ตอนที่ 777 เยี่ยมไข้

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

พาน​ไห่​สาละวน​กับ​การ​เช็ด​รอยเปื้อน​ให้​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ด้วย​ความรู้สึก​เห็นใจ​เกิน​จะ​กล่าว

การ​จะ​เป็น​ฮ่องเต้​นี่​ช่าง​เย็น​ลำบาก​เหลือเกิน​…

ฝ่าย​เสียน​เฟย​ที่​รับ​ความจริง​เรื่อง​แผนการ​ของ​บุตรชาย​ถูก​เปิดเผย​ยัง​ไม่ได้​ ​หนำซ้ำ​ยัง​ต้อง​มาก​ลัว​ผลลัพธ์​ของ​เหตุการณ์​เมื่อ​ครู่​ ​ทำให้​นาง​เป็นลม​ล้มพับ​ไป​แล้ว

พาน​ไห่​บุ้ยปาก

ดี​แล้ว​ที่​เป็นลม​ไป​ ​เป็น​ล้ม​ไป​จะ​ได้​ไม่ต้อง​มานั​่ง​รับรู้​อะไร​ทั้งนั้น

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ที่​บัดนี้​ใบหน้า​สะอาด​จน​หมดจด​แล้ว​ชำเลือง​มอง​ไป​ที่นาง​ใน​ที่​ช่วยกัน​พยุง​เสียน​เฟ​ยพ​ลาง​เอ่ย​ด้วย​ใบหน้า​เคร่งขรึม​ ​“​ไป​ตาม​หมอ​หลวง​มาดู​อาการ​เสียน​เฟ​ยด​้วย​”

แม้​เขา​จะ​ไม่ได้​โกรธ​ที่​เสียน​เฟย​เสียมารยาท​ ​แต่​ก็​ไม่​คิด​จะ​อยู่​ที่​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ต่อ​ ​เขา​ปรารถนา​จะ​กลับ​ไป​ชำระล้าง​ร่างกาย​ที่​ตำหนัก​หย่าง​ซิน​โดยเร็ว​ที่สุด

ส่วน​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ ​เขา​ไม่​อยาก​ไป​เหยียบ​ที่นั่น​อีกแล้ว​

“​ฝ่า​บาท​ ​พระ​กระยาหาร​กลางวัน​เรียบร้อย​แล้ว​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​…​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เหลือบมอง​ไป​ที่​พาน​ไห่​พลาง​เอ่ย​เสียงเย็น​ ​“​ข้า​ไม่​อยาก​กิน​”

ถูก​ไอ​เป็น​เลือด​ใส่​หน้า​เช่นนั้น​ ​ใคร​จะ​ไป​กิน​ลง​!

พาน​ไห่​เข้าใจ​ดี​จึง​ไม่ได้​รบเร้า

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เฝ้าดู​จี๋​เสียง​เขมือบ​ปลา​แห้ง​ทั้งที่​ท้อง​หิว​ ​ทำให้​อารมณ์​ในขณะนี้​ย่ำแย่​ลง​ไป​อีก

……

ณ​ ​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ ​เสียน​เฟย​ฟื้น​แล้ว​ ​คำถาม​แรก​ที่นาง​ถาม​คือ​ ​“​แล้ว​ฝ่า​บาท​ล่ะ​”

ความ​เงียบ​ปกคลุม​เพียง​ชั่ว​อึดใจ​ก่อนที่​แม่นม​คนสนิท​จะ​เอ่ย​ตอบ​ ​“​ฝ่า​บาท​เสด็จ​กลับ​ตำหนัก​ไป​แล้ว​เพ​คะ​ ​ส่วน​หมอ​หลวง​กำลัง​ต้ม​โอสถ​ให้พระ​องค์​อยู่​เพ​คะ​”

เสียน​เฟย​ขบ​ริมฝีปาก​สัมผัส​รส​คาว​ระหว่าง​ซอก​ฟัน​ ​กลิ่น​นั้น​ทำให้​ท้อง​ของ​นาง​ปั่นป่วน​ ​นาง​หันไป​ด้าน​ข้าง​และ​เค้น​สิ่ง​ที่อยู่​ใน​คอ​ออกมา

เมื่อ​นางใน​ใน​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​เห็น​ของเหลว​สีแดง​ปน​ออกมา​กับ​เสมหะ​ ​ใบหน้า​ของ​พวก​นาง​ก็​พลัน​ขาวซีด

เหนียง​เหนียง​อาการหนัก​ทีเดียว​เชียว​…

แม่นม​คนสนิท​คุกเข่า​ลง​ร่ำไห้​ ​“​เหนียง​เหนียง​ ​ให้​บ่าว​ไป​ทูล​เชิญ​ฝ่า​บาท​กลับมา​เถิด​เพ​คะ​”

เสียน​เฟย​ใช้​ผ้า​ซับ​ริมฝีปาก​พลาง​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​โรย​ริน​ ​“​ฝ่า​บาท​เสด็จ​กลับ​ไป​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​”

ไม่มีใคร​ยอม​ตอบ

“​พูด​มา​!​”​

แม่นม​คนสนิท​เอ่ย​แอ่ว​เบา​ ​“​หลังจากที่​เหนียง​เหนียง​หมดสติ​ไป​ ​ฝ่า​บาท​ก็​สั่ง​ให้​ไป​ตาม​หมอ​หลวง​แล้วจึง​เสด็จ​กลับ​เพ​คะ​”

“​ก็​หมายความว่า​ ​หมอ​หลวง​ยัง​ไม่ทัน​มาถึง​ ​ฝ่า​บาท​ก็​เสด็จ​กลับ​แล้ว​อย่างนั้น​รึ​”​ ​เสียน​เฟย​เอ่ย​ถาม​หน้าซีด

แม่นม​คนสนิท​พยักหน้า​ด้วย​ความ​หนักใจ​พร้อม​น้ำตา​นองหน้า

เสียน​เฟย​หลับตา​พลาง​เค้น​เสียงหัวเราะ​ ​“​เช่นนั้น​ก็​ไม่ต้อง​ไป​เชิญ​ฝ่า​บาท​มา​แล้ว​”

ขนาด​รอ​ให้​หมอ​หลวง​มาดู​อาการ​นาง​ก่อน​ ​ฝ่า​บาท​ยัง​ทน​รอ​ไม่ได้​ ​การ​จะ​ไป​เชิญ​ให้​เสด็จ​มา​อีก​จะ​มีประโยชน์​อัน​ใด

ใน​วินาที​นั้น​เสียน​เฟย​ตระหนัก​ได้​แล้ว​ว่า​บัดนี้​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​ชิงชัง​ฉี​อ๋อง​โดย​สมบูรณ์​ ​ซึ่ง​รวมไปถึง​นาง​ด้วย

การตระหนัก​รู้​นี้​ทำให้​นาง​รู้สึก​ท้อแท้​และ​สิ้นหวัง​ ​พลัง​ใน​ร่าง​ของ​นาง​หดหาย​จน​นาง​รู้สึก​เหมือน​ตัวเอง​แก่​ลง​ไป​หลาย​ปี​ใน​ชั่วพริบตา

ข่าว​ที่​เสียน​เฟย​ไอ​อก​มา​เป็น​เลือด​และ​หมดสติ​ไป​ถูก​ลือ​ไป​ไกล​ถึง​นอก​วัง​ใน​เวลา​อัน​รวดเร็ว

หลังจากนั้น​ไม่นาน​ฮองเฮา​ก็​ส่ง​คน​มา​เยี่ยม

“​เหนียง​เหนียง​ ​พระตำหนัก​คุน​หนิง​ส่ง​คน​มาดู​พระ​อาการ​พระองค์​เพ​คะ​”

ใจจริง​เสียน​เฟ​ยอยาก​จะ​ปฏิเสธ​ ​เพราะ​หาก​ไม่​พบ​ก็​ไม่มี​เรื่อง​ให้​ทุกข์ใจ​ ​แต่​ต่อให้​จะ​อยาก​ปฏิเสธ​เพียงใด​ ​นาง​ก็​เป็นห่วง​บุตรชาย​ของ​นาง​มากกว่า

ตราบใดที่​จัง​เอ๋อร​์​ยัง​ไม่​เข้าตาจน​อย่าง​ถึงที่สุด​ ​นาง​ก็​จะ​อดทน

“​เชิญ​เข้ามา​”

ไม่นาน​เกิน​รอนาง​ใน​คน​หนึ่ง​ก็​เดิน​เข้ามา​ ​นาง​คือ​อา​ผิง​ ​นางกำนัล​ข้าง​กาย​ของ​ฮองเฮา

“​บ่าว​รับพระ​บัญชา​ของ​ฮองเฮา​ให้​มา​เยี่ยมไข้​เหนียง​เหนียง​เพ​คะ​ ​เหนียง​เหนียง​ทรง​ดีขึ้น​หรือยัง​เพ​คะ​”​ ​อา​ผิง​กวาดตา​พินิจพิเคราะห์​อาการ​ของเสียน​เฟ​ยพ​ลาง​เอ่ย​ถาม​ด้วย​ความห่วงใย

เสียน​เฟย​คลี่​ยิ้ม​ ​“​ข้า​ไม่เป็นอะไร​มาก​ ​ฝาก​เจ้า​กลับ​ไป​ขอบ​พระทัย​ฮองเฮา​แทน​ข้า​ด้วย​”

“​เหนียง​เหนียง​ทรง​ไม่เป็นอะไร​มาก​ ​ฮองเฮา​ก็​วาง​พระทัย​เพ​คะ​ ​เชิญ​เหนียง​เหนียง​พักผ่อน​อีกหน่อย​เถิด​ ​บ่าว​ไม่​รบกวน​แล้ว​เพ​คะ​”

อา​ผิง​กลับมา​ที่​ตำหนัก​คุน​หนิง​และ​รายงาน​สิ่ง​ที่​เห็น​กับ​ฮองเฮา​ ​“​จาก​ที่​บ่าว​เห็น​ ​สี​พระพักตร์​ของเสียน​เฟย​ย่ำแย่​ถึงขั้น​ไม่มี​รอย​เลือดฝาด​บน​หน้า​สักนิด​เลย​เพ​คะ​…​”

ฮองเฮา​ฟัง​แล้วก็​นิ่งเงียบ​เนิ่นนาน​กว่า​จะ​เอ่ย​สั่ง​ ​“​ไป​บอก​หัวหน้า​เถา​ที​ว่า​ดูแล​ความเป็นอยู่​ที่​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ว่า​ให้​ดู​อย่า​ให้​ขาดตกบกพร่อง​ ​และ​กำชับ​คน​ของ​ตำหนัก​คุน​หนิง​ด้วยว่า​ ​หาก​ปราศจาก​คำสั่ง​ของ​ข้า​ ​ห้าม​ผู้ใด​ไป​เหยียบ​ที่นั่น​ ​เพื่อ​ป้องกัน​เรื่อง​ยุ่งยาก​ที่จะ​ตามมา​”

“​เพ​คะ​”

ภายใน​ห้อง​เงียบสงัด​ ​ฮองเฮา​ชำเลือง​มอง​นาฬิกาทราย​ที่​มุม​ห้อง​แล้ว​ยิ้ม​จาง

เสียน​เฟย​ไอ​เป็น​เลือด​ครั้ง​สองครั​้ง​ที่ไหน​กัน​ ​ดูแล​้ว​ ​นาง​คงมี​ชีวิต​อยู่​อีก​ได้​ไม่นาน

ฮองเฮา​ถอดถอน​หายใจ

ตลอด​หลาย​ปี​ที่ผ่านมา​ ​เสียน​เฟย​เป็น​คน​หนึ่ง​ที่​ไม่มี​ผู้ใด​กล้า​ละเลย​ ​แต่​นึกไม่ถึง​เลย​ว่า​เรื่องราว​ของ​นาง​จะ​จบ​ลง​ง่ายดาย​เพียงนี้

ตั้งแต่​รับ​เยี​่​ยน​อ๋อง​มา​เป็น​บุตรบุญธรรม​ ​ดูเหมือน​ทุกอย่าง​จะ​ราบรื่น​ไป​เสีย​หมด

เมื่อ​คิดได้​ดังนี้​ ​ฮองเฮา​ยิ่ง​รู้สึก​ว่านาง​เลือก​โอรส​ได้​ถูก​คน

หาก​ตอนนั้น​นาง​เลือก​เซียง​อ๋อง​ที่​สังหาร​ชุย​หมิง​เย​่ว​์​…​ฮองเฮา​ส่าย​หัว​ ​ไม่กล้า​จะ​คิด​ต่อ

หลังจากที่​ตำหนัก​คุน​หนิง​ส่ง​คน​ไป​เยี่ยม​เสียน​เฟย​ ​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ก็​ครึกครื้น​ขึ้น​มาทัน​ใด

จ้วง​เฟย​ ​หนิง​เฟย​และ​พระสนม​ยศ​สูง​ต่าง​ส่ง​คน​มาถ​วาย​โอสถ​บำรุงกำลัง​ให้​แก่​เสียน​เฟย​ ​ส่วน​เหล่า​สนม​ยศ​ต่ำ​มิได้​ส่ง​คน​มา​ ​เนื่องจาก​เป็นการ​กระทำ​ที่​ไม่เหมาะสม​ ​แต่​ครั้น​จะ​ไป​เอง​ก็​ยัง​คิด​ไม่​ตก​เนื่องจาก​ยัง​ไม่เข้าใจ​สถานการณ์​อย่าง​แจ่มแจ้ง​ ​สุดท้าย​พวก​นาง​จึง​ได้​แต่​เก็บตัว​เงียบ

เสียน​เฟย​หัวเราะ​เย็นเยียบ​ ​นาง​รู้สึก​ว่ายิ​่​งคน​เหล่านี้​แสดง​ความอบอุ่น​ต่อนา​งมาก​เท่าไร​ ​พิภพ​นี้​กลับ​ยิ่ง​เหน็บ​หนาว

ตอนที่​นาง​ได้ดี​ ​พวก​หญิง​ชั่ว​พวก​นั้น​มา​พะเน้าพะนอ​นาง​ถึงที่​โดย​ไม่สน​ใจ​ว่า​ฮองเฮา​จะ​ไม่พอ​พระทัย​ ​แต่​เมื่อ​นาง​ล้ม​ป่วย​อาเจียน​เป็น​เลือด​ ​คน​พวก​นี้​กลับ​ไม่เคย​โผล่​หัว​มา​เยี่ยม​เลย​สักครั้ง

ส่วน​พวก​จ้วง​เฟย​ที่​ส่ง​ยาบำรุง​มาก​็​มิใช่​เพื่อ​ปลอบใจ​ ​แต่​เพื่อ​หัวเราะเยาะ​นาง​ต่างหาก

นาง​กวาดสายตา​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​ที่​แสน​อ้างว้าง​ก่อน​จะ​หลับตา​พลาง​หัวเราะ​ขมขื่น​เพียงลำพัง

เหตุใด​ถึง​เป็น​เช่นนี้​ ​นาง​ไม่ยอม​ ​นาง​ไม่มีทาง​ยอมแพ้​เด็ดขาด​!

เสียน​เฟ​ยลืม​ตา​และ​จ้องมอง​มือ​ทั้งสอง​ข้าง​ของ​ตัวเอง

เล็บ​นิ้วก้อย​ข้าง​ขวา​หัก​ไป​แล้ว​ ​ช่าง​เป็น​ภาพ​ที่​ไม่น่า​ดู​เอา​เสีย​เลย​

เสียน​เฟย​ใคร่ครวญ​หาคำ​ตอบ​ว่า​เหตุใด​แผนการ​ของ​ฉี​อ๋อง​ถึง​ล้มเหลว​ ​แต่​ยิ่ง​คิด​ก็​ยิ่ง​ไม่เข้าใจ​ ​อาการ​ระคาย​ที่​ลำคอ​กำเริบ​หนัก

นาง​พยายาม​อย่างสุดความสามารถ​ไม่​ให้​ไอ​ออกมา​ ​ใจ​ของ​นาง​เย็น​ลง​เรื่อยๆ​ ​ร่างกาย​ของ​นาง​เริ่ม​ไม่ไหว​เต็มที​ ​เกรง​ว่านา​งอา​จอด​ทน​รอ​ให้​ถึงว่า​ที่​ฝัน​ของ​นาง​เป็นจริง​ไม่ได้​อีกแล้ว

นาง​จะ​ต้อง​จาก​โลก​นี้​ทั้งที่​ยัง​ห่วง​จัง​เอ๋อร​์​มาก​เพียงนี้​งั้น​หรือ

นาง​คง​ปล่อยวาง​ไม่ได้​!

เสียน​เฟ​ยกำ​ม่าน​คลุม​เตียง​ไว้​แน่น​ ​กล้ามเนื้อ​ทุก​ส่วน​เครียด​เขม็ง​เกร็ง​ตึง

ใน​ตอนนั้น​เอง​ ​นางใน​ก็​รี่​เข้ามา​รายงาน​ ​“​เหนียง​เหนียง​ ​มี​คน​จาก​พระตำหนัก​ฉือ​หนิง​มา​ขอ​เข้าเฝ้า​เพ​คะ​”

เสียน​เฟย​คิด​ว่า​ตัวเอง​ได้ยิน​ผิด​ไป​ ​“​พระตำหนัก​ฉือ​หนิง​?​”

“​ฉังห​มัว​มัว​จาก​พระตำหนัก​ฉือ​หนิง​เพ​คะ​”​ ​นางใน​รีบ​ตอบ

“​รีบ​ให้​นาง​เข้ามา​”

ไม่นาน​ฉังห​มัว​มัว​ก็​เดิน​เข้ามา​ก่อน​จะ​หยุด​ยืน​ถวาย​ความเคารพ​เสียน​เฟย​ ​“​บ่าว​รับพระ​บัญชา​ของ​ไท​เฮา​ให้​มา​เยี่ยมเยียน​เหนียง​เหนียง​เพ​คะ​”

รอบ​ดวงตา​ของเสียน​เฟย​แดงก่ำ​ ​นาง​พึมพำ​ ​“​ข้า​ทำให้​ไท​เฮา​ต้อง​กังวล​พระทัย​ ​ข้า​รู้สึก​ละอายใจ​ยิ่งนัก​…​”

“​เหนียง​เหนียง​อย่า​ทรง​คิด​เช่นนั้น​เลย​เพ​คะ​ ​ไท​เฮา​ทรง​ปรารถนา​ให้​เหนียง​เหนียง​และ​บรรดา​ผู้ติดตาม​ของ​ฮ่องเต้​หาย​ดี​ใน​เร็ว​วัน​เพ​คะ​”

เสียน​เฟ​ยพ​ยายา​มระ​งับ​ความ​ตื่นตระหนก​ไว้​ ​และ​ทำที​ซาบซึ้ง​กับ​ถ้อยคำ​ห่วงใย​เหล่านั้น

จัง​เอ๋อร​์​วางแผน​ลงมือ​ไท​เฮา​เป็นเหตุให้​ฝ่า​บาท​ไม่พอ​พระทัย​ ​แล้ว​เหตุใด​ไท​เฮา​ถึง​ยัง​ส่ง​คน​มา​เยี่ยม​นาง​ ​หรือว่า​ไท​เฮา​จะ​ยัง​ไม่ทราบ​เรื่อง​ทั้งหมด

ฉังห​มัว​มัว​กล่าว​เสริม​ ​“​ขอ​เหนียง​เหนียง​ทรง​ถนอม​พระวรกาย​ด้วย​เพ​คะ​ ​หาก​พระองค์​หาย​ดี​เมื่อไหร่​ค่อย​เสด็จ​ไป​น้อม​ทัก​ไท​เฮา​เพ​คะ​”

รอ​จน​ฉังห​มัว​มัว​กลับ​ไป​แล้ว​ ​เสียน​เฟ​ยก​็​ใช้เวลา​ทบทวน​อยู่นาน​และ​รู้สึก​ว่า​ท่าที​ของ​ไท​เฮา​ใน​คราวนี้​มีความหมาย​แฝง​อยู่

หาก​นาง​มี​เรี่ยวแรง​เมื่อไหร่​ ​เห็นที​คง​ต้อง​ไป​ที่​ตำหนัก​ฉือ​หนิง​สักครั้ง​แล้ว​ล่ะ

ไม่นาน​เรื่อง​ที่​ตำหนัก​ฉือ​หนิง​ส่ง​คน​ไป​เยี่ยม​เสียน​เฟ​ยก​็​ไป​ถึง​หู​ของ​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​

วัน​ถัดมา​จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​จึง​ไป​ที่​ตำหนัก​ของ​ไท​เฮา​เพื่อ​ถาม​เรื่อง​นี้

“​เสด็จ​แม่​ ​เมื่อวาน​พระองค์​ส่ง​คน​ไป​ที่​ตำหนัก​อวี​้​เฉวียน​งั้น​หรือ​”

ไท​เฮา​พยักหน้า​รับ​ ​“​ข้า​ได้ยิน​มา​ว่า​เสียน​เฟ​ยป​่วย​หนัก​ ​เลย​ส่ง​คน​ไปดู​ ​ถึงอย่างไร​เสียน​เฟ​ยก​็​เป็น​คน​เก่า​คนแก่​ที่อยู่​กับ​ฝ่า​บาท​มานาน​ ​ถึงแม้​หลาย​ปี​มานี​้​นาง​จะ​มิได้​สร้าง​คุณูปการ​ใหญ่โต​ ​แต่​ก็​นับว่า​นาง​ทุ่มเท​แรงกาย​เพื่อ​ราชวงศ์​ไป​ไม่น้อย​”

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​เงียบ​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​แต่​สุดท้าย​ก็​ไม่ได้​เล่าเรื่อง​ที่​ฉี​อ๋อง​ทำ​กับ​ไท​เฮา​ ​เขา​นั่ง​อยู่​กับ​ไท​เฮา​ครู่หนึ่ง​ก่อน​จะ​ขอตัว​กลับ​ตำหนัก

ไท​เฮา​หยิบ​ถ้วย​ชา​ขึ้น​มา​เป่า​ใบชา​ที่​ลอย​อยู่​เหนือ​ผิวน้ำ​แผ่วเบา​ ​พลาง​หันไป​ถาม​ฉังห​มัว​มัว​อย่าง​ไม่รู้​สึก​รู้​สม​ ​“​เจ้า​ว่า​เสียน​เฟย​ต้อง​ใช้เวลา​พัก​รักษาตัว​นาน​เท่าใด​กว่า​จะ​กลับมา​เดินเหิน​ได้​เป็นปกติ​”

ฉังห​มัว​มัว​เอ่ย​ตอบ​ ​“​เพราะ​พระองค์​ทรง​ห่วงใย​ ​เสียน​เฟ​ยก​็​คงจะ​หาย​ดี​ใน​เร็ว​วัน​เพ​คะ​”

ไท​เฮา​คลี่​ยิ้ม​เล็กน้อย​ก่อน​หลุบ​ตา​และ​จิบ​ชา​ใน​มือ