บทที่ 701 สู้ไม่ได้
บทที่ 701 สู้ไม่ได้
เป็นประโยคที่เรียบง่ายเหมือนชวนมากินข้าวด้วยกัน แต่มันกลับสร้างความตกใจให้คนในห้องเป็นอย่างยิ่ง เด็กหญิงหน้าตาน่ารักแบบนี้จะพูดจากล้าหาญขนาดนั้นได้ยังไง?
รู้หรือเปล่าน่ะว่ามันแปลว่าอะไร
ฝึกเหมือนง่าย แถมอีกฝ่ายดูเก่งด้วย จะไม่เสียเปรียบเอาหรือ?
“ฝึกหรือ?”
สาวผมสั้นหน้ากลมถามด้วยความตกใจ และคิดว่าตนเองได้ยินผิด
“ซูเสี่ยวเถียน เธอไม่เห็นหรือว่าคนตรงหน้า…”
จ้าวหงเหมยไม่รู้จะอธิบายยังไง และรู้สึกเป็นห่วงอีกฝ่ายมาก
สาวที่ชื่ออ้ายอวี้ตัวใหญ่มาก สามารถโยนเสี่ยวเถียนได้ด้วยมือเดียวเลยนะ และนี่เป็นครั้งแรกที่เราพบกัน ระหว่างอิ่นหรูอวิ๋นและซูเสี่ยวเถียน จ้าวหงเหมยชอบเด็กหญิงมากกว่า
เสี่ยวเถียนไม่ได้ถ่อมตัวหรือเอาแต่ใจ ถึงจะเห็นว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่าก็ไม่โทษตัวเอง
เป็นนิสัยที่ตนเองชอบมาก
เพราะชอบนี่แหละ จึงไม่อยากให้น้องทนทุกข์
“ไม่เป็นไรค่ะ! ขอบคุณนะคะ!”
เธอประทับใจกับความใจดีนี้เหมือนกัน แต่ต้องทำในสิ่งที่บอกออกไป ในเมื่อนี่เป็นห้องของเรา แต่อ้ายอวี้ก็ยืนกรานจะเข้ามาร่วมวงด้วย วันนี้ต้องทำให้ได้รู้ว่า อย่ามายืนหยัดเพื่อคนอื่นมั่วซั่ว
“เธออยากฝึกกับฉัน?” อ้ายอวี้หัวเราะลั่น
เสียดายถึงเด็กคนนี้จะสวยมากแต่ดันโง่หน่อย คิดจะมาประลองฝีมือกับเธอเนี่ยนะ? รู้ไหมว่าเธอแข็งแกร่งแค่ไหน? แล้วรู้หรือเปล่าว่าสามารถขยี้แกให้ตายได้ด้วยมือข้างเดียว?
เสี่ยวเถียนไม่ได้ใส่ใจรอยยิ้มแพรวพราวนั่น
อ้ายอวี้ไม่ใช่คู่มือเธอสักนิด เธอมองออกตั้งแต่อีกฝ่ายก้าวเข้ามา
ตัวสูงใหญ่แล้วยังไง? บางคนก็แค่แข็งแรง แต่ไม่ได้มีความสามารถขนาดนั้น อีกอย่าง เสี่ยวเถียนที่เป็นถึงนักเรียนระดับหัวกะทิไม่เคยดูถูกฝีมือคนอื่นด้วย พอดีเลย มีอ้ายอวี้คนโง่โดนให้เขาหลอกใช้อยู่ด้วย
คนประเภทนี้มีจิตใจแน่วแน่ ปกติจะไม่คิดสกปรกจึงจัดการได้ง่าย ๆ
“เธอกล้าไหมล่ะ?” เสี่ยวเถียนยั่วยุ
อิ่นหรูอวิ๋นมีสมอง แต่อ้ายอวี้ไม่มี
แถมอิ่นหรูอวิ๋นผู้ชาญฉลาดก็ไม่คิดว่าเสี่ยวเถียนจะเอาชนะเพื่อนตนได้ด้วย ความแตกต่างของร่างกายอยู่ตรงไหนล่ะ ก็ร่างกายเล็ก ๆ ของเสี่ยวเถียนที่น้อยกว่าครึ่งหนึ่งของอ้ายอวี้ไม่ใช่หรือ?
อ้ายอวี้หัวเราะลั่นเหมือนได้ยินเรื่องตลก
“เด็กน้อย เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันสักนิด ถ้าเธอขอโทษแต่แรกฉันจะไว้ชีวิตเธอสักครั้ง”
เด็กสาวไม่อยากพูดอะไรเยอะ เพราะรู้ดีว่าพูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์ คนอย่างอ้ายอวี้แค่ก้าวออกไปก็จบแล้ว
เสี่ยวเถียนขยับร่างกายในจังหวะที่ทุกคนไม่ทันตั้งตัว ทำให้อ้ายอวี้ล้มลงไปนอนกับพื้นด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวทันที
ทุกคนเห็นแค่เสี่ยวเถียนก้าวออกมา การเคลื่อนไหวของเด็กหญิงรวดเร็วมาก อย่าโทษที่มองเห็นไม่ชัดเลยนะ
แต่ในตอนที่กำลังสงสัย ก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนจากอ้ายอวี้
ตอนนั้นที่ทุกคนเพิ่งตอบสนองได้
เสี่ยวเถียนคว่ำคนที่แก่กว่าจนล้มลงเลยหรือ?
หรือเราฝาด?
“เสี่ยวเถียน เธอเก่งจังเลย!” จ้าวหงเหมยตกใจมาก
“อยากฝึกต่อไหม?” เสี่ยวเถียนเอาแต่จ้องไปที่สาวตัวใหญ่
อ้ายอวี้ไม่เข้าใจสักนิด ทำไมเธอถึงล้มด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว? มันไม่สมเหตุสมผลเลย!
เธอมีพละกำลังมากกว่าเด็กตรงหน้าอีก แล้วทำไมเธอถึงมานอนกองอยู่ที่พื้นล่ะ?
“เธอใช้วิธีสกปรกแบบไหนกัน? ฉันไม่ยอมรับหรอกนะ!”
นี่เป็นสิ่งเดียวที่คิดได้ในตอนนี้ เพราะเดิมทีไม่คิดว่าเด็กสาวจะเอาชนะตนได้ เด็กยังไม่โตจะเอาชนะด้วยการจัดการในครั้งเดียวได้ยังไง?
เธอน่าจะใช้วิธีสกปรก
ตัวแค่นี้กลับเรียนรู้แต่สิ่งไม่ดี!
“ถ้าไม่มั่นใจก็ลุกมาต่อสิ!” เสี่ยวเถียนกระตุกยิ้มเย็น
หลายปีที่ผ่านมา ไม่ว่าใครก็ตามที่สู้กับเธอล้วนแพ้หมดคราบ
มีคนที่ตัวสูงใหญ่กว่าอ้ายอวี้มากมาย แต่ก็พ่ายแพ้ให้กับเธอ
คนอายุมากกว่ามองเด็กตรงหน้า ก่อนตัดสินใจลุกขึ้นสู้ต่อ ถึงเธอจะไม่ค่อยพอใจ แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรกันแน่
เสี่ยวเถียนผิดหวังต่ออ้ายอวี้เหลือเกิน เพราะคิดว่าจะหาคนที่ต่อสู้ด้วยได้ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไร้ประโยชน์
อ่อนแอกว่าที่คิดไว้เยอะเลย
น่าเสียดายจริง ๆ ตอนอยู่บ้านเกิดยังมีคนที่สู้ตัวเองได้ แต่ตอนนี้กลับไม่มีเลยสักนิด
เก่งเกินไปก็ไม่ดีสินะ!
“คุณบ้าบิ่นเกินไปแล้ว!”
อ้ายอวี้หงุดหงิด ก่อนจะลุกขึ้นจ้องไปยังเด็กสาวด้วยสายตาชั่วร้าย สายตานั้นแทบอยากจะฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ
หลายปีที่ผ่านมา เธอไม่มีทักษะอื่นเลย แต่ก็ไม่เคยเสียเปรียบเวลารับมือกับพวกผู้หญิง แต่วันนี้กลับโดนสาวน้อยรังแกเข้าให้!
เสี่ยวเถียนมองอีกฝ่ายอย่างเฉยเมย ไม่สนใจสายตาชั่วร้ายนั่นแม้แต่น้อย
ท่าทางน่ากลัวไม่ได้เรื่องเสียจริง!
“อ้ายอวี้ อย่าหาเรื่องคนอื่นเพื่อฉันเลย มันไม่ดีนะ ฉันไม่สบายใจ!”
อิ่นหรูอวิ๋นดึงแขนเสื้อเพื่อนด้วยความเจ็บปวด ท่าทางอ่อนเรี่ยวอ่อนแรงทำให้ความปรารถนาที่อยากปกป้องของอ้ายอวี้ระเบิดออกมา
ในสายตาอ้ายอวี้ อิ่นหรูอวิ๋นเป็นคนใจดี คิดถึงคนอื่นเสมอ ผู้หญิงดี ๆ แบบนี้สมควรได้รับการปกป้อง! ไม่ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้น ต้องทำให้เด็กโง่นี่ขอโทษเพื่อนเธอให้ได้
ไม่งั้นหรูอวิ๋นต้องเสียใจใช่ไหมล่ะ?
เพราะสัญญาว่าจะปกป้องอย่างดี เธอต้องทำตามที่พูดเอาไว้ให้ได้
“หรูอวิ๋นไม่ต้องห่วงนะ ฉันอยู่นี่แล้ว ไม่มีใครรังแกเธอได้แน่นอน และใครก็ตามที่ทำตัวไม่ดีกับเธอ มันคือศัตรูของฉัน”
อ้ายอวี้เหมือนฮีโร่ผู้ผดุงความยุติธรรม แต่เสี่ยวเถียนอยากจะหัวเราะให้ฟันหลุด แล้วการที่คนหนึ่งไม่มีฤทธิ์เดชอะไรมาพูด ก็ง่ายเป็นที่ขบขันคนอื่นเขาด้วย
ก่อนจะบอกเนี่ย ลองคิดก่อนไหมว่าตัวเองเก่งระดับไหน? เก่งพอจะปกป้องแม่คนลวงโลกจากอันตรายหรือเปล่า?
เป็นตัวเอกนี่นา มีอะไรต้องกังวลกัน?
อ้ายอวี้คิดว่าเสี่ยวเถียนไม่ได้เก่งพอจะทุ่มตัวเองลงกับพื้นได้ แต่ใช้แผนการสกปรก ๆ ต่างหาก
ไม่น่าแปลกใจที่คิดเช่นนั้น เพราะการเคลื่อนไหวของเสี่ยวเถียนเรียบง่ายเสียจนไม่ทันได้ตอบโต้