่ง​นี้

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​กลับ​ไป​ยัง​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​ของ​ตน​ด้วย​ความรู้สึก​อัน​หนักอึ้ง​ใน​ใจ

เจ้า​แมว​ตัว​อ้วน​ท่วม​ตัว​หนึ่ง​เดิน​เข้ามา​เฉียด​ขา​ของ​เขา​ ​มัน​ถูก​เขา​เอื้อมมือ​มา​จับ​เอาไว้​แล้ว​วาง​ลง​บน​หน้าตัก​ ​ก่อน​จะ​ลูบไล้​ไป​ที่​ขนของ​มัน​เป็นระยะๆ​

เจ้า​แมว​อ้วน​ต่อต้าน​อยู่​สอง​สาม​หน​ ​ดูเหมือน​มัน​จะ​สัมผัส​ได้​ว่า​ใน​วันนี้​อารมณ์​ของ​เจ้านาย​ไม่​ค่อย​สู้​ดีนัก​ ​ดังนั้น​มัน​จึง​ได้​หลับตา​ลง​แล้ว​ปล่อย​ตามใจเขา

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ลูบไล้​ไป​ที่​คน​ของ​จี๋​เสียง​ ​ในที่สุด​เขา​ก็​ตะโกน​ขึ้น​ว่า​ ​“​พาน​ไห่​!​”

“​กระหม่อม​อยู่​นี่​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ฝ่า​บาท​”

“​ไป​สืบ​เรื่อง​ของ​ผิง​กู​กู่​มา​ ​จำไว้​ว่า​อย่า​ทำให้​ไท​เฮา​รู้สึก​ลำบากใจ​”

“​กระหม่อม​เข้าใจ​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ใช้​มือ​เคาะ​ไป​ที่​ศีรษะ​ของ​จี๋​เสียง​โดยไม่รู้ตัว

เหตุใด​ผิง​กู​กู่​จึง​ต้อง​ทำร้ายฝู​ชิง​ด้วย​ ​เป็นความ​ต้องการ​ของ​นาง​เอง​ ​หรือ​เบื้องหลัง​มี​ใคร​บางคน​สั่ง​ให้​นาง​ทำ​เช่นนั้น

หากว่า​มี​ผู้บงการ​อยู่​เบื้องหลัง​จริง​ ​คน​ผู้​นั้น​มี​ความสัมพันธ์​เกี่ยวข้อง​อย่างไร​กับตั​่วห​มัว​มัว​ ​หรือ​บางที​ผู้​ที่อยู่​เบื้องหลัง​ของ​ผิง​กู​กู่​แท้จริง​แล้วก็​คือตั​่วห​มัว​มัว​ที่​ตาย​ไป​ก่อนหน้านี้​ ​การ​ที่​ผิง​กู​กู่​ลงมือ​จัดการ​กับฝู​ชิง​ ​เพียง​เพื่อ​ทำให้​ความปรารถนา​ของตั​่วห​มัว​มัว​เป็นจริง​…

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ครุ่นคิด​อยู่​เนิ่นนาน​ ​จู่ๆ​ ​เขา​ก็ได้​ยิน​เสียง​แมว​ร้อง​ขึ้น​ ​จึง​ได้​ก้ม​ศีรษะ​พบ​ว่า​เจ้า​จี๋​เสียง​กำลัง​ดิ้นรน​จะ​ออกจาก​อ้อมกอด​เขา​ ​ในที่สุด​มัน​ก็​ไม่​อาจ​ทน​ได้​แล้ว​กระโดด​ลง​จาก​หน้าต่าง​วิ่งหนี​ไป​ไกล

เจ้า​แมว​อ้วน​ที่​วิ่งหนี​ออก​ไป​ไกล​ตัว​นั้น​หันกลับ​มา​ขู่​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ด้วย​น้ำเสียง​อัน​ดัง

หาก​เจ้านาย​ของ​มัน​ยังคง​เคาะ​หัว​มันต​่อ​ไป​เช่นนี้​คงจะ​เวียนหัว​ตาย​อย่างแน่นอน

มนุษย์​นั้น​ได้​คืบ​จะ​เอา​ศอก​เสีย​จริง​เชียว​ ​มัน​ประมาท​จน​เกินไป

จี๋​เสียงร้อง​เหมียว​ๆ​ ​ออกมา​ด้วย​ความโมโห​อีก​สอง​สาม​หน​ ​จากนั้น​มัน​ก็​วิ่ง​หาย​ไป​ใน​ชั่วพริบตา

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​อด​ไม่ได้​ที่จะ​อ้าปากค้าง​แล้ว​ส่ายหน้า​

แย่​ล่ะ​สิ​ ​เมื่อ​ครู่​เขา​ไม่ทัน​ได้​ระวัง​ตน​ ​คิด​ว่า​ศีรษะ​ของ​เจ้า​จี๋​เสียง​คือ​หิน​ที่​วาง​อยู่​บน​โต๊ะ​เสียอีก​…​ดูเหมือนว่า​ในอนาคต​เขา​อยาก​จะ​ทำ​เช่นนั้น​ก็​ไม่​สามารถ​ทำได้​แล้ว

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​รู้สึก​เสียใจ​เล็กน้อย​ ​เขา​หันไป​จ้องมอง​พาน​ไห่​ ​“​ยัง​ไม่​รีบ​ไป​อีก​หรือ​!​”

ขันที​ชรา​เมื่อ​ถูก​หันมา​ตำ​มิก​็​กลอกตา​มอง​บน​แล้ว​เดิน​ออก​ไป​ข้างนอก​ ​เขา​พึมพำ​ใน​ใจ​ด้วย​ความโมโห​ว่า​ ​ตน​รับใช้​ฮ่องเต้​มา​เนิ่นนาน​หลาย​สิบ​ปี​ ​กลับ​ถูก​แมว​เพียง​ตัว​หนึ่ง​เอาชนะ​ได้​ง่ายๆ​ ​เสีย​อย่างนี้​ ​เขา​จะ​ใช้ชีวิต​ต่อไป​อย่างไรเล่า

เมื่อ​กลับ​ไป​ถึง​ตำหนัก​คุน​หนิง​ ​ดูเหมือนว่า​อารมณ์​ของ​ฮองเฮา​ก็​ไม่​สู้​ดีนัก

ผิง​กู​กู่​มา​จบชีวิต​ลง​เช่นนี้​ ​เรื่อง​ที่ฝู​ชิง​ประสบ​ใน​หอ​เซ​วี​ยน​เต​๋อ​เกรง​ว่า​จะ​ต้อง​หยุดชะงัก​ลง​ ​ไม่​อาจ​หา​เบาะแส​คืบหน้า​ได้

ส่วน​องค์​หญิงฝู​ชิง​บัดนี้​ก็​นิ่งเงียบ​ไป​เช่นกัน

เมื่อ​สังเกตเห็น​ได้​ว่า​ธิดา​ของ​ตน​ดู​ผิดปกติ​ไป​ ​ฮองเฮา​จึง​ลูบไล้​ไป​ที่​ศีรษะ​ของ​นาง​ ​“​กำลัง​คิด​สิ่งใด​อยู่​งั้น​หรือ​”

องค์​หญิงฝู​ชิง​กระซิบ​เบา​ๆ​ ​ว่า​ ​“​เรื่อง​ที่​เสด็จ​ย่า​เป็นลม​หมดสติ​ไป​ใน​วันนี้​ ​จะ​ว่า​ไป​แล้วก็​เป็น​เพราะ​เรื่อง​ของ​ลูก​…​”

“​เจ้า​เด็ก​โง่​ ​อย่า​ได้​โทษ​ตัวเอง​ไป​เลย​ ​เรื่อง​ที่เกิด​กับ​เจ้า​เหล่านั้น​แท้จริง​แล้ว​ทุกคน​ล้วน​มุ่ง​เป้าหมาย​มาที​่​แม่​และ​เสด็จ​พ่อ​ของ​ลูก​…​เอาล่ะ​กลับ​ไป​พักผ่อน​ก่อน​เถิด​”

เมื่อ​องค์​หญิงฝู​ชิง​เดินทางออก​ไป​แล้ว​ ​ฮองเฮา​จึง​ได้​ทำ​สีหน้า​เย็นชา​ ​รับสั่ง​ให้​คน​ไป​เรียก​องค์​หญิง​สิบ​สี่​มา​เข้าเฝ้า