บทที่ 1075 ถูกขายให้พ่อม่าย
บทที่ 1075 ถูกขายให้พ่อม่าย
“พี่ใหญ่เฉิน ลุกขึ้นเร็วเข้า ท่านมีเรื่องอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะ” กู้เสี่ยวหวานพูดอย่างกระตือรือร้น
และเห็นฉือโถวรีบเข้าไปประคองเฉินจื่อไป๋ให้ลุกขึ้น
“แม่นาง ได้โปรดช่วยเยว่เหมยด้วย” เฉินจื่อไป๋หลั่งน้ำตาออกมาอย่างโศกเศร้าอาดูร
“เยว่เหมยเป็นอะไรไป” กู้เสี่ยวหวานถามด้วยความตระหนกตกใจ
“เยว่เหมยถูกลักพาตัวไป”
ปรากฏว่าหลังจากได้รับเงินจากผู้อื่น เสี่ยวเกาซื่อได้ขายเยว่เหมยที่งดงามให้กับพ่อม่ายที่สูญเสียภรรยาไป และพ่อม่ายอายุสี่สิบปีเศษแล้ว
เฉินจื่อไป๋พยายามไปช่วยเยว่เหมย แต่กลับถูกทำร้ายโดยครอบครัวนั้น เช่นเดียวกับแม่ของเฉินจื่อไป๋ที่ถูกคนเหล่านั้นทำร้ายด้วย ตอนนี้แม่ของเขายังคงนอนอยู่บนเตียงและอาการยังไม่หายดี
“ครอบครัวนั้นเป็นญาติห่าง ๆ ของตระกูลเจียง พวกเขาอาศัยการสนับสนุนจากตระกูลเจียง ทางการจึงไม่กล้าเข้าไปยุ่ง” เฉินจื่อไป๋โอดครวญอย่างเศร้าสร้อย
เกาเยว่เหมยถูกลักพาตัวไปสามวันแล้ว และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนางบ้าง
เฉินจื่อไป๋ทรุดตัวลงบนพื้นด้วยความสิ้นหวัง ไม่ว่าฉือโถวจะออกแรงดึงเขามากแค่ไหนก็ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้
เมื่อเห็นท่าทางเศร้าของเขา กู้เสี่ยวหวานรู้สึกกังวลมากเมื่อนึกถึงสถานการณ์ปัจจุบันของเกาเยว่เหมย “ไปกันเถอะ ไปช่วยนาง”
เฉินจื่อไป๋หยุดร้องไห้ทันที เขาคุกเข่าลงต่อหน้ากู้เสี่ยวหวานอีกครั้งและพูดด้วยความลังเล “แม่นางกู้ ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่ ข้าไปที่โกดังของเจียงอวิ้นหลิ่ว เขาเจรจาเงื่อนไขกับข้า โดยบอกว่าถ้าข้าทำสำเร็จ เขาก็จะปล่อยนางออกมา แต่ถ้าข้าทำไม่สำเร็จ เขาก็บอกว่าชีวิตของเยว่เหมยขึ้นอยู่กับสวรรค์เท่านั้น”
เฉินจื่อไป๋จำได้เพียงว่า เจียงอวิ้นหลิ่วบอกเขาว่าตราบใดที่เขาตกลงจะช่วยหลอกล่อกู้เสี่ยวหวาน เขาจะปล่อยเกาเยว่เหมยไป
“ข้าสัญญากับเขา แต่ข้าไม่สามารถทำให้แม่นางกู้ต้องทนทุกข์ได้ ข้ามาที่นี่เพื่อสารภาพความผิด ได้โปรด ข้าไม่ต้องการที่จะหักหลังเจ้าเลยแม่นางกู้ แต่เยว่เหมยเป็นผู้หญิงที่ข้ารัก ข้าปล่อยให้นางตายไม่ได้” เฉินจื่อไป๋กล่าวในตอนท้าย หยาดน้ำตาพลันหลั่งรินอาบใบหน้า
“นั่นคือเหตุผลที่ข้าแสร้งทำเป็นเห็นด้วยกับตระกูลเจียง ดังนั้นข้าจึงสามารถออกมาบอกแม่นางได้”
น้ำตาของผู้ชายจะไม่ไหลออกมาง่าย ๆ ถ้ายังไม่ถึงจุดที่เศร้าที่สุด
เฉินจื่อไป๋เล่าทุกอย่างให้กู้เสี่ยวหวานฟังด้วยตัวเอง นางจะโทษเฉินจื่อไป๋ได้อย่างไร ดังนั้นจึงตกลงช่วยเขาอย่างรวดเร็ว “พี่ใหญ่เฉิน ท่านไม่ต้องกังวลไป ข้าจะช่วยให้ท่านพาเยว่เหมยออกมาให้ได้เอง”
คนที่จับตัวเยว่เหมยไปเป็นญาติห่าง ๆ ของตระกูลเจียง คนผู้นั้นแซ่ฟู่ เขาเป็นพ่อม่ายที่มีภรรยากี่คนนางก็เสียชีวิตลงทุกคน ไม่รู้ว่าเขาทำสิ่งชั่วร้ายมากเกินไปหรือไม่ ในครอบครัวถึงไม่มีหญิงสาวอยู่สักคน
พ่อม่ายคนนี้รีบร้อน เขาอายุสี่สิบปีแล้วและตอนนี้ก็ยังไม่มีภรรยา แล้วเขาจะมีลูกได้อย่างไร
ดังนั้นเขาจึงคิดที่จะพึ่งพาเงินของตัวเองเพื่อซื้อหญิงสาวจากครอบครัวที่ยากจน
ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมาติดต่อกับเสี่ยวเกาซื่อได้ ดังนั้นเขาจึงได้ซื้อตัวเกาเยว่เหมยไป
กู้เสี่ยวหวานรู้ว่าถ้าพ่อม่ายซื้อตัวหญิงสาวไป สถานการณ์ของหญิงสาวจะเป็นลางร้าย
ดังนั้นนางจึงไม่รอช้าและออกไปทันที
ฮูหยินเจียงกำลังรอกู้เสี่ยวหวานอยู่
ในบรรดาเงื่อนไขระหว่างนางกับเฉินจื่อไป๋คือ การหลอกให้กู้เสี่ยวหวานมาที่บ้านตระกูลเจียง
ทุกอย่างภายในบ้านถูกเตรียมเอาไว้อย่างพร้อมเพรียง และรอให้กู้เสี่ยวหวานมา
อย่างไรก็ตาม ฮูหยินเจียงไม่คาดคิดว่ากู้เสี่ยวหวานจะไม่ไปที่บ้านตระกูลเจียง แต่กลับนำกลุ่มคนไปที่บ้านตระกูลฟู่โดยตรง
เมื่อค้นหาในบ้านทั้งหมดจนถึงด้านล่าง แต่ก็ยังไม่พบวี่แววของเกาเยว่เหมย
เจียงอวิ้นหลิ่วกลัวว่ากู้เสี่ยวหวานจะไปหาเกาเยว่เหมยที่บ้านตระกูลฟู่ ดังนั้นเขาจึงพาตัวเกาเยว่เหมยไปซ่อนที่อื่นล่วงหน้าแล้ว
ที่บ้านตระกูลฟู่ กู้เสี่ยวหวานไม่พบใครเลย จากนั้นจึงเบนเป้าหมายไปยังตระกูลเจียง
เมื่อคนที่ประตูบอกว่ากู้เสี่ยวหวานมาจริง ๆ ฮูหยินเจียงก็ยิ้มแย้มแจ่มใส
“เร็วเข้า ๆ เชิญท่านเสี้ยนจู่มาที่นี่!” ฮูหยินเจียงดีใจมาก
ครั้งนี้ตราบใดที่นางกล้าเข้าไปในบ้านตระกูลเจียง แม้ว่านางจะกางปีกออก นางก็ไม่สามารถบินออกจากบ้านตระกูลเจียงได้
ในครั้งนี้ฮูหยินเจียงได้วางแผนที่จะเผาเรือแล้ว
กู้เสี่ยวหวานจะได้เป็นลูกสะใภ้ที่นางปรารถนามายาวนาน ไม่ว่าจะมีราคาเท่าไร นางก็ต้องได้ลูกสะใภ้อย่างกู้เสี่ยวหวาน
ตระกูลเจียงเคยชินกับการปิดท้องฟ้าด้วยมือข้างเดียวในเมืองหลิวเจีย และคิดว่าตระกูลเจียงยังคงเหมือนเดิม
แต่ไม่คาดคิดว่า คราวนี้ตระกูลเจียงจะถูกส่งตรงไปยังเครื่องประหารหัวสุนัขเพื่อถูกกำจัด
กู้เสี่ยวหวานพาอาจั่วและอาโม่ไปที่บ้านตระกูลเจียง เมื่อไปถึงก็รู้สึกน่าขนลุกอย่างแปลกประหลาด
เมื่อนางมาถึงสถานที่ของฮูหยินเจียง ฮูหยินเจียงก็เข้าไปทักทายกู้เสี่ยวหวานด้วยรอยยิ้ม “ยินดีต้อนรับเสี้ยนจู่ มา ๆๆ ข้าชงชาปี้หลัวชุนสำหรับเสี้ยนจู่เป็นพิเศษ รีบดื่มเร็วเข้า”
หากกู้เสี่ยวหวานไม่รู้มาก่อนว่าตระกูลเจียงกำลังสานตาข่ายขนาดใหญ่รอนางอยู่ และอาจก่อให้เกิดความสับสนกับความกระตือรือร้นของฮูหยินเจียง
“ฮูหยินเจียง ข้าจะไม่ดื่มชา บอกข้ามาว่านางอยู่ที่ไหน” กู้เสี่ยวหวานพูดตรงประเด็น
“ใครกัน?” ฮูหยินเจียงแสร้งทำเป็นงุนงง
“ฮูหยินเจียง ท่านอย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้ไปหน่อยเลย เกาเยว่เหมยอยู่ที่ไหน ท่านต้องการให้ข้ามาที่นี่ไม่ใช่หรือ ข้าก็อยู่ที่นี่แล้ว ตอนนี้ท่านต้องส่งตัวเกาเยว่เหมยมา” แต่ฮูหยินยิ้มและพูดว่า “เสี้ยนจู่ ท่านกำลังพูดถึงเรื่องอะไร เกาเยว่เหมยหรือเยว่เหมยอะไรนั่น ข้าไม่รู้จักนาง”
ฮูหยินเจียงมีใบหน้าไร้เดียงสาราวกับว่านางไม่เคยเห็นหรือได้ยินชื่อนี้เลย
เมื่อเห็นท่าทางสงบของฮูหยินเจียง ในครั้งนี้กู้เสี่ยวหวานก็รู้ว่าฮูหยินเจียงได้เตรียมการไว้แล้ว
เมื่อฮูหยินเจียงได้ยินว่ากู้เสี่ยวหวานไปที่ตระกูลฟู่ นางก็รู้ว่าเฉินจื่อไป๋อาจทรยศพวกเขา
แต่ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่กู้เสี่ยวหวานยังคงแสดงมิตรภาพและสัญญากับเฉินจื่อไป๋ว่าจะช่วยเกาเยว่เหมย ตระกูลเจียงก็จะมีวิธีบรรลุเป้าหมายโดยธรรมชาติ
“ฮูหยินเจียง พวกเราไม่ต้องพูดอ้อมค้อม เกาเยว่เหมยไปบ้านญาติห่าง ๆ ของท่าน” เมื่อเห็นว่าฮูหยินเจียงปฏิเสธที่จะยอมรับ กู้เสี่ยวหวานจึงเอ่ยขึ้น แต่ฮูหยินเจียงก็ขัดจังหวะทันที
“เสี้ยนจู่ โปรดรอสักครู่ ข้าขอโทษที่ขัดจังหวะเจ้า” ฮูหยินเจียงพูดด้วยรอยยิ้ม “เมื่อครู่เจ้าบอกว่าเกาเยว่เหมยถูกขายให้กับญาติห่าง ๆ ของข้า ไม่ใช่ขายให้ข้า ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่านางอยู่ที่ไหน ยิ่งกว่านั้นเงินและสินค้าถูกจ่ายออกไป คนหนึ่งเต็มใจซื้อ อีกคนเต็มใจขาย มันเป็นการทำไปด้วยความสมัครใจและได้เสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว มาเสียดายตอนนี้ มันไม่แปลกเกินไปหน่อยหรือ”
——————————————————————–