เดิมที​เจียง​ซื่อ​ไม่​กังวล​คำตอบ​ของ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​อยู่​แล้ว​ ​นาง​กังวล​ว่า​อู​เหมียว​จะ​เลือก​ใช้​วิธี​ใด​จัดการ​กับ​เรื่อง​นี้​มากกว่า

ผู้อาวุโสฮ​วาก​ระ​ซิบ​แผ่วเบา​ ​“​นางใน​ที่​ชื่อ​ไฉ่ส​ยา​ใน​ตำหนัก​ไท​เฮา​เป็น​คน​ของ​เรา​เจ้าค่ะ​”

แววตา​สั่น​ไหว​เล็กน้อย​ของ​เจียง​ซื่อ​จดจ้อง​ไป​ที่​ผู้อาวุโสฮ​วา

“​ไฉ่ส​ยาจะ​แจ้ง​ไท​เฮา​ว่า​ภารกิจ​เสร็จสิ้น​แล้ว​ ​ให้​นาง​แกล้ง​ตาย​ตาม​แผนที่​วาง​ไว้​เมื่อ​กาล​ก่อน​และ​กลับ​ไป​อยู่​ที่​เผ่า​…​”

“​แกล้ง​ตาย​?​”​ ​เจียง​ซื่อ​ขมวดคิ้ว​มุ่น

แม้​การ​แกล้ง​ตาย​จะ​ไม่​สาสม​กับ​หญิง​ชรา​ร้ายกาจ​ที่​เป็นตัว​ต้นเหตุ​ของ​ความ​ไม่​สงบ​ทั้งปวง​ ​แต่​ถึงกระนั้น​ ​ไท​เฮา​ก็ได้​รับคำ​สั่ง​ให้​ทำ​ภารกิจ​ ​ซึ่ง​ก็​หมายความว่า​นาง​ไม่มี​สิทธิ์​เลือก

การ​ที่​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​สั่ง​ให้​ไท​เฮา​แกล้ง​ตาย​และ​สลัด​คราบ​ไท​เฮา​ถือเป็น​การประนีประนอม​มาก​แล้ว​ ​เพราะ​ถึงอย่างไร​อู​เหมียว​ก็​ไม่มีทาง​ยอมรับ​กับ​จักรพรรดิ​ต้า​โจว​ว่า​ส่ง​หมาก​ของ​ตัวเอง​เข้ามา​แฝงตัว​ ​อีกทั้ง​ยัง​เป็นไท​เฮา​ของ​แผ่นดิน

เพราะ​การ​ทำ​เช่นนั้น​ต้า​โจว​และ​อู​เหมียว​คง​รบราฆ่าฟัน​กัน​ไม่​จบ​ไม่​สิ้น

ใน​มุม​ของ​ต้า​โจว​ ​อู​เหมียว​เป็น​ชน​เผ่า​ลึกลับ​ที่​มิค​วร​ยุ่ง​ด้วย​ ​ต่าง​คน​ต่าง​อยู่​จะ​เป็นการ​ดีที​่​สุด

ใน​มุม​ของ​อู​เหมียว​ ​ต้า​โจว​เป็น​เหมือน​สัตว์ประหลาด​มหึมา​น่า​ครั่นคร้าม​ ​ยาม​ปกติ​จะ​เก็บตัว​สงบเสงี่ยม​ ​ไม่​สร้าง​ปัญหา​ ​แต่​หาก​ต้า​โจว​ตั้งมั่น​จะ​จัดการ​อู​เหมียว​เมื่อใด​ ​อู​เหมียว​ก็​วัน​ย่อยยับ​เป็น​ผุยผง​ได้​เลย

ผู้อาวุโสฮ​วา​เฝ้า​พิจารณา​ท่าที​ของ​เจียง​ซื่อ​พลาง​ถาม​ ​“​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​มี​ความเห็น​อย่างไร​กับ​วิธีการ​นี้​”

เจียง​ซื่อ​ครุ่นคิด​ ​และ​พยักหน้า​ตอบ​ตกลง​ในท้ายที่สุด​ ​“​เอา​ตามนั้น​ก็แล้วกัน​”

ไท​เฮา​แกล้ง​ตาย​จากไป​ก็​ไม่​สามารถ​ทำร้าย​ใคร​ได้​อีก​ ​ถือว่า​พอ​รับได้

“​แต่​ข้า​ยัง​สงสัย​อีก​เรื่อง​”

“​เชิญ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ถาม​ได้​เลย​”

เจียง​ซื่อ​ใช้​ปลายนิ้ว​เรียว​ลูบไล้​ถ้วย​กระเบื้อง​สีขาว​ ​สายตา​ยังคง​จ้อง​ตรง​ไป​ที่​ผู้อาวุโสฮ​วา​ ​“​ไท​เฮา​ทราบ​หรือไม่​ว่า​ข้า​และ​อา​ซัง​หน้าตา​เหมือนกัน​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​ผงะ​ไป​ก่อน​จะ​รีบ​สั่น​ศีรษะ​ ​“​นาง​ไม่ทราบ​”

เจียง​ซื่อ​วาง​ถ้วย​ชาลง​ ​และ​ถาม​ใน​สิ่ง​ที่​สงสัย​ ​“​ในเมื่อตั​่วห​มัว​มัว​ทราบ​ ​แล้ว​ไท​เฮา​จะ​ไม่ทราบ​อย่างนั้น​รึ​”

อาวุโสฮ​วา​ไขข้อ​สงสัย​ ​“ตั​่วห​มัว​มัว​เคย​เห็นภาพ​วาด​ของ​อา​ซัง​ ​แต่​ไท​เฮา​ไม่เคย​เห็น​มาก​่อน​”

เจียง​ซื่อ​นิ่ง​คิด​แล้วจึง​คลี่​ยิ้ม​พลาง​บอก​ ​“​เช่นนั้น​ก็​หมายความว่า​สถานะ​ของ​ไท​เฮา​ต่ำกว่าตั​่วห​มัว​มัว​งั้น​หรือ​ ตั​่วห​มัว​มัว​เป็น​คนคุม​ไท​เฮา​อีกที​?​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​เอ่ย​กลบเกลื่อน​ ​“ตั​่วห​มัว​มัว​ทำ​ภารกิจ​ร่วมกับ​ไท​เฮา​ ​ไท​เฮา​ยัง​เป็นตัว​เอก​ใน​แผนการ​นี้​ ​นาง​อยู่​ใน​สถานะ​พิเศษ​ ​การ​รู้มาก​ไป​ก็​ไม่ดี​เจ้าค่ะ​”

“​แล้ว​ไท​เฮา​ทราบ​เรื่อง​คำทำนาย​ทั้ง​สาม​นั้น​ด้วย​หรือไม่​”

“​นาง​ไม่ทราบ​รายละเอียด​ ​หมาก​ที่​ถูก​ทิ้ง​ไว้​นาน​หลาย​สิบ​ปี​ ​ย่อม​มี​ความเปลี่ยนแปลง​มาก​เป็นธรรมดา​ ​ดังนั้น​การ​ให้​นาง​ล่วงรู้ความลับ​นี้​ถือเป็น​เรื่อง​เสี่ยง​เกินไป​”

เจียง​ซื่อ​ดึง​มุม​ปาก

หาก​เป็น​เช่นนี้​ ​ไท​เฮา​ก็​คง​เป็น​เพียง​หมาก​ตัว​หนึ่ง​จริงๆ

คนที​่​ถูก​ใช้​เป็น​หมาก​ยาวนาน​กว่า​หลาย​สิบ​ปี​ ​อีกทั้ง​ยัง​นั่ง​อยู่​ใน​ที่สูง​สุดที​่​ไม่​อาจเอื้อม​จะ​มี​ความคิด​อย่างไร

เจียง​ซื่อ​กลับมา​ที่​วัง​หลวง​ ​การ​ไป​น้อม​ทัก​ไท​เฮา​หน​นี้​ ​นาง​สังเกตเห็น​ไฉ่ส​ยานาง​ใน​ผู้​นั้น​ตามที่​ผู้อาวุโสฮ​วา​เอ่ยถึง

เป็นเรื่อง​ปกติ​ที่นาง​ใน​ผู้​มี​ใบหน้า​สวยสด​งดงาม​เช่นนี้​จะ​ได้​อยู่​ใน​วัง​หลวง

ยาม​ไฉ่ส​ยา​เผชิญหน้า​กับ​เจียง​ซื่อ​ ​นาง​ไม่​ส่อพิรุธ​ใด​ให้​เห็น​ ​ไร้​แม้กระทั่ง​การแอบ​ชำเลือง​มอง​ ​ไม่แน่ใจ​ว่านาง​แสดง​ได้​สม​บทบาท​ ​หรือว่า​นาง​ยัง​ไม่ทราบ​เรื่อง​ตัวตน​ของ​เจียง​ซื่อ​กัน​แน่

เมื่อ​เจียง​ซื่อ​กลับ​ไป​แล้ว​ ​ไท​เฮา​จมอยู่กับ​ความหดหู่​เศร้าหมอง​อยู่นาน​หลาย​วัน

ย่ำ​เย็น​วันนั้น​ ​ไฉ่ส​ยา​เดิน​เข้ามา​หยุด​ยืน​ใกล้​ไท​เฮา​ ​พร้อม​เอ่ย​แผ่วเบา​ ​“​มีสา​รจาก​ท่าน​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เพ​คะ​”

ไท​เฮา​ชำเลือง​มอง​ไป​ที่​ไฉ่ส​ยา​ ​น้ำเสียง​ผิด​ไป​จาก​เดิม​ ​“​ว่า​มา​”

“​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​แจ้ง​ว่า​ ​ถึง​เวลา​ที่​พระองค์​ต้อง​กลับ​แล้ว​เพ​คะ​”

ไท​เฮา​ตกตะลึง​สุดขีด​ ​ห้วง​อารมณ์​นั้น​ทอด​ยาว​เนิ่นนาน

ไท​เฮา​รวบรวม​สติ​ ​จ้อง​ลึก​เข้าไป​ใน​ตาของ​ไฉ่ส​ยา​ ​และ​เอ่ย​กล่าว​เนิบนาบ​ ​“​ข้า​เข้าใจ​แล้ว​ ​ข้า​จะ​เตรียมตัว​”

ไฉ่ส​ยา​พลัน​โล่งใจ​แล้วจึง​กลับ​ออก​ไป

ยาม​ราตรี​ ​ไท​เฮา​ยังคง​พลิกตัว​ไปมา​ ​มิ​อาจ​ข่มตา​หลับ

หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เรียก​นาง​กลับ​อู​เหมียว​อย่างนั้น​รึ

แสง​ย่ำค่ำ​สาดส่อง​ ​ไท​เฮา​เพ่งดู​ฝ่ามือ​ของ​ตัวเอง

ครั้งหนึ่ง​มือ​ที่​เคย​นวล​เนียน​เต่งตึง​ ​บัดนี้​กลับกลาย​เป็น​มือ​ที่​เต็มไปด้วย​รอย​เหี่ยว​ย่น​ ​มิ​อาจ​ย้อนกลับ​ไป​เป็น​ดังเดิม

เมื่อ​หลาย​สิบ​ปีก่อน​ ​ตอนที่​นาง​เข้ามา​อยู่​ที่​วัง​ใหม่​ๆ​ ​นาง​ได้​แต่​เฝ้ารอ​วันที่​จะ​กลับ​ไป​ยัง​ที่​ที่นาง​จาก​มา

แม้​สถานะ​ใน​เผ่า​ของ​นาง​จะ​ต่ำต้อย​ ​แต่​ถึงอย่างไร​ ​นั่น​ก็​คือ​บ้าน​ของ​นาง​ ​นาง​มีบิ​ดา​ ​มารดา​และ​คนที​่​นาง​รัก​ ​ที่นั่น​มีทุ​กสิ​่ง​ที่นา​งคุ​้น​เคย

แต่​หลังจากที่​นาง​เริ่ม​คุ้นชิน​กับ​ความสูง​ส่ง​ ​คุ้นชิน​กับ​เกียรติยศ​ที่​ใคร​ต่าง​เคารพนับถือ

แล้ว​จะ​ให้​นาง​กลับ​ไป​ได้​อย่างไร

ไท​เฮา​กระแอม​ไอ​อย่าง​ไม่มี​สาเหตุ

นางใน​ที่นอน​เฝ้า​ผุด​ลุกขึ้น​ทันใด​พร้อม​เอ่ย​ถาม​ด้วย​ความกังวล​ ​“​ไท​เฮา​ทรง​เป็น​อะไร​ไป​เพ​คะ​ ​ต้องการ​เสวย​น้ำ​หน่อย​ไหม​เพ​คะ​”

“​ไม่ต้อง​”​ ​ไท​เฮา​ส่งสัญญาณ​ให้​นางใน​กลับ​ไป​นอน

นางใน​มิก​ล้า​ส่งเสียง​ ​แต่​ถึงกระนั้น​เสียง​ลมหายใจ​ของ​นาง​กลับ​ว้าวุ่น​ ​นาง​ไม่กล้า​นอน​ต่อ

ไท​เฮา​ส่าย​ศีรษะ​เล็กน้อย​

นาง​กลับ​ไป​ไม่ได้​แล้ว

นาง​เคยชิน​กับ​การ​เป็นไท​เฮา​ผู้สูงศักดิ์​เสีย​แล้ว​ ​นาง​คุ้นเคย​กับ​อำนาจ​ ​หนึ่ง​ประโยค​ของ​นาง​สามารถ​ชี้​เป็น​ชี้​ตาย​มนุษย์​อีก​คน​ได้

นี่​นาง​จะ​ต้อง​กลับ​ไป​ใช้ชีวิต​เป็น​หญิง​ชรา​ธรรมดา​ที่​อู​เหมียว​อย่างนั้น​หรือ​ ​จะ​ให้​นาง​ล้าง​เท้า​ด้วยตัวเอง​อย่างนั้น​หรือ

เพียงแค่​จินตนาการ​ภาพ​ตาม​ ​ร่าง​ของ​นาง​ก็​สั่นสะท้าน

นาง​มีอายุ​จวนเจียนจะ​สิ้น​อายุขัย​ ​หาก​นาง​ต้อง​เลือก​ ​นาง​ขอ​เลือก​เป็นไท​เฮา​แห่ง​ต้า​โจว​ดีกว่า​เป็น​หญิง​ชรา​ไร้​นาม​ที่​อู​เหมียว

ถัดจาก​นั้น​เพียง​ไม่​กี่​วัน​ ​ไฉ่ส​ยา​ ​นางใน​ใน​ตำหนัก​ฉือ​หนิง​ก็​หายตัว​ไป​อย่าง​ลึกลับ

แม้​เจียง​ซื่อ​จะ​จับตาดู​ความเคลื่อนไหว​ของ​ตำหนัก​ฉือ​หนิง​อยู่​ตลอดเวลา​ ​แต่ทว่า​มีเรื่อง​ติดขัด​เล็กน้อย​ทำให้​นาง​ทราบ​เรื่อง​ช้า​กว่า​ที่​ควรจะเป็น

เมื่อ​ได้​ทราบ​ข่าว​นี้​ ​เจียง​ซื่อ​มิได้​รู้สึก​ประหลาดใจ​นัก

การ​จะ​ให้​คนที​่​เสพสุข​อยู่​กับ​ชื่อเสียง​และ​อำนาจ​หลาย​สิบ​ปีก​ลับ​คืน​สู่​สามัญ​มิใช่​เรื่อง​ง่าย

เจียง​ซื่อ​อดทน​รอ​เพียง​ไม่​กี่​วัน​ ​นาง​ก็​หา​จังหวะ​และ​ข้ออ้าง​ออก​ไป​พบ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ได้​สำเร็จ

“​ไฉ่ส​ยาตาย​แล้ว​”​ ​เจียง​ซื่อ​เอ่ย​บอก​ทันทีที่​พบ​หน้า

ผู้อาวุโสฮ​วาตก​ใจ​สุดขีด​ ​น้ำเสียง​ที่​เปล่ง​เปลี่ยนไป​ใน​ทันใด​ ​“​ไฉ่ส​ยาตาย​แล้ว​งั้น​รึ​”

เจียง​ซื่อ​ผงกศีรษะ​รับพร​้​อม​เอ่ย​ย้ำ​ ​“​ไฉ่ส​ยาตาย​แล้ว​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​เสียงสั่น​ ​“​เป็นไปได้​อย่างไร​”

นอกจาก​ไท​เฮา​แล้ว​ ​ไฉ่ส​ยา​เป็น​หมาก​ตัว​สุดท้าย​ที่​ยัง​เหลืออยู่

การ​เสียชีวิต​ของ​ไฉ่​สยามี​ความหมาย​อย่างไร​ ​ผู้อาวุโสฮ​วาท​ราบ​คำตอบ​นั้น​ดี​ ​แต่​เห็นได้ชัด​ว่านา​งมิ​ได้​เตรียมใจ​รับ​ความจริง​นี้

ดวงตา​ของ​เจียง​ซื่อ​จ้อง​ตรง​ไป​ที่​ผู้อาวุโสฮ​วา​พร้อม​เอ่ย​ฉะฉาน​ ​“​การ​เสียชีวิต​ของ​ไฉ่ส​ยา​เป็น​เครื่อง​ยืนยัน​ว่า​ไท​เฮา​ตัดความสัมพันธ์​กับ​อู​เหมียว​โดย​สมบูรณ์​ ​นาง​ทรยศ​อู​เหมียว​”

ใบหน้า​ของ​ผู้อาวุโสฮ​วาก​ระ​ตุก​สั่น​อย่างรุนแรง​ ​นาง​ยกมือ​ขึ้น​ ​และ​ลด​มือ​ลง​ ​วินาที​นั้น​นาง​มิ​รู้​ว่า​ควร​วางมือ​ไว้​ที่ใด

ท่าที​ของ​เจียง​ซื่อ​เย็นชา​ ​“​ในเมื่อ​ไท​เฮา​ไม่ยอม​แกล้ง​ตาย​ ​เช่นนั้น​ผู้อาวุโสฮ​วา​คิด​ว่า​ควร​ทำ​อย่างไร​ต่อไป​”

ผู้อาวุโสฮ​วา​อารมณ์​แปรปรวน​เข้าขั้น​ ​นาง​ต่อสู้​กับ​ตัวเอง​อยู่​พักใหญ่​ก่อน​จะ​เอ่ย​ออกมา​ในที่สุด​ ​“​เรื่อง​นี้​ข้า​จำเป็นต้อง​รายงาน​ให้​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​รับทราบ​ ​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​เป็น​ผู้ตัดสินใจ​เรื่อง​ทั้งหมด​”

เจียง​ซื่อ​ยืด​แผ่น​หลัง​ ​“​ได้​ ​งั้น​ข้า​จะ​รอคำ​ตอบ​จาก​หัวหน้า​ผู้อาวุโส​อีกครั้ง​ก็แล้วกัน​”

อู​เหมียว​อยู่​ห่าง​จาก​ต้า​โจว​แสน​ไกล​ ​กว่า​จดหมาย​หนึ่ง​ฉบับ​จะ​เดินทาง​ไป​ถึง​กินเวลา​ยาวนาน​แรมเดือน

ชั่วพริบตา​เดียว​ ​รัช​ศก​จิ​่ง​หมิง​ปี​ที่​ยี่สิบ​เอ็ด​กำลังจะ​ผ่านพ้น​ไป​ ​เทศกาล​โคมไฟ​ประจำปี​เตรียม​แวะเวียน​มา​อีก​ครา​ ​ร้าน​เครื่อง​หอม​และ​ร้านค้า​เครื่องประดับ​กลับมา​คึกคัก​อีกครั้ง

กิจการ​ของ​ร้าน​น้ำหอม​ลู่​เซิง​เซียง​รุ่งเรือง​ขึ้น​ปีแล้วปีเล่า​ ​เมื่อ​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​เป็น​ผู้อยู่เบื้องหลัง​ ​ก็​ไม่มี​ผู้ใด​กล้า​สร้าง​ปัญหา​ ​จึง​มี​เฉพาะ​กลุ่ม​ลูกค้า​เท่านั้น​ที่มา​เยือน​สถานที่​แห่ง​นี้

ตลอด​หลาย​วัน​มานี​้​ ​ทันทีที่​ป้า​ซิ่ว​และ​หลู​ฉู​ฉู่​เปิด​ประตู​ร้าน​ ​ลูกค้า​ที่มา​รอตั​้ง​แต่​ร้าน​ยัง​ไม่​เปิด​ก็​แห่แหน​เข้ามา​จน​แน่นขนัด

ภาพ​นั้น​ทำให้​ป้า​ซิ่ว​รู้สึก​สบายใจ​เกิน​บรรยาย

คนที​่​ยืน​อยู่​ข้างๆ​ ​กล่าว​อย่าง​อด​ไม่ได้​ ​“​หาก​ขยับขยาย​ร้าน​ให้​ใหญ่​ขึ้น​คงจะ​ดี​ไม่น้อย​”

กิจการ​รุ่งเรือง​เพียงนี้​ ​แต่กลับ​ไม่มี​ทีท่า​ว่า​จะ​ขยับขยาย​ ​ปริมาณ​เซียง​ลู่​ที่​ขาย​ก็​มิได้​ต่าง​จาก​เดิม​ ​หาก​ปล่อย​ให้​เป็น​แบบนี้​ต่อ​จะ​ไม่​ขาดทุน​เอา​หรือ

หลู​ฉู​ฉู่​ขึงตา​พลาง​หัวเราะ​เย้ยหยัน​ ​“​มิใช่​กงการ​อะไร​ของ​เจ้า​ ​เป็น​แบบนี้​ก็ดี​อยู่​แล้ว​”

ความมั่นคง​ ​ปลอดภัย​ ​เรียบง่าย​และ​สุขสงบ​จะ​น่า​ดึงดูดใจ​กว่า​การ​ได้เงิน​เป็นกอบเป็นกำ​ได้​อย่างไร

เมืองหลวง​แห่ง​นี้​ ​นาง​อยาก​อยู่​ให้​นาน​ตราบเท่าที่​จะ​ทำได้

ทันใดนั้น​เอง​ ​มี​คน​ผู้​หนึ่ง​ปรากฏตัว​ต่อหน้า​หลู​ฉู​ฉู่​พร้อม​ปราด​นิ้ว​ไป​ที่นาง​ ​“​เจ้า​ ​เจ้า​คือจ​วิ​้น​จู่​แห่ง​เป่ย​ฉี​ ​เจ้า​มา​อยู่​ที่นี่​ได้​อย่างไร​!​”