ตอนที่ 813 คำตอบที่มิได้เกินความคาดหมาย

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ณ​ ​ตำหนัก​คุน​หนิง​ ​ฮองเฮา​แย้มยิ้ม​รอต​้อ​นรับ​เจียง​ซื่อ​และ​อวี​้​จิ​่น

องค์​หญิงฝู​ชิง​นั่ง​อยู่​ด้าน​ข้าง​ ​คิ้ว​ขมวดปม​เศร้าสร้อย​ ​ครั้น​ได้ยิน​ข้าหลวง​รายงาน​ว่า​ไท่​จื่อ​และ​พระ​ชายา​เสด็จ​มาถึง​แล้ว​ ​เด็กสาว​จึง​พยายาม​รวบรวม​สติ

ไม่นาน​เจียง​ซื่อ​และ​อวี​้​จิ​่​นก​็​เดิน​เข้ามา​น้อม​ทัก​ฮองเฮา

ฮองเฮา​กล่าว​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​กระตือรือร้น​ ​“​ครอบครัว​เดียวกัน​ทั้งนั้น​ ​ไม่ต้อง​มาก​พิธี​ ​รีบ​นั่งลง​เถิด​”

คำ​ว่า​ ​‘​ครอบครัว​เดียวกัน​’​ ​ทำให้​เจียง​ซื่อ​ชำเลือง​มอง​ไป​ที่​อวี​้​จิ​่​นอย​่า​งอด​ไม่ได้

ได้ข่าว​ว่า​อาจิ​่​นอ​้า​งคำ​นี้​เพื่อ​กดดัน​ใต้เท้า​เจิน​…

ใบหน้า​ของ​อวี​้​จิ​่​นมิ​ได้​เปลี่ยนแปลง​ ​เขา​ส่ง​ยิ้ม​เล็กน้อย​ในขณะ​หย่อน​ตัว​นั่ง

“​พิธี​สถาปนา​เมื่อวาน​คง​เหนื่อย​แย่​เลย​สิ​”​ ​ฮองเฮา​แย้มยิ้ม​ถาม

อวี​้​จิ​่​นรีบ​ตอบ​ ​“​คนที​่​เหนื่อย​น่าจะเป็น​เสด็จ​พ่อ​และ​เสด็จ​แม่​มากกว่า​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ฮองเฮา​หัวเราะ​ ​เชิญชวน​ให้​ทั้งสอง​ดื่ม​ชา

เวลา​เคลื่อน​ผ่าน​ไปรา​วจิ​บน​้ำ​ชา​หนึ่ง​ถ้วย​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​ยืด​หลัง​ขึ้น​ ​“​เสด็จ​พ่อ​ทรง​มี​รับสั่ง​ให้​ลูก​ไป​ศึกษา​ตำรา​ที่​ตำหนัก​เหวิ่น​หว่า​ ​ลูก​คง​ต้อง​ขอตัว​ก่อน​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”

ครั้น​เอ่ยถึง​เรื่อง​นี้​ ​อารมณ์​ของ​อวี​้​จิ​่​นก​็​คุกรุ่น​ขึ้น​ทันใด

เสด็จ​พ่อ​ย้ำ​ให้​เขา​ตั้งใจ​ศึกษา​เล่าเรียน​ต่อหน้า​อา​ซื่อ​ ​เป็นการ​ตอกย้ำ​ว่า​เขา​เป็น​พวก​ไร้​วิชา​ความรู้​ใช่​หรือไม่

เขา​ยอม​ไม่ได้​หรอก​นะ

ฮองเฮา​ฟัง​แล้ว​พยายาม​กลั้น​หัวเราะ​ ​“​ข้า​ไม่​รบกวน​เวลา​ร่ำเรียน​ของ​ไท่​จื่อ​แล้ว​ดีกว่า​ ​รีบ​ไป​เถิด​ ​ส่วน​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​ก็​อยู่​ทาน​มื้อ​กลางวัน​ด้วยกัน​ก่อน​ก็แล้วกัน​”

อวี​้​จิ​่น​ผงกศีรษะ​ให้​เจียง​ซื่อ​เล็กน้อย​ก่อน​จะ​เดิน​ออกจาก​ตำหนัก​คุน​หนิง​ไป​เพียงลำพัง

เมื่อ​อวี​้​จิ​่น​ไม่อยู่​ ​บรรยากาศ​ก็​เบา​สบาย​ยิ่งขึ้น

ฮองเฮา​ถาม​สารทุกข์สุกดิบ​เจียง​ซื่อ​อีก​สอง​สาม​ประโยค​ ​สายตา​ก็​กวาด​ไป​ทาง​องค์​หญิงฝู​ชิง​พลาง​ถอนหายใจ​ ​“​ไหน​ๆ​ ​เจ้า​และฝู​ชิง​ถูกชะตา​กัน​ ​เช่นนั้น​พวก​เจ้า​ก็​สนทนา​กัน​ไป​ก่อน​ ​ข้ามี​ธุระ​ต้อง​ไป​จัดการ​อีก​นิดหน่อย​”

ครั้น​ฮองเฮา​จากไป​แล้ว​ ​องค์​หญิงฝู​ชิง​ขบ​ริมฝีปาก​และ​เริ่ม​เอ่ย​ก่อน​ ​“​น้อม​แสดงความยินดี​ท่าน​พี่สะใภ้​เจ็ด​”

เจียง​ซื่อ​พิศ​มอง​องค์​หญิงฝู​ชิง​พลาง​กล่าว​ด้วย​ความเป็นห่วง​เป็น​ใย​ ​“​น้อง​สิบ​สาม​ดู​ผ่ายผอม​ลง​นะ​”

องค์​หญิงฝู​ชิง​สั่น​ไป​ทั้ง​ร่าง​ ​ดวงตา​ของ​นาง​ค่อยๆ​ ​เรื่อ​สีแดง​ ​ผ่าน​ไป​อึดใจ​ใหญ่​กว่า​จะ​เปล่งเสียง​แผ่วเบา​ ​“​ท่าน​พี่สะใภ้​เจ็ด​รู้สึก​ไหม​ว่า​หม่อมฉัน​เป็นตัว​อัปมงคล​”

“​น้อง​สิบ​สาม​อย่า​ดูถูก​ตัวเอง​เช่นนั้น​เลย​”

องค์​หญิงฝู​ชิง​ส่าย​หัว​ ​“​หม่อมฉัน​มิได้​ดูถูก​ ​แต่​เมื่อ​สอง​ปีก่อน​ ​น้อง​สิบห้า​ก็​จากไป​เพราะ​หม่อมฉัน​ ​แล้ว​เมื่อไม่นานมานี้​ ​น้อง​สิบ​สี่​ก็​ต้อง​มาตาย​เพราะ​หม่อมฉัน​ ​แค่​หวนคิด​เรื่อง​พวก​นี้​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​ว่า​ตัวเอง​เป็น​พวก​บาปหนา​”

เจียง​ซื่อ​ยื่นมือ​ไป​วาง​ไว้​บน​หลัง​มือ​ของ​องค์​หญิงฝู​ชิง​ ​และ​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​“​น้อง​สิบ​สาม​ ​เจ้า​ไม่​ควรคิด​เช่นนั้น​”

“​ไม่​ควร​รึ​”​ ​องค์​หญิงฝู​ชิง​เม้มปาก​ ​รำพึงรำพัน​ ​“​ท่าน​พี่สะใภ้​เจ็ด​ ​หม่อมฉัน​พูด​อย่าง​ไม่​ปิดบัง​เลย​นะ​เพ​คะ​ ​บางคราว​หม่อมฉัน​อด​คิด​ไม่ได้​ว่า​ ​หาก​ดวงตา​ของ​หม่อมฉัน​ไม่​หาย​ดี​ ​บางที​เรื่อง​ร้าย​อาจ​ไม่​เกิดขึ้น​ก็​เป็นได้​ ​น้อง​สี่​สิบ​และ​น้อง​สิบห้า​ก็​จะ​ยัง​มีชีวิต​อยู่​”

มือ​เจียง​ซื่อ​ที่จับ​มือ​เด็กสาว​กระชับ​แน่น​ ​น้ำเสียง​ที่​เปล่ง​หนักแน่น​ยิ่งกว่า​ ​“​น้อง​สิบ​สาม​ ​หาก​เจ้า​คิด​เช่นนี้​ ​คนที​่​รัก​เจ้า​คง​ปวดใจ​ไม่น้อย​ ​และ​คนที​่​เกลียด​เจ้า​คงจะ​มีความสุข​ ​ไม่ว่า​สิ่ง​ที่เกิด​ขึ้นกับ​น้อง​สิบ​สี่​และ​น้อง​สิบห้า​อาจ​เป็น​อุบัติเหตุ​ ​หรือ​เป็นฝี​มือ​มนุษย์​ ​แต่​ถึงอย่างไร​เจ้า​ก็​เป็น​เหยื่อ​ผู้เคราะห์ร้าย​ไม่​ต่างกัน​ ​เมื่อ​เกิดเรื่อง​ ​นอกจาก​จะ​ไม่​โทษ​ตัว​คน​ทำ​แล้ว​ ​ยัง​มา​โทษ​เหยื่อ​ ​นี่​มัน​หลัก​เหตุผล​ประเภท​ไหน​กัน​”

​ม่านตา​สั่น​ระริก​ของ​เด็กสาว​ยังคง​จ้องมอง​ไป​ที่​เจียง​ซื่อ

เจียง​ซื่อ​กล่าว​เสริม​ ​“​การ​ที่​เจ้า​โทษ​ตัวเอง​เช่นนี้​ ​เจ้า​ได้​นึกถึง​เสด็จ​แม่​บ้าง​หรือไม่​ ​คนที​่​ทำร้าย​เจ้า​ซ่อนตัว​อยู่​ใน​เงามืด​ ​หาก​ดวงตา​ของ​เจ้า​ยัง​ไม่​หาย​ดี​ ​และ​เกิดเรื่อง​ร้าย​ขึ้น​มา​อีก​ ​เกรง​ว่า​เสด็จ​แม่​คง​มิ​อาจ​ทน​รับ​ความจริง​ได้​ ​น้อง​สิบ​สาม​ ​หาก​เจ้า​คิด​ว่าความ​โชคร้าย​ของ​น้อง​สิบ​สี่​และ​น้อง​สิบห้า​มีต​้น​เหตุ​มาจาก​เจ้า​ ​เจ้า​ถึง​ได้​เศร้าสร้อย​อยู่​ตลอดเวลา​ ​และ​คนที​่​ทุกข์ทรมาน​ใจ​ก็​คือ​เสด็จ​แม่​ ​นั่น​ก็​เท่ากับ​เป็นการ​ช่วย​คนร้าย​ทางอ้อม​”

เห็นได้ชัด​ว่า​องค์​หญิงฝู​ชิง​ไม่เคย​พิจารณา​ใน​มุม​นี้​ ​นาง​ชะงัก​นิ่ง​ไป​พัก​หนึ่ง​ก่อน​จะ​พึมพำ​ ​“​งั้น​…​หม่อมฉัน​ควร​ทำ​อย่างไร​”

“​ต้องหา​ตัว​คนร้าย​ตัวจริง​ ​น้อง​สิบ​สี่​และ​น้อง​สิบห้า​จะ​ได้​ตาย​ตา​หลับ​ ​นี่​คือ​เรื่อง​เดียว​ที่​ต้อง​ทำ​”

“​แล้ว​จะ​หา​คนร้าย​ตัวจริง​ได้​จริงๆ​ ​งั้น​หรือ​”

เจียง​ซื่อ​พยักหน้า​ ​“​ได้​สิ​ ​น้อง​สิบ​สาม​น่าจะ​เคย​ได้ยิน​คำกล่าว​ที่ว่า​ ​ตาข่าย​สวรรค์​ห่าง​แต่​ไม่​รั่ว​ ​ข้า​และ​พี่​เจ็ด​ของ​เจ้า​จะ​สืบหา​ความจริง​อย่าง​ถึงที่สุด​ ​แต่​สิ่ง​ที่​เจ้า​ต้อง​ทำ​ตอนนี้​ก็​คือ​เรียกขวัญ​กำลังใจ​ของ​ตัวเอง​กลับมา​ ​อย่า​ปล่อย​ให้​ตัวเอง​พังทลาย​ทั้งที่​ยัง​หา​ตัว​คนร้าย​ไม่​พบ​อีก​เลย​”

องค์​หญิงฝู​ชิง​นิ่งเงียบ​ไป​หลาย​อึดใจ​แล้วจึง​พยักหน้า​หนักแน่น​ ​“​หม่อมฉัน​ทราบ​แล้ว​เพ​คะ​”

องค์​หญิงฝู​ชิง​เป็น​คน​สดใส​ร่าเริง​ ​หาก​ความคับ​ข้องใจ​ถูก​ขจัด​สิ้น​แล้ว​ ​นาง​ก็​จะ​กลับมา​มีชีวิตชีวา​อีกครั้ง

ฮองเฮา​กลับมา​และ​รับรู้​ได้​ว่า​มีบา​งอย​่าง​เปลี่ยนแปลง​ไป​ใน​ตัว​ธิดา​สุดที่รัก​ ​ใน​วินาที​นั้น​ความ​ปีติ​ยินดี​เปี่ยมล้น​ ​นาง​มอง​ไป​ทาง​เจียง​ซื่อ​ด้วย​สายตา​ซาบซึ้ง

สม​แล้ว​ที่​สะใภ้​เจ็ด​เป็น​ลูกสะใภ้​ของ​นาง​ ​ทุกครั้ง​นาง​จะ​นำโชค​ดี​มา​ให้​นาง​เสมอ

หลัง​มื้อ​กลางวัน​ ​เมื่อ​องค์​หญิงฝู​ชิง​กลับ​ไป​ที่​ตำหนัก​ของ​ตน​แล้ว​ ​ฮองเฮา​ก็​ขอให้​เจียง​ซื่อ​อยู่​ต่อ​อีกหน่อย

การ​ทำ​เช่นนี้​ถือว่า​นาง​ให้การ​ยอมรับ​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​องค์​ใหม่​ที่​เพิ่ง​ย้าย​เข้ามา​อยู่​ใน​ตำหนัก​บูรพา

การถู​กรั​้ง​ตัว​ให้​อยู่​ที่​ตำหนัก​เป็นเวลา​นาน​หมายความว่า​ฮองเฮา​โปรดปราน​และ​ให้ความสำคัญ​ต่อ​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ

“​วันนี้​ที่​พวก​เจ้า​ไป​ที่​พระตำหนัก​ฉือ​หนิง​ ​ไท​เฮา​ทรง​เป็น​เช่นไร​บ้าง​”

หาก​ฟัง​ผิวเผิน​อาจ​คิด​ว่า​ฮองเฮา​กำลัง​ถามถึง​สุขภาพ​ของ​ไท​เฮา​ ​แต่ทว่า​คำถาม​นั้น​หมายถึง​ท่าที​ที่​ไท​เฮา​ปฏิบัติ​ต่อ​เจียง​ซื่อ​และ​สามี​ต่างหาก

นัยน์ตา​เจียง​ซื่อ​อับ​แสง​ ​ทว่า​ยัง​เอ่ย​ตอบ​ ​“​ไท​เฮา​ทรง​ดี​เพ​คะ​”

ท่าที​ของ​ฮองเฮา​ผิดแผก​ไป​เล็กน้อย

เห็นได้ชัด​ว่า​สะใภ้​เจ็ด​ปาก​ไม่​ตรง​กับ​ใจ​ ​นาง​มิได้​เรียก​ไท​เฮา​ว่า​เสด็จ​ย่า​ด้วยซ้ำ​ ​นาง​กำลัง​คง​รู้สึก​บางอย่าง​กับ​ไท​เฮา

ฮองเฮา​ส่งสัญญาณ​ให้​ข้า​รับใช้​ทั้งหมด​ออก​ไป

เจียง​ซื่อ​เผย​สีหน้า​ฉงน​สงสัย

ฮองเฮา​ตบหลัง​มือ​ของ​เจียง​ซื่อ​แผ่วเบา​ ​พลาง​ถาม​ ​“​ไท​เฮา​ทรง​ทำให้​พวก​เจ้า​ลำบากใจ​ใช่​หรือไม่​”

เจียง​ซื่อ​ผงะ​ไป​เพราะ​ไม่​คาดคิด​ว่า​ฮองเฮา​จะ​ถาม​เช่นนั้น

ฮองเฮา​กล่าว​เอ่ย​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​“​เจ้า​ย้าย​เข้ามา​อยู่​ใน​ตง​กง​แล้ว​ ​อีกหน่อย​แม่​สามี​และ​ลูกสะใภ้​คงจะ​ได้​พบ​หน้า​กัน​บ่อยๆ​ ​หาก​เจ้า​ลำบากใจ​เรื่อง​ใด​ก็​บอก​ข้า​ได้​ตลอด​”

นาง​สงสัย​ใน​ตัว​ไท​เฮา​มานาน​แล้ว​ ​แต่​การ​อยู่​ใน​วัง​หลวง​ที่​กว้างใหญ่​ไพศาล​นี้​ทำให้​นาง​รู้สึก​โดดเดี่ยว​ ​หาก​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​คิด​เหมือนกัน​กับ​นาง​ ​ไม่แน่​ว่า​อาจมี​ความก้าวหน้า​ที่​คาดไม่ถึง​ก็​เป็นได้

การผูก​มิตร​กับ​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​ก่อนหน้านี้​เป็น​สิ่ง​ที่นาง​วางแผน​ไว้​แต่แรก​ ​มิใช่​เพราะ​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​ทำตัว​มุทะลุ​บุ่มบ่าม​ไป​เอง​ ​มิฉะนั้น​แล้ว​นาง​คง​ไม่​อาจ​เปิดเผย​ความรู้สึก​ที่​มีต​่อ​ไท​เฮา​ออกมา​อย่างโจ่งแจ้ง​เช่นนี้

คำพูด​ของ​ฮองเฮา​ทำให้​เจียง​ซื่อ​รู้สึก​อุ่นใจ

นาง​เผย​ความรู้สึก​ออก​ไป​เพียง​เศษ​เสี้ยว​ ​เพื่อ​ลองเชิง​ฮองเฮา​ ​และ​ฮองเฮา​กลับ​ไม่เคย​ทำให้​นาง​ผิดหวัง​เลย​สักครั้ง

การ​ที่นาง​จงใจ​เร้า​โทสะ​ไท​เฮา​ก่อนหน้านี้​เพราะ​ต้องการ​ให้​ไท​เฮา​ลงมือ​อีกครั้ง​ ​เมื่อ​สืบหา​เบาะแส​ได้มาก​ขึ้น​ ​หน้ากาก​ของ​ไท​เฮา​ก็​จะ​ถูก​กระชาก​ออกมา​ ​การ​ลงมือ​คราวนี้​มี​ความเสี่ยง​ ​แต่​ใน​ช่วงเวลา​หัวเลี้ยวหัวต่อ​เช่นนั้น​ ​ฮองเฮา​อาจจะ​เป็น​แรง​สนับสนุน​สำคัญ

เจียง​ซื่อ​เอ่ย​เสียง​เบา​ ​“​ไท​เฮา​ทรง​เปี่ยม​ไป​ด้วย​เมตตา​ ​มิได้​ทรง​ทำให้​หม่อมฉัน​รู้สึก​ลำบากใจ​ ​เพียงแต่​…​”

“​เพียงแต่​อะไร​รึ​”

เจียง​ซื่อ​หลุบ​ตา​ ​น้ำเสียง​เจือ​ไป​ด้วย​ความไม่สบายใจ​ ​“​เพียงแต่​ยาม​ที่​ลูก​เข้าไป​ใน​พระตำหนัก​ฉือ​หนิง​ลูก​กลับ​รู้สึก​แปลก​ๆ​ ​เพ​คะ​ ​อีกทั้ง​แย้มพระสรวล​ของ​ไท​เฮา​ก็​ทำให้​ลูก​รู้สึก​อึดอัด​ใจ​อย่าง​บอก​ไม่​ถูก​เพ​คะ​ ​เสด็จ​แม่​ทรง​ทราบ​ดี​ว่า​ลูก​เป็น​คน​อ่อนไหว​เพียงใด​…​”

ฮองเฮา​จับมือ​เจียง​ซื่อ​แน่น​ ​แววตา​เป็นประกาย​ ​“​เจ้า​คิด​ว่า​ไท​เฮา​ผิดปกติ​อย่างนั้น​หรือ​”

นัยน์ตา​เจียง​ซื่อ​สั่น​ไหว​ ​พยักหน้า​รับ​แม้​ลังเล

ฮองเฮา​โล่งใจ​ ​นาง​สบตา​เจียง​ซื่อ

เพียง​ชั่วครู่​ ​ทั้งสอง​ก็​ยิ้ม​ออกมา​พร้อมกัน

เมื่อ​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​องค์​ใหม่​ย้าย​เข้ามา​อยู่​ใน​ตง​กง​ ​ฮองเฮา​รู้สึก​คล้าย​กับ​ว่า​ชีวิต​ได้รับ​ความสงบ​ที่​หา​ได้​ยาก​ยิ่ง

เดือน​เจ็ด​ผ่านพ้น​ไป​ไว​ราบ​กับ​พริบตาเดียว​ ​บรรยากาศ​การ​สอบ​ชิว​เหวย​ใน​เดือน​แปด​เป็นไป​อย่าง​ครึกครื้น​

เรื่อง​ที่​ถูก​กล่าวขาน​กัน​อย่าง​หนาหู​คือ​ ​เจียง​ชัง​คุณชาย​ใหญ่​แห่ง​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​สอบ​ได้​อันดับ​สาม​ ​นั่น​ยิ่ง​ทำให้​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว​ได้รับ​การ​เชิดหน้าชูตา​ ​นายท่า​นร​อง​เจียง​เดินหน้า​ชื่นตา​บาน​ไป​ตาม​ถนน​ ​ส่วนเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ก็​ไป​ถวาย​ธูป​ด้วยตัวเอง​ที่​วัด​ไป๋​อวิ​๋น

เมื่อ​เข้าสู่​ปลายเดือน​เก้า​ ​อากาศ​เริ่ม​เย็น​ลง​ ​เจียง​ซื่อ​ได้รับ​ข้อความ​จาก​นอก​วัง​หลวง​ ​นาง​อาศัย​จังหวะ​เดินทาง​กลับ​ไป​ที่​จวน​ของ​มารดา​นัดพบ​กับ​ผู้อาวุโสฮ​วา

ผู้อาวุโสฮ​วามา​พร้อมกับ​คำตอบ​ของ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส

“​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ ​ท่าน​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เลือก​ท่าน​”

“​เอะ​ ​แล้ว​บทสรุป​ของ​ไท​เฮา​จะ​เป็น​เช่นไร​”​ ​เจียง​ซื่อ​ถาม​เสียง​นิ่ง