EP 951
“ท่าได้ดี. เขาทําได้ไม่ดีเหรอ?” ผู้อํานวยการฮวงจ้องไปที่ผู้อ่านวยการแผนกคัง และเขาดูราวกับว่าเขากําลังขอคําแนะนําในขณะที่แสดงพลังของเขา
ผอ.คังหยิบช้อนมากินโยเกิร์ต เขามองไปที่ผู้อํานวยการฮวงด้วยท่าทางไม่แยแสก่อนที่จะแตะมุมปากเบา ๆ เช็ดของเหลวที่เพิ่งไหลออกมาและพูดว่า “เขาทําได้ดีจริงๆ”
“ส่วนไหน?” ผู้อําานวยการฮวงถามอย่างจริงใจ แต่เขาดูเหมือนเขาแค่มองหาปัญหา ผู้อํานวยการแผนกคังรู้สึกตกใจกับความยั่วยุของฮั่วฉงจุน เขากินโยเกิร์ตอีกสองสามคํา ก่อนที่เขาจะหายจากอาการตกใจในที่สุด เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องให้ความร่วมมือ “ข้อดีคือ เขามีประสิทธิภาพสูงในการควบคุมเลือดออกด้วยมือเปล่า ทักษะการเย็บแผลที่ดี และการเปิดรับแสงของเขาก็เพียงพอเช่นกัน…
ผู้อํานวยการแผนกคังพูดค่าเหล่านั้นโดยไม่ตั้งใจ แต่มีบางอย่างพุ่งเข้ามาในหัวใจของเขา เขาอาจจะโยนคําเหล่านั้นออกไปโดยไม่ตั้งใจ แต่ก็ไม่ได้พูดโดยไม่มีพื้นฐาน
การห้ามเลือดด้วยมือเปล่าของหลิงรันนั้นโด่งดังมาโดยตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่มันถูกใช้ต่อหน้าศาสตราจารย์เฟิงและคนอื่นๆจากปักกิ่ง ทักษะของเขาค่อนข้างเป็นที่รู้จักในโรงละคร เมื่อแพทย์มีผู้ป่วยที่ไม่สามารถหยุดเลือดได้ พวกเขามักจะหันไปขอความช่วยเหลือจากหลิงรัน สาเหตุหลักที่ผู้อํานวยการแผนกคังไม่เคยพยายามควบคุมเลือดออกด้วยมือเปล่ามาก่อน
แต่เขามีผู้ป่วยเพียงไม่กี่รายอยู่ในมือ และเมื่อพวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากการสูญเสียเลือด พวกเขาก็เสียชีวิตอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ยังจ่าชื่อเสียงของหลิงรันได้ การควบคุมเลือดออกด้วยมือเปล่าของเขา
นอกจากนี้ การเย็บและการเปิดรับแสงของหลิงรันยังสดอยู่ในความทรงจําของเขา คงไม่แปลกถ้าผู้อํานวยการแผนกทั้งสามารถทําเช่นนั้นได้เพราะเขาทําการผ่าตัดมาประมาณสามทศวรรษแล้ว แต่หลังรันก็สามารถทํามันได้อย่างชานาญเช่นกัน และผู้อํานวยการแผนกคังก็ยากที่จะเชื่อเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้
การซ่อมแซมการบาดเจ็บที่หัวใจเป็นการผ่าตัดที่ง่ายที่สุดในภาควิชาศัลยศาสตร์หัวใจและหลอดเลือด แต่ก็ไม่ธรรมดา การผ่าตัดเล็กจากสาขาศัลยกรรมทั่วไปสามารถทําได้ในโรงพยาบาลในเมือง แต่ก็ไม่ใช่กรณีเดียวกับการผ่าตัดหัวใจและหลอดเลือด
ในช่วงที่หลิงรันอยู่ในโรงพยาบาลหยุนฮัว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยสัมผัสการผ่าตัดหัวใจและหลอดเลือดเช่นกัน
“พี่คัง คุณเป็นคนซื่อสัตย์ นี่คือถั่วลิสงสําหรับคุณ” ผู้อํานวยการฮวงหยิบถั่วลิสงจากตะกร้าแล้ว ใส่ลงในโยเกิร์ตของผู้อํานวยการแผนกคัง “หลิงรันเป็นหมอที่ได้รับพรจากบรรพบุรุษของเขา ฉันแปลกใจมากที่เขาสามารถทําการผ่าตัดหัวใจและหลอดเลือดได้เช่นกัน…” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม
ผู้อํานวยการแผนกคังหัวเราะแห้งๆ
ผู้อํานวยการฮวงไม่ได้เตรียมที่จะให้ผู้อํานวยการแผนกคังพูด เขากล่าวว่า “หากพูดกันตรงๆ บาดแผลทางใจเป็นการผ่าตัดฉุกเฉินจริงๆ ตอนนี้มีคนทําศัลยกรรมที่ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินได้แล้ว ฉันก็โล่งใจเหมือนกัน…”
ผู้อําานวยการแผนกคังเลิกคิ้วเมื่อได้ยินอย่างนั้น ‘ฟังเขา! เขาพูดอย่างนี้ได้ยังไง! ใช่ การบาดเจ็บที่หัวใจถือเป็นการผ่าตัดฉุกเฉิน แต่การผ่าตัดที่ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินทําได้จริงหรือ? ทําไม
เขาไม่สวมมงกุฏบนศีรษะของตัวเองและประกาศตัวว่าเป็นกษัตริย์!’
“คุณคิดอย่างไรผู้อํานวยการแผนกคัง?” ในที่สุด ผู้อํานวยการฮวงก็หยุดพูด เขาหยิบถั่วไพน์นัทในมือแล้วปอกเปลือกอย่างช้าๆ
ผู้อํานวยการแผนกคัง จ้องไปที่ลูกเฮอเชลนัดที่กําลังหมุนตัวและบิดตัวไปมาในมือที่หยาบกร้านของ ผู้อํานวยการฮวงมันคร่ําครวญเมื่อถูกทําลาย หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ “ผู้อํานวยการแผนกชั่ว สิ่งที่คุณพูดมีเหตุผล แต่…”
“ในความเป็นจริง ไม่เคยมีกรณีการซ่อมแซมการบาดเจ็บที่หัวใจมากนัก เมื่อใดก็ตามที่คุณว่าง ฉันจะชอบถ้าคุณมาและให้คําแนะนํา” ผู้อํานวยการฮวงลุกขึ้นและหย่อนถั่วไพน์ลงในถ้วยโยเกิร์ตของผู้อ่านวยการแผนกคัง
ผู้อํานวยการแผนกคังมองดูถั่วไพน์ที่ยังไม่ได้ปอกเปลือกในถ้วยขณะที่เขาหลงทางในความคิด ‘เฒ่าหูหมายความว่าตราบใดที่เขาให้อาหารฉัน เขาก็ไม่ผิดใช่ไหม’
หมอลู่รู้สึกประสบความสําเร็จอย่างมากในขณะที่เขาอยู่ในห้องผ่าตัด ก่อนหน้านี้มีชาวต่างชาติเข้ามาเกี่ยวข้อง และเขาไม่สามารถรักษาสถานะเป็นผู้ช่วยได้ ตอนนี้ ในฐานะผู้ช่วยคนแรก
หมอลู่สามารถสัมผัสหัวใจของผู้ชายได้
หากชายคนหนึ่งเคยสัมผัสหัวใจที่มีชีวิตมาก่อน เขาก็ไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไป เขาจะเป็น… (โปรดใส่ชื่ออะไรก็ได้ที่คุณรู้สึกว่าเหมาะสมผู้อ่าน) [1]
“นี่คือการผ่าตัดหัวใจ” หลู่เหวินปินถอดถุงมือและหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปเมื่อสิ้นสุดการผ่าตัด
ลู่เหวินปินไม่ใช่คนเดียวที่ทําสิ่งนี้ แพทย์และพยาบาลอีกหลายคนหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วถ่ายรูปทีละภาพ นี่เป็นช่วงเวลาที่หายากที่เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในพระจันทร์สีน้ําเงิน
ลู่เหวินปินมองที่เกิดเหตุและพูดด้วยอารมณ์ดีในตัวเขาว่า “ฉันจะทําตามแผน!”
“พาฟลอฟ?” พยาบาลสาว หวังเจียนั้นเป็นพวกชอบซุบซิบอยู่ตลอดต่อให้มีเลือดกองใหญ่อยู่บนเตียงผ่าตัดก็ตาม
“ใช่.” หมอลู่พยักหน้าอย่างจริงจังและกล่าวว่า “ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ศัลยแพทย์ที่เข้มแข็งอย่างฉันจะต้องทําสิ่งต่าง ๆ เป็นประจํา เมื่อถึงจุดนี้ การส่งมอบสิ่งของถือได้ว่าเป็นการสะท้อนแบบมีเงื่อนไขในตัวฉันใช่ไหม”
หวังเจียหัวเราะ “คุณแค่ส่งขาหมูมา”
“นั่นเป็นไปไม่ได้” รอยยิ้มของ หมอลู่กว้างขึ้น “ฉันไม่ได้แค่ส่งขาหมู แต่ยังส่งหมูตุ๋น ลําไส้เล็ก และลําไส้ใหญ่ เนื้อหัวหมู และจมูกหมูด้วย…”
หวังเจียมองไปที่ หมอลู่อย่างสงบและพูดไม่ออกเป็นเวลานาน
“ฉันมีความหลากหลายมากใช่ไหม” ลู่เหวินปินหัวเราะสองสามครั้งแล้วพูดว่า “ไม่คิดว่าจะมีความสามารถขนาดนี้”
“เก่งจริงเรื่องทําตัวโสดเนี่ย” ในที่สุดวังเจียก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
“ถึงฉันจะโสด คนอย่างฉันก็ถือว่าเป็นคนโสดชั้นสูง” หมอลู่โชว์สปริตที่แรงกล้าและไม่ได้รับผลกระทบจากสิ่งที่หวังเจียกล่าว ในความเห็นของเขา เขามีความจริงใจอย่างเหลือเชื่ออยู่แล้ว ของขวัญทั้งหมดของเขาทําจากผลิตภัณฑ์ของเขาเอง ซึ่งไม่เพียงแต่เป็นการพิสูจน์ความแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังเป็นความรู้สึกชนิดหนึ่ง ท้ายที่สุดแล้ว ผลิตภัณฑ์ของเขาทั้งหมดถูกจัดเตรียมโดยตัวเขาเอง ซึ่งเปรียบเสมือนของขวัญที่ทําเอง เป็นการแสดงความปรารถนาดีและความเสน่หาที่ดี
นิ้วของหมอลู่หยุดขยับบนโทรศัพท์ของเขาครู่หนึ่งเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็ส่งข้อความ WeChat [เราจะระงับการส่งขาหมูไปให้คนที่เราต้องการจะยกยอเป็นการชั่วคราว] “น่าเสียดาย ยองหม่าไม่สามารถกินขาหมูแสนอร่อยของฉันได้อีกสองสามวัน” ลู่เหวินปินวางโทรศัพท์แล้วแสร้งทําเป็นถอนหายใจ
“หมอลู่ คุณควรคิดให้รอบคอบก่อนพูด” หวังเจียเกลี้ยกล่อมเขาอย่างจริงใจก่อนที่ความคิดจะผุดขึ้นในใจของเธอ และเธอก็ถามว่า “หมอหลิง คุณคิดว่าวิธีการหาคู่พาวอตของหมอลู่เป็นไปได้ไหม”
หลิงรันมองไปที่ตัวเลขบนหน้าจอและตอบอย่างเป็นกันเองว่า “ผ่านการสะท้อนเงื่อนไข? มันสมเหตุสมผล”
หมอลู่ยิ้ม “ดู! หมอหลิงก็เห็นด้วยกับฉันเช่นกัน”
“ผมขอถามอะไรคุณอีก. ความน่าจะเป็นที่วิธีการของคุณจะได้ผลมากเพียงใด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหมอหลิงอนุมัติ” วังเจียยังถามคําถามที่มีเหตุผลมาก
หมอลู่รู้สึกสับสน
หลิงรันตรวจสอบให้แน่ใจว่าผู้ป่วยอยู่ในสภาพที่มั่นคง สักพักเขาก็ออกไป
เขาไม่เคยสนใจการสนทนาระหว่างแพทย์และพยาบาลของเขาเลย จะมีคนรอบตัวเขาพูดคุย
และพูดอะไรบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของเขาอยู่ตลอดเวลา หลิงรันเรียนรู้ที่จะไม่ฟังคําพูดของคนเหล่านี้หลังจากมีวินัยในตนเองเป็นเวลานาน ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มีเวลาเพียงพอสําหรับวันของเขา
“หมอหลิง” หมอลู่พูดตามทันจากด้านหลัง
“ใช่?” หลังรันหยุด
หมอลู่มองไปทางซ้ายหรือขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ ก่อนที่เขาจะกระซิบ “อืม…
หมอหลิง ฉันสงสัยว่าคุณจะว่างในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้หรือไม่ ฉันอยากจะทําศัลยกรรมมทังอีกครั้งกับคุณ”
หมอลู่ฝึกฝนเทคนิคเอ็มถังมาสองปีแล้วและรู้สึกว่าเขาถึงจุดคอขวดแล้ว เมื่อเขาพิจารณาถึงข้อเท็จจริงที่ว่าเขาอาจจะได้แฟนสาว เขาก็จะมีเวลาน้อยลง และ หมอลู่ต้องการใช้ประโยชน์จาก
เวลานี้ก่อนที่วิธีการของ Pavlov จะมีผลในการฝึกพิเศษขั้นสุดท้าย
มันไม่สําคัญสําหรับหลิงรัน หลังจากคิดเกี่ยวกับมันแล้ว เขาก็พูดว่า “คุณสามารถหาผู้ป่วยที่เหมาะสมและจัดตารางกับโจวซินเยียนได๋”
“ได้ไม่มีปัญหา!” หมอลู่กําหมัดแน่นและคิดว่าฉากเขาเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ในการผ่าตัดเอ็ม ถึงขณะที่พยาบาลสาวม่า ให้กําลังใจเขาด้วยเสียงที่ไพเราะและอ่อนโยนของเธอ
หมายเหตุนักแปล:
[1] ใช่ มันเป็นสิ่งที่เขียนไว้แต่แรกในต้นฉบับ